EP3: The Moment of Love Begins (1)

อากาศยามเช้าของต่างจังหวัดช่างดูสดชื่นยิ่งนัก แม้ว่าห่างออกไปไม่ไกลจะมีปล่องไฟของโรงงานที่ปล่อยก๊าสที่เหลือจากการเผาไหม้ของเสียจากกระบวนการผลิต แต่อากาศชื้นๆ ลมเย็นๆ ในตอนเช้าก็ชวนให้สูดหายใจให้เต็มปอดยิ่งนัก  

บ้านของธนภัทรอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ในซอยแยกจากถนนสุขุมวิท ที่ห่างจากนิคมอุตสาหกรรมมาบตพุดสิบกว่ากิโล ถึงหมู่บ้านจะเล็กแต่ประกอบด้วยบ้านหลังใหญ่ที่ปลูกอย่างสวยงามอันแสดงถึงฐานะที่มีกินของเจ้าของบ้าน

ธนภัทรชอบที่จะจ๊อกกิ้งตอนเช้าประมาณ 30 นาทีก่อนไปทำงาน โดยเฉพาะช่วง 3-4 เดือนมานี่ เขาฟิตร่างกายเป็นพิเศษเพราะอยากให้ตัวเองดูดี โดยเฉพาะในสายตาของแม่เซลสาวคนสวย
‘แม่เซลสาวคนสวย หายไปไหนนะ’ ธนภัทรฉุดคิดในระหว่างจ๊อกกิ้ง

ตั้งแต่เทรนนิ่งเสร็จ เขามีโอกาสเลี้ยงมื้อค่ำสาวเจ้าเพียงครั้งเดียว แล้วดูเหมือนคุณเธอจะหายวับเข้ากลีบเมฆไป ปล่อยให้ธนภัทรเก็บความทรงจำวันนั้นมาฝันหวานอยู่หลายอาทิตย์ ยามคิดถึงก็ได้แต่ไปเฝ้ามองสาวเจ้าในเฟสบุ๊ค คุณเธอนี่ก็กระไร คอยแต่โพสรูปดินเนอร์กับหนุ่มๆ ที่เธอบอกว่าเป็น ‘ลูกค้า’ ให้เขาได้หึงหวง และเป็นกังวลใจ

‘ทีลูกค้าคนอื่นละดี๊ด๊า กินข้าวด้วย กับเราละกว่าจะรับนัดกินข้าวช่างยากเย็น เสียแรงช่วยให้ขายของได้...คนอะไรใจร้ายใจดำ’ ธนภัทรคิดไปก็น้อยใจไปกับน้ำใจที่มอบให้แต่เธอกลับไม่เห็นค่า....

ธนภัทรคิดถึงเมื่อ 4 เดือนก่อนที่เขาได้พบกับเธอคนนี้...

ทางห้องแลปต้องการเปลี่ยนเครื่อง GC หรือ Gas Chromatography* แทนเครื่องเก่าที่ใช้งานมากว่า 10ปี ซึ่งเทคโนโลยีล้าหลังและดูเหมือนจะเสียบ่อยจนดูเหมือนค่าซ่อมจะแพงกว่าซื้อใหม่แล้ว ซึ่งนอกจากธนภัทรจะติดต่อบริษัทเดิมสัญชาติญี่ปุ่นที่ขายเครื่องนี้และเข้ามาซ่อมเครื่องเป็นประจำแล้ว เขายังติดต่อบริษัทสัญชาติเยรมันอีกหนึ่งบริษัทเพื่อเปรียบเทียบราคาและสเปคเครื่อง โดยไม่คิดจะซื้อเจ้าใหม่อยู่แล้ว เพราะเป็นที่รู้กันว่า ของสัญชาติเยรมันย่อมแพงกว่าของญี่ปุ่นเป็นธรรมดา จนกระทั่งเขาได้พบกับ ปานจาริณ หรือ จ๋า เซลสาวคนสวย ที่ทำให้ความคิดเดิมเขาเปลี่ยนไป

“น้องจ๋าครับ ของน้องจ๋าแพงกว่าเจ้าอื่นเกือบเท่าตัวเลยนะครับ” ธนภัทรแจ้งเซลสาวหลังจากเห็นใบเสนอราคา
“ดูแต่ราคาไม่ได้นะคะพี่โด่ง...ต้องดูคุณภาพด้วย” สาวน้อยชี้แจงพร้อมส่งสายตาออดอ้อน ซึ่งเธอจะรู้ไหมนะ ว่าแค่มองหน้าเธอเฉยๆ โด่งก็เคลิ้มแล้ว ยิ่งเห็นสายตาที่ออดอ้อน ใจเขาแทบละลาย
“ก็เหมือนรถเบนส์กับโตโยต้าแหละ คุณภาพมันต่างกันมากนะคะ” ปานจาริณชี้แจงต่อ

“พี่ก็ใช้โตโยต้าครับน้อง” ธนภัทรดึงสติกลับ พร้อมตอบเสียงเข้ม

“อ่าว...” สาวน้อยพึ่งรู้ว่าเธอจี้ใจดำชายหนุ่ม “โตโยต้าก็ดีนะคะ คุณภาพสมราคา” สาวน้อยถอนคำพูดอย่างรวดเร็วก่อนชี้แจงต่อด้วยน้ำเสียงมีหลักการ
“แต่นี่เครื่องมือวิทยาศาสตร์นะคะพี่ ความแม่นยำเที่ยงตรงนี้สำคัญมาก พี่น่าจะทราบดีนะคะว่า ถ้าเทียบคุณภาพและเทคโนโลยีแล้วทางฝั่งยุโรปนี่เป็นผู้นำเลยนะคะ ญี่ปุ่นตามหลังกว่ามาก....” สาวน้อยร่ายมนต์ถึงคุณภาพสินค้าของเธออย่างยาวเหยียด

‘แหม...พลิกลิ้นเร็วเชียวนะ แม่สาลิกา’ ธนภัทรคิดในใจแกมหมั้นไส้ในความไหลลื่นของหญิงสาว แต่ก็อดชื่นชมในความฉลาดเฉลี่ยวไม่ได้
“เอาเป็นว่า ไปทำตารางเปรียบเทียบมาได้ไหม๊ ว่าของน้องดีกว่าของคู่แข็งยังไง...เอาทั้ง คุณภาพ ราคา เทคโนโลยี บริการหลังการขาย แล้วก็ลูกค้าอ้างอิงด้วยนะ” ธนภัทรกล่าวสรุปเสียงเข้ม หลังจากปล่อยหญิงสาวร่ายมนต์อยู่นาน

“ได้ค่ะพี่” สาวน้อยยิ้มรับ
“เร็วหน่อยนะ...พี่จะรีบซื้อ” ธนภัทรเร่ง “อาทิตย์นี้ได้ไหม๊”
“นี่มันวันพุธแล้วนะคะพี่...วันจันทร์ได้ไหม๊” สาวน้อยต่อรองด้วยสายตาออดอ้อน
“พี่จะเอาไปให้นายวันจันทร์ จะไม่ให้พี่อ่านเลยรึ” ธนภัทรตอบเสียงเข้ม ทำหน้าไม่พอใจ
“’งั้นจันทร์เช้าได้ไม๊คะพี่...เดียวหนูเอามาให้กับมือเลย แล้วจะอธิบายให้พี่ฟังด้วยจะได้ไม่ต้องอ่านค่ะ” สาวเจ้ายังต่อรองพร้อมส่งสายตาอ้อนไม่เลิก
“ก็ได้ๆ แปดโมงเลยนะ”
“อูย...8โมงไม่ทันค่ะพี่ หนูต้องออกจากกรุงเทพ” สาวน้อยต่อรองจนนาทีสุดท้าย “ขอ 10 โมงนะคะ”
ธนภัทรนิ่งคิดชั่วครู่ “ก็ได้ๆ ทำมาให้เรียบร้อย อย่าให้ต้องแก้นะ...แล้วอย่าสายละ”
“ค่ะพี่...ขอบคุณมากค่ะ” สาวน้อยแววตาใสซื่อกล่าวขอบคุณพร้อมยกมือไหว้ชายหนุ่ม

บิงโก...ธนภัทรจิตใจเบิกบาน ความจริงแล้วงานไม่ได้เร่งอะไรนัก เขาแค่ต้องการจะกดดันให้สาวน้อยใส่ใจในการขาย แต่นี่ได้ผลเกินคาด เพราะเขาจะได้เจอสาวน้อยในวันจันทร์อีกแล้วหรือนี่


%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%



เรื่องโดย: จัณฑ์นิทาน