เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในใจเมื่อ 6ปีก่อน ตอนไปปฎิบัติธรรม จากความคิด จนมาถึงการปฏิบัติจริงๆ

ณ สถานที่ปฏิบัติธรรมแห่งนึง ขณะพักเบรค 10 นาที
เหล่าบรรดาศิษย์ชาย หญิงทั้งหลาย คนหนุ่ม สาว คนแก่ คนเฒ่าหลากหลายวัย  ไปเข้าห้องน้ำ ไปดื่มน้ำ ไปเดินพักแข้งขา
ฉันก็พักสายตาโดยมองไปรอบๆ และ ผู้เข้าปฏิบัติธรรม  2 แถวถัดไปที่ตรงกัน..เป็นยายแก่ๆคนนึง อายุประมาณ 75
มองดูผิวพรรณหน้าตา แกแล้ว ตอนสาวๆแกคงจะสวยนะ แต่ดูดิ ทำไมตอนนี้แก หนังเหี่ยวจัง...หน้าก็มีกระด้วย
เคยเจอคนแก่ก็บ่อย แต่ก็ไม่เคยได้เพ่งพินิจได้มากเท่าช่วงขณะจิตนนี้เลย....แล้วฉันหล่ะ?        
ถ้าฉันอายุเท่าแก ฉันคงหนังเหี่ยว คอเป็นเหนียง หน้าเป็นกระ ผมก็หงอก มีน้อย..

.แล้วอะไรหล่ะที่มันคงทนให้ได้ชื่นชมจนถึงอายุ 80 ปี??? สมองหรอ? ในความคิด :บอกไม่ใช่..แก่มาสมองก็เสื่อม
ผิวหนังหน้าตาหรอ ??? ในใจ: ไม่ใช่ก็เห็นคนรวยๆแก่มาก็เหี่ยวเหมือนกัน จะไปดึงหน้าก็คงเอาไม่อยู่
แล้วอะไรหล่ะ ที่มันคงคน อยู่ให้ได้ชื่นชม ยายามนาน และยังคงเสน่ห์อย่างนั้น ??????
คิด คิด คิด...หลังจากนั่งปฏิบัติธรรมมา 4 ปี ที่ผ่านมา ...ประเด็นความแก่เพิ่งได้ผุดขึ้นมาให้พิจารณาในครั้งนี้
คิด คิด คิด ++++ ปิ๊งๆ ปิ๊งๆ หัวสมอง และใจของฉันมันตอบว่า “ ใจ “  ใจไง หัวใจของเรา ....
หัวใจของเราไม่มีอายุ ยังคงเท่าเดิม...แล้วจะทำอย่างไรให้มันสวยงาม ได้ชื่นชมจนถึงอายุ 80ปีหล่ะ???
คิด คิด คิด ชั้นที่ 2 ....จะทำให้มันสวยงามคงทนนั้น เราต้องบำรุงมันสิ เหมือน บำรุงหน้าตา มันต้องทาครีมให้เด้งหนิ..แต่ใจสิ จะให้สวยได้อย่างไร ต้องบำรุงด้วยอะไร???  
ปิ๊ง ปิ๊งๆๆๆ +++ คิดออกแล้ว...สมองและใจของฉันมันก็ตอบออกมาว่าก็ “ทำจิตใจให้บริสุทธ์ ผ่องแผ้ว “ ไง.
  คิด คิด คิด ชั้น 3 ..แล้วจะทำอย่างไรหล่ะให้มันได่ผ่องแผ้วได้ตลอด????
ปิ๊งปิ๊งๆๆ++++ อ้อ++ ก็ พยายามคิดดี คิดบวก ละกิเลส ลงไปเรื่อยๆ แบบที่พระพุทธเจ้าสอนไง
อืม++งั้นฉันจะเน้นการบำรุงหัวใจโดยการทำให้ตัวเองมีความสุข คิดดี ทำดีกับผู้อื่น ละความตระหนี่ถี่เหนียว และทำเพื่อผู้อื่นมากขึ้น   เป็นการรดน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ย ให้หัวใจฉันได้ เติบโต  สดใส....

ถ้าฉันบำรุงมันไปเรื่อยๆ พอฉันอายุ 80 ปี “”ฉันก็ยังคงความสวยของฉันได้ จนหลานได้เรียก”ฉันว่า คุณยายคนสวย...
“คุณยายผู้มีใจที่สวยหัวใจของฉันยังสีสดแดงปานเลือดนก...ที่ซ่อน”ภายใต้ร่างกายที่เหี่ยวโรย ...ฉันจะบำรุงหัวใจของฉันไว้
ช่วงพักแค่ 5 นาที เป็นขณะจิตได้เกิดปัญญา แตกฉานได้อีกเรื่องนึง..ที่คิดได้เอง คิดจากตัวเองเรา...เป็นอะไรที่พระพุทธเจ้าสอนไว้จริงๆ หรือ ได้อ่านในตำราจริงๆ ว่านิทาชาดก แต่ละคน บรรลุ ธรรมต่างช่วงเวลากันไป มีแต่ละเหตุการณ์ ของแต่ละคน....โอ้ย+++มันเกิดขึ้นแล้ว และเราต้องปฏิบัติต่อสิ  จากนั้นมา ฉันก็บำรุงหัวใจมากกว่า หน้าเด้งๆดันนี้ คอยเติมน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ยมันบ่อยๆ....จนมันเริ่มเติบโต  จนไม่ต้อง ทาครีมบนใบหน้าให้มากแล้ว เพราะหัวใจสีแดงเลือดนก มันได้สว่างออกมาแล้ว ใช้เวลา หลายปีเลย จนเริ่มเห็นผล แต่ผลมันก็ได้เกิดแล้ว...

ดีใจจัง อีก40 กว่าปี ฉันก็จะเหมือนตอนนี้  เวลาไม่ได้พรากอะไรไปจากฉัน เวลามีแต่จะเพิ่มพูน ประสบการณ์ชีวิต และความสุขมากขึ้นต่อไป ฉันจะได้เป็นคุณยายผู้มีหัวใจที่สวยงาม สีแดงเลือดนก ในความปราถนาของฉัน