เค้าว่ากันว่าเสี้ยวเวลาก่อนที่คนเราจะตาย จะเป็นช่วงเวลาของการนึกย้อนความทรงจำที่มีความสุขที่สุด ฉันไม่รู้หรอกว่ามันจริงหรือไม่เพราะฉันยังไม่เคยผ่านเสี้ยวเวลานั้น แต่ถึงยังไงตอนนี้ฉันก็กำลังนึกย้อนความทรงจำที่มีความสุขที่สุดข้างๆ ตัวเธอ

ซึ่งคนที่มีเสี้ยวเวลานั้นคือฉัน...

ฉันขอโทษที่มิอาจอยู่ดูแลเธอได้อีกแล้ว ฉันล้มลงไปกับพื้นของลู่วิ่งในสนามกีฬาของมหาวิทยาลัย เปลือกตาของฉันค่อยๆ ปิดลงจนหลับสนิท
ลมหายใจของฉันหยุดลงแล้ว
-------------------------------
เด็กสาวคนหนึ่งถูกเพื่อนร่วมสาขาทำร้าย เธอนอนสลบไม่ได้สติมาแล้ว 3 วันที่โรงพยาบาลของเนเน่ เมื่อเธอรู้สึกตัว คำแรกที่เธอพูดคือ "เนเน่อยู่ไหน" เธอคิดถึงมาก

เนเน่เป็นบุตรคนสุดท้องของผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่โฟลรักษาตัว ภายหลังเนเน่เสียชีวิต ก่อนตายเธอสั่งเสียให้หญิงสาวคนหนึ่งดูแลโฟลแทน