คนที่ไม่ได้ศึกษาพระไตรปิฏกอย่างจริงจัง.
เวลาเจอคำถามอะไรที่ตนไม่รู้ ไม่ได้สดับ
ก็จะอุทานมาว่า. พระองค์สอนเพียงใบไม้ในกำมือ. ไม่ได้สอนอะไรมากมาย ที่ไม่ได้สอนอีกเยอะ ไม่ต้องไปฟังอะไรให้"มากมาย"
ถ้าหากเราไม่ได้ดูลายะระเอียดบทนั้นดีๆ เราจะเคริมไปกับคำพูดงีงวนเหล่านั้น
เหตุผลที่ตรัสในบทนั้น จริงๆหมายถึง คำสอนที่เป็นประโยชน์นั้น"สอนให้หมดเเล้ว" เปรียบเหมือนใบไม้ในกำมือ !
เเต่ที่ไม่ได้สอน ไม่ใช่กักธรรม เเต่สิ่งนั้น "ไม่เป็น". ไปเพื่อพ้นทุกข์ ไม่ใช่ธรรมที่เป็นโลกุตระ  สิ่งนั้นไม่ประกอบด้วยประโยชน์ มิใช่พรหมจรรย์เบื้องต้น. นี่คือเหตุผล ที่พระองค์ไม่สอน   มันเหมือนกับ 1บวกกัน100ครั้ง =100.  
เเต่พระองค์สอน   50*2 =100.    คืออธิบายเข้าใจได้ตรงๆชัดเจน ไม่ต้องอ้อมไปไหน


ถ้ามองย้อนกลับมาดู.  สภาพชาวพุทธ ณ ตอนนี้ ขนาด  เพียงใบไม้ในกำมือ ชาวพุทธก็ยากที่จะเข้าใจตาม.  
หลักธรรมที่สอน. ทั้ง อิทธิปาฏิหาริย์. อาเทสนาปาฏิหาริย์ อนุสศาสนีปาฏิปาริย์ ทั้งทีไม่ใช่ยากอะไร กลับมองเป็นเรื่องยาก   เลย ไม่รู้อะไร
. รู้เพียงว่า เรายังได้ความรู้ไม่ครบ เหมือนกับจะเอาใบไม้มาถ่มทับตนเองให้ได้   เพราะ. ไม่ทำความเข้าใจให้ดี

คำพูดที่ว่า เพียงใบไม้ในกำมือ จึงถูกผลิกให้คว่ำ ให้บุคคลบางกบุ่มออกเสวงหา พยามชักนำกันไปหาหลักธรรมที่ไม่ใช่ โลกุตระ กันเสียเอง