เรากับแฟนทำธุรกิจร่วมกันอยู่ แต่บางทีเราก็ไม่ค่อยเข้าใจตรรกะของพวกลูกผู้ชายเท่าไหร่นัก
เขามักพูดว่าทุ่มเททำงาน เพื่อให้เราสุขสบาย ถามเราสักคำไหมว่าต้องการให้เขาทำให้หรือเปล่า?
เราเป็นผู้หญิงที่มีนิยามความรักสั้นๆง่ายๆคือ "แชร์"
เรามักต่อว่าแฟนเราเสมอว่า อย่าลำบากเพียงคนเดียวเพื่อเรา แต่ได้โปรดให้เราลำบากด้วย
เราไม่เคยแคร์ที่หากวันหนึ่งต้องอดตายไปพร้อมกับเขา แต่เรารับไม่ได้ที่จะต้องสุขสบายในขณะที่เขาจวนเจียนตาย
เราทนไม่ได้กับการใช้จ่ายอย่างไร้กังวล ในขณะที่แฟนหมุนเงิน หาเงินให้เราจนตัวเป็นเกลียว
แต่หลายครั้ง เขาก็มักผลักไสเราเสมอ เพราะไม่อยากให้เราลำบาก อยากให้เราสบาย มันเหมือนเป็นศักดิ์ศรีของเขา
ว่าผู้ชายควรทำงานเลี้ยงเมียได้ ไม่ควรปล่อยให้เมียมาลำบาก
ซึ่งในสายตาเรามันเป็นสิ่งที่งี่เง่ามาก เรารักกัน? เราก็ควรที่จะร่วมทุกข์สุขไปด้วยกัน เธออดฉันก็พร้อมอด เธออิ่มฉันก็อิ่มด้วย
เธอล้มฉันก็พร้อมพยุง อยากเดินไปข้างๆเธอ ไม่ใช่ขี่คอเธอเดินไปบนทางที่ยากลำบาก
แล้วทำไมผู้ชายชอบถือศักดิ์ศรีบ้าๆบอๆ ว่าไม่อยากให้คนที่ตนรักลำบากไว้ด้วย
ทั้งๆที่เธอก็อยากเป็นกำลังให้คุณ ไม่ได้อยากเป็นภาระ อยากเป็นเพื่อนคู่คิด เป็นแม่ที่ปกป้องเหมือนอย่างที่คุณทำให้เธอ

ใครเป็นแบบเราบ้างอ่ะ เวลาลำบากไม่อยากให้แฟนต้องไล่เราออกไป แล้วทนลำบากคนเดียว?
แล้วผู้ชายล่ะ มันสำคัญมากเลยเหรอ กับการที่ดูแลผู้หญิงได้แม้ตัวเองลำบากก็ไม่เป็นไร?
แล้วตัวเราควรทำเช่นไร ดื้อดึงที่จะคอยช่วยเหลือเขาต่อไป หรือจะถอยออกมาให้เขาดูแลอย่างที่เขาต้องการดี?