อันบุพเพสันนิวาสมิอาจห้าม
ถ้าล้างชามสก็อตไบร์ทต้องใช้ถู
ตลาดสดต้องมีแผงขายปลาทู
หอยแมงภู่ต้องขายคู่กับหอยแครง

ก็มันของคู่กันสวรรค์สร้าง
จึงไม่ร้างห่างไกลให้หน่ายแหนง
สลิ่มสาวมาพบรักหนุ่มเสื้อแดง
มิใช่แกล้งแต่บุพเพฯสรรค์สร้างมา

สาวสลิ่มนิ่มน้องกิ๊กของฉัน
เมื่อก่อนนั้นเธอชอบชายไอ่หน้าหนา
ยังโง่เขลาเมามัวถั่วเต็มตา
หลงมายาคารมชายไอ่ม๊ากเวน

แต่เดี๋ยวนี้กิ๊กฉันนั้นเบิกถ่าง
ตาสว่างมองทางใดได้พบเห็น
เพราะเธอคบกับฉัน..ดุจจันทร์เพ็ญ
โง่เลยหายกลายเป็นผู้งดงาม

เมื่อไอ่ม๊ากหักหอกมันกลอกกลิ้ง
เธอเห็นสิ่งเลวร้ายไม่แบกหาม
อดีตก่อนหลงผิดไม่คิดตาม
เจอนิยามความรัก..หักเหจริง

อันความรักมักทำคนตาบอด
แต่รักฉันนั้นสุดยอด..นะคุณหญิง
ตาไม่บอดตาไม่ถั่วเป็นตรูดลิง
ฉลาดยิ่งทิ้งความโง่โผซบเรา

เดี๋ยวนี้เธอเกลียดไอ่ม๊ากมากที่สุด
ยอดมนุษย์สุดแหลแค่เห็บเหา
ขนาดพื้นห้องน้ำ..เธอยังเอา
รูปหล่อเหลาเอามาปูดูหน้ามัน

เวลานั่งชักโครกชะโงกหน้า
มองลงมาที่พื้น..ชื่นสุขสันต์
เท้าทั้งสองต้องวางลง ตรงหน้ามัน
ทุกทุกวันขยันเหยียบเรียบละเลง

คิดถึงเธอเผลอใจ..ฉันไปหา
ห้องสุขาบ้านเธอเจอภาพเจ๋ง
จะถ่ายทุกข์หรืออาบน้ำร่ำร้องเพลง
มิต้องเกรงใจทำ...ย่ำหน้าคน

เรารักกันหวานหยดรสจุมพิต
ยามแนบชิดจิตลอย...คล้อยเวหน
เวียงวิมานบ้านสาวเร้าเหลือทน
พิรุณหล่นฝนหลั่งช่างสุขใจ

เมื่อพิศหน้าตาประสานรัญจวนนัก
อารมณ์รักปักกมล..สุดทนไหว
เสน่หาพาละมุนกรุ่นกลิ่นไอ
ลุกลามไฟใคร่รักยากปลดปลง

พอดอกรักฉ่ำบานหวานได้ที่
ฉันก็เริ่มปวดขรี้...ที่ประสงค์
ต้องเข้าส้วมชักโครก ..โยกเท้าลง
เอาให้ตรงหน้าไอ่ม๊ากอยากเหยียบมัน

พอขรี้เสร็จฉันก็กลับเธอรับรู้
เราคลอคู่แค่เพียง...เคียงความฝัน
เป็นอย่างนี้เรื่อยมาคราพบกัน
ไม่ได้ฟันเธอซักที...ขรี้อย่างเดียว

นี่คือความรักแท้แลใจร่วม
มาเข้าส้วมแล้วระบาย..ไมมีเสียว
รักสนิทนานเนิ่นเพลินเลยเชียว
มิแห้งเหี่ยวได้ย่ำหน้าไอ่ม๊ากเอย

..............................จบ.....................................