คนดีอย่างคุณแก้วสรร ลืมเรื่องหน้าข้าวหน้าเหล้า นักเลงเขาไม่ทำกัน เลยทำซะเอง

คนดีอย่างคุณสัก ลืมไปว่าตัวเองยังไม่พ้นตำแหน่ง 5 ปี เลยถูกถอดถอนจากความเป็น ส.ว.

คนดีอย่างคุณจำลอง คงลืมเรื่องนำคนชุมนุมต่อต้านรัฐบาลเผด็จการ เลยนำคนชุมนุมขับไล่รัฐบาลจากการเลือกตั้ง

คนดีอย่างคุณตุลย์ คงลืมไปว่าตัวเองมีหน้าที่ช่วยให้ชีวิตใหม่กำเนิด เลยกดดันให้รัฐบาลใช้ความรุนแรงกับผู้ชุมนุม

คนดีอย่างคุณประสาร คงลืมอุดมการณ์ของคนเดือนตุลา เลยหันมารับใช้เหล่าอำมาตย์อย่างสุดลิ่มทิ่มประตู

คนดีอย่างคุณพรทิพย์ คงลืมเรื่องที่พูดว่า ไม่ใช่หน้าที่ ก็เลยเข้าไปเก็บหลักฐานบ้านคุณเอกยุทธ

คนดีอย่างคุณรสนา คงลืมไปว่าตัวเองเป็นตัวแทนจากประชาชน เลยหันไปจับกลุ่มกับกลุ่ม สว.ลากตั้ง คอยขัดขวางการดำเนินงานของรัฐบาลจากประชาชนทุกวิถีทาง

คนดีอย่างคุณกล้าณรงค์ คงลืมไปแล้วว่าจะฟ้องคนที่ทวงหนี้ จนป่านนี้จึงยังไม่ได้ดำเนินการให้เห็นเป็นรูปธรรม

คนดีอย่างคุณอภิชาต คงลืมไปว่าตัวเองเคยทำให้การยุบพรรคต้องถูกยกฟ้อง เลยยังกล้าใช้ความเป็นผู้พิพากษายุติสอบคดีเงินบริจาคพรรค

คนดีอย่างคุณอมรา คงลืมไปเรื่องการส่งรายงานการสลายการชุมนุมพันธมิตรฯด้วยแก๊สน้ำตาในข้อหาพยายามฆ่าผู้อื่น เลยมีรายงานเรื่องรัฐบาลมีความชอบธรรมในการฆ่าคนเสื้อแดง

คนดีอย่างคุณจรัล คงลืมเรื่องบอกว่าการแก้รัฐธรรมนูญมันง่ายนิดเดียว เลยรับเรื่องที่หลายฝ่ายฟ้องถอดถอนรัฐบาลที่ร่วมการแก้รัฐธรรมนูญ

คนดีอย่างคุณวสันต์ คงลืมเรื่องการแนะนำแก้รัฐธรรมนูญด้วยการตั้ง สสร. เลยหันมารับเรื่องการแก้รัฐธรรมนูญทั้งฉบับเป็นการล้มการปกครอง

คนดีอย่างคุณสุเทพ คงลืมเรื่องที่เคยพูดว่า รัฐบาลทำอะไรไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นรัฐบาลพรรคเดียว เลยหันมาด่ารัฐบาลอื่นเป็นพวกมากลากไป

คนดีอย่างคุณชวน คงลืมเรื่องยึดมั่นในระบบรัฐสภา เลยลงมาเป็นผู้นำมวลชนข้างถนน

คนดีอีกมากมาย คงลืมเรื่องด่าการชุมนุมของคนเสื้อแดงต่างๆนาๆ ตอนนี้เลยหันมาสนับสนุนการชุมนุมเพื่อล้มล้างรัฐบาลของคนส่วนใหญ่

และสุดท้ายสำหรับคนดีอย่างคุณอภิสิทธิ์ คงไม่ใช่เรื่องของการลืม แต่อาจถึงขั้นอัลไซเมอร์เลยทีเดียว ดังนั้นจึงออกมาพูดแต่ละที การกระทำแต่ละครั้ง มักจะไม่อยู่กับร่องกับรอย ล้วนแต่ขัดกับคำพูดของตัวเอง มักจะค้านกับการกระทำของตัวเอง คนดีอย่างนี้คงต้องเข้ารับการบำบัดมากกว่าจะมาแสดงความคิดเห็นทางการเมืองอีกต่อไป