หลังจากต้นปีที่ผ่าน  รู้สึกว่าตัวเองมีความสุขกับคนที่เราเรียกว่า "แฟน" มากมาย

ซึ่งก่อนหน้านั้นไม่ได้รู้สึกว่าเรารักเค้าเลย  พอมีเรื่องราวทะเลาะกันจนเกิดเรื่องผู้ใหญ่บอกแบน

กลับมารักกันได้ ตัวผมรักเค้าอย่างมากมายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ให้ใครมาก่อน  ทั้งที่เมื่อก่อนก้อคบกับคนอื่นมาเยอะพอสมควร

แต่ก็มีอุปสรรคเรื่องผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่าย จนบางครั้งก็คิดกัน 2 คนว่าถ้าเราคบกันไปแบบนี้แล้วเรื่องของเรามันจะจบยังไง

เรามีความสุขเวลาที่เราแอบมาอยู่ด้วยกัน  เรามีความทุกข์เวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน

ทั้งที่เมื่อก่อนก็อยู่ด้วยกันทุกวันแต่มันไม่สุขเหมือนตอนนี้

1 สัปดาห์ที่ผ่านมาผมกับเธอไปนั่งกินข้าวในร้านอาหาร โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนกำลังถือกล้องแอบถ่ายรูปเราสองคน

เธอกลับไปบ้านไป  แม่ของเธอเอารูปที่มีคนหวังดี(ประสงค์ร้าย)ที่แอบถ่ายมาให้ดูแล้วก้อด่าทอเธอจนเธอไม่ร็จะทำยังไง

เธอยังคงโทรหาผมเหมือนปกติ  โดยที่เธอเก็บซ่อนความข่มขืนเอาไว้คนเดียว

จนเมื่อ 4 วันที่ผ่านมาเธอหายไปจาก fb line และอีกหลายๆอย่างที่เราสามารถติดต่อกันได้

ตัวผมเองรู้สึกไม่ดี ไม่ร็จะทำอย่างไรดี  ได้แต่นั่งซัดสิ่งที่ทำให้เมาจนถึงเช้า

โทรหาเธอร้อยสายพันสายเธอก้อไม่รับ  จนบางครั้งก้อเริ่มคิดไปไกลว่าเธอจะทำไรไม่ดีกับตัวเอง

จนเมื่อวานตอนเย็นโทรหาเธอ  เธฮรับสายเธอบอกเธอไปต่างจังหวัดคนเดียว  เธอไม่บอกผมว่าอยู่ที่ไหนได้แต่คุยไปร้องไป

ด้วยเหตุผลที่ว่าเราสองคนคบกันไม่ได้เธอเสียใจอยากอยู่คนเดียว  

สิ่งที่เธอบอกผมคือเรื่องที่มีคนแอบถ่ายรูปเธอกับผมอยู่ด้วยกัน

ตัวผมเองได้ฟัง  ผมก้อเสียใจเพราะเรา 2 คน รู้มาตั้งแต่ต้นแล้วว่ามันต้องมีวันนี้  วันที่เราต้องพรากจากความรัก

วันนี้เธอกลับมาบ้านเธอเราได้คุยกันทางโทรศัพท์เมื่อตอนบ่ายๆ ร้องไห้ตลอด หลังจากนั้นผมก้อติดต่อเธอไม่ได้อีกเลย

เป็นเวลา 3 ชม กว่าๆแล้ว

ผมไม่รู้จะทำยังไง  จะไปบ้านเธอผมก้อคงจะโดนยิงทิ้ง  จะให้เพื่อนซักคนไปดูเธอที่บ้านก้อไม่ได้ เพราะไม่อยากให้คนอื่นลำบาก

ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไง  ได้แต่พิมพ์ไปรน้ำตาไหลไป  ไม่มีความสุขเลย

อยากตายน่ะแต่คิดถึงคนรอบข้างถ้าเราทำแบบนี้คนรอบข้างคงเสียใจเหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้

ผมควรทำอย่างไรดี

ผมพยายามตั้งสติทุกอย่าง  แต่ความเสียใจมันมากกว่า........................