เนื่องจากในกระทู้เก่าที่เราเคยมาขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆในนี้ที่เราจะเปิดขายข้าวแกง20บาท วันนี้เราได้เปิดขายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อยากขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและข้อเสนอแนะดีๆจากทุกคน
วันนี้เปิดขายเป็นวันแรกลูกค้ายังไม่เยอะเท่าที่ควรเพราะร้านข้างๆและบริษัทแถวนั้นพากันปิดช่วงวันหยุดยาวเลยค่อนข้างเงียบเหงา ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มีเข้ามาก็จะเป็นพวกพี่ๆวินมอเตอร์ไซร์ รถแท็กซี่และพ่อค้าแม่ค้าในตลาดสดแถวนั้น วันนี้หักค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้วเหลือเงินเข้ากระเป๋าแค่ไม่กี่ร้อยบาท ซึ่งมันน้อยมากแต่เราก็ไม่ท้อพร้อมจะเดินหน้าขายข้าวแกงในราคา20บาทต่อไป ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจค่ะ
15/08/56 ขออัพเดทเพิ่มเติมสำหรับการเปิดขายมา5วัน บางวันก็เหลือเงินเข้ากระเป๋าบ้าง บางวันก็ไม่มีเหลือเลย แต่เราจะพยามสู้ให้ถึงที่สุด เรายังไม่ท้อหรอกแต่รู้สึกเสียดายอาหารที่เหลือเยอะในบางวัน เราก็ตักใส่ถุงแจกคนเก็บขยะแถวนั้น และอีกส่วนหนึ่งก็ตักใส่ถุงหิ้วขึ้นรถกลับมาฝากยายข้างบ้าน เราไม่อยากทิ้งอาหารที่ขายไม่หมดเลยเพราะทุกอย่างเราตั้งใจทำขึ้นมา พอเห็นอาหารเหลือเยอะก็แอบรู้สึกเศร้าใจเล็กๆ เราอยากขายในราคาถูกๆเพราะอยากให้ลูกค้าได้กินอิ่มในราคาถูกจึงได้ตั้งราคาแค่20บาทแต่ก็ยังขายไม่ดีเท่าที่ควร อาจจะเป็นเพราะทำเลด้วยหรือป่าวเราไม่แน่ใจ
ตอนนี้เราทำเองคนเดียวทุกอย่าง เพราะแม่กับน้องชายยังติดงานอยู่บ้านต่างจังหวัด เราตื่นตั้งแต่ตี4ทุกวันไปเปิดร้านมีสามีช่วยเปิดร้านเตรียมของให้เล็กๆน้อยๆก่อนไปทำงาน เราทำกับข้าวทุกอย่างเสร็จพร้อมขายประมาณ7โมงเช้า ทำไปขายไปค่ะพอมีลูกค้ามาก็หยุดทำวิ่งออกมาขายหน้าร้านก่อน ประมาณบ่าย3โมงก็เริ่มเก็บร้าน ช่วงนี้เรายังไม่อยากหยุด อยากเปิดขายทุกวันให้มีลูกค้าประจำเยอะๆก่อน แต่วันนี้เราปวดแขนมากสงสัยจะทำงานหนักไปหน่อยพรุ่งนี้เลยขอพักซัก1วัน ลูกค้าบางคนเข้ามาในร้านเจอหน้าเราแล้วทำหน้างงๆ พร้อมกับคำถามว่าเราทำกับข้าวเองหรอ ไม่น่าเชื่อเลย หน้าตาแบบนี้ทำไมไม่ไปทำงานออฟฟิศคือถามที่เราเจอมาเกือบทุกวันตั้งแต่ตอนเปิดร้านที่เก่าแล้ว คือทุกคนอาจจะนึกภาพเราเป็นแม่ค้าจะต้องอายุเยอะๆ คงไม่นึกว่าเราจะเป็นวัยรุ่นที่ทำงานออฟฟิศมา3ปีเต็ม และรู้สึกว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบ เราทำงานออฟฟิศมา3ปีกับตำแหน่งจนทประชาสัมพันธ์ แต่ต้องทำกับข้าวเลี้ยงพนักงานเป็นร้อยๆคนเวลามีงานเลี้ยงเกือบทุกเดือน แรกๆคนที่ยังไม่เคยชิมฝีมือเราก็จะไม่เชื่อว่าเราทำเอง แต่มาหลังๆมีแต่คนบอกให้เราไปเปิดร้านอาหารดีกว่า และเราเริ่มเบื่องานบริษัทมากอยากทำอะไรที่ใจรักนี่คือจุดเริ่มต้นทำตามความฝันของเราค่ะ เราเพิ่งว่างมานั่งอ่านความเห็นของทุกคนจนหมดวันนี้ อ่านไปก็ทำให้เรามีกำลังใจเพิ่มพร้อมจะสู้ต่อไปได้อีก "ขอบคุณทุกคนจากใจจริงค่ะ"
วันแรกสำหรับการเปิดร้านขายข้าวแกง20บาท
วันนี้เปิดขายเป็นวันแรกลูกค้ายังไม่เยอะเท่าที่ควรเพราะร้านข้างๆและบริษัทแถวนั้นพากันปิดช่วงวันหยุดยาวเลยค่อนข้างเงียบเหงา ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มีเข้ามาก็จะเป็นพวกพี่ๆวินมอเตอร์ไซร์ รถแท็กซี่และพ่อค้าแม่ค้าในตลาดสดแถวนั้น วันนี้หักค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้วเหลือเงินเข้ากระเป๋าแค่ไม่กี่ร้อยบาท ซึ่งมันน้อยมากแต่เราก็ไม่ท้อพร้อมจะเดินหน้าขายข้าวแกงในราคา20บาทต่อไป ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจค่ะ
15/08/56 ขออัพเดทเพิ่มเติมสำหรับการเปิดขายมา5วัน บางวันก็เหลือเงินเข้ากระเป๋าบ้าง บางวันก็ไม่มีเหลือเลย แต่เราจะพยามสู้ให้ถึงที่สุด เรายังไม่ท้อหรอกแต่รู้สึกเสียดายอาหารที่เหลือเยอะในบางวัน เราก็ตักใส่ถุงแจกคนเก็บขยะแถวนั้น และอีกส่วนหนึ่งก็ตักใส่ถุงหิ้วขึ้นรถกลับมาฝากยายข้างบ้าน เราไม่อยากทิ้งอาหารที่ขายไม่หมดเลยเพราะทุกอย่างเราตั้งใจทำขึ้นมา พอเห็นอาหารเหลือเยอะก็แอบรู้สึกเศร้าใจเล็กๆ เราอยากขายในราคาถูกๆเพราะอยากให้ลูกค้าได้กินอิ่มในราคาถูกจึงได้ตั้งราคาแค่20บาทแต่ก็ยังขายไม่ดีเท่าที่ควร อาจจะเป็นเพราะทำเลด้วยหรือป่าวเราไม่แน่ใจ
ตอนนี้เราทำเองคนเดียวทุกอย่าง เพราะแม่กับน้องชายยังติดงานอยู่บ้านต่างจังหวัด เราตื่นตั้งแต่ตี4ทุกวันไปเปิดร้านมีสามีช่วยเปิดร้านเตรียมของให้เล็กๆน้อยๆก่อนไปทำงาน เราทำกับข้าวทุกอย่างเสร็จพร้อมขายประมาณ7โมงเช้า ทำไปขายไปค่ะพอมีลูกค้ามาก็หยุดทำวิ่งออกมาขายหน้าร้านก่อน ประมาณบ่าย3โมงก็เริ่มเก็บร้าน ช่วงนี้เรายังไม่อยากหยุด อยากเปิดขายทุกวันให้มีลูกค้าประจำเยอะๆก่อน แต่วันนี้เราปวดแขนมากสงสัยจะทำงานหนักไปหน่อยพรุ่งนี้เลยขอพักซัก1วัน ลูกค้าบางคนเข้ามาในร้านเจอหน้าเราแล้วทำหน้างงๆ พร้อมกับคำถามว่าเราทำกับข้าวเองหรอ ไม่น่าเชื่อเลย หน้าตาแบบนี้ทำไมไม่ไปทำงานออฟฟิศคือถามที่เราเจอมาเกือบทุกวันตั้งแต่ตอนเปิดร้านที่เก่าแล้ว คือทุกคนอาจจะนึกภาพเราเป็นแม่ค้าจะต้องอายุเยอะๆ คงไม่นึกว่าเราจะเป็นวัยรุ่นที่ทำงานออฟฟิศมา3ปีเต็ม และรู้สึกว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบ เราทำงานออฟฟิศมา3ปีกับตำแหน่งจนทประชาสัมพันธ์ แต่ต้องทำกับข้าวเลี้ยงพนักงานเป็นร้อยๆคนเวลามีงานเลี้ยงเกือบทุกเดือน แรกๆคนที่ยังไม่เคยชิมฝีมือเราก็จะไม่เชื่อว่าเราทำเอง แต่มาหลังๆมีแต่คนบอกให้เราไปเปิดร้านอาหารดีกว่า และเราเริ่มเบื่องานบริษัทมากอยากทำอะไรที่ใจรักนี่คือจุดเริ่มต้นทำตามความฝันของเราค่ะ เราเพิ่งว่างมานั่งอ่านความเห็นของทุกคนจนหมดวันนี้ อ่านไปก็ทำให้เรามีกำลังใจเพิ่มพร้อมจะสู้ต่อไปได้อีก "ขอบคุณทุกคนจากใจจริงค่ะ"