อยากขอความเห็นเพื่อนๆหน่อยค่ะว่า..ถ้าเราจะต้องทำงานกับคนที่เค้าเกลียดเรา..(และเราก็เกลียดเค้าเพราะเค้าเกลียดเราก่อน) งง มะ
เพื่อนๆจะทำยังไง ให้การทำงานยังคงดำเนินไปได้ เพราะเราก็อึดอัดใจอยู่ไม่น้อย..ที่จะต้องทำงานร่วมกันกับคนแบบนี้

เรื่องมีอยู่ว่า..เรากับเพือนที่ทำงาน(เมื่อก่อนเราคิดว่าเค้าคือเพื่อนคนนึง)  เราดีกับเค้ามาก อายุเท่ากัน มีอะไรเราก็คอยช่วยเหลือตลอดเวลา แต่เราก็รู้สึกแปลกๆที่เพื่อนคนนี้เค้าไม่ค่อยจะมีท่าทีที่ดีกับเราเท่าไร ไม่เหมือนกับคนอื่นๆ เช่น เวลาที่เราซื้ออะไรมาชวนเค้ากินเค้าก็จะไม่กิน หรือถ้ามีขนมวางอยู่บนโต๊ะทำงาน เค้าก็จะถามว่าของใคร ถ้าเพื่อนคนอื่นตอบว่าเป็นของเรา เค้าก็จะเดินหนี ทำเป็นไม่มีไรเกิดขึ้นคือไม่กิน เรื่องงานก็ทำไม่ค่อยเรียบร้อย ต้องคอยตามเก็บให้ ถ้าเค้าทำคู่กับเรา แต่กับคนอื่นเค้าจะยิ้มหัวเราะ เฮฮา และชอบใช้คนอื่นทำโน้นนี่นั่นให้ คือประมาณว่า เค้าชอบคนเอาใจ แต่เราก็เอาใจใครไม่เก่งนะ ทำตามปกติที่เคยทำ เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่มีปัญหาอะไร เราก็ไม่คิดไรมาก..จนสะสมมาเรื่อยๆ

จนมาถึงวันเกิดเหตุ..เราเครียดกับงานมากยอมรับว่าหงุดหงิดสะสม เราทะเลากันเรื่องงานเราถามเรื่องงานดีๆ และเค้าก็ขึ้นกู  ใส่เรา ด่าเราด้วยคำหยาบคาย เราอึ้งเลยค่ะ น้ำตาไหลพราก จุกที่อก เจ็บจี๊ดไปทั้งสมองและตัว แต่เราไม่ด่ากลับเลยซักคำ เพียงแค่พูดออกไปว่า ถ้าเราไม่คิดว่าเธอเป็นเพื่อนเรา เราด่ากลับแล้ว พูดด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย และเค้าก้ตอบกลับว่า กูไม่เคยชอบขี้หน้าเลย กูเกลียดตั้งแต่แรกที่เห็นไม่เคยเห็นเป็นเพื่อนเลย เราเจ็บมากจุกจนพูดไม่ออก นั่งลงกับพื้นร้องไห้ ความรู้สึกตอนนั้นมีคำถามเกิดขึ้นในหัวสมองมากมายว่า เราไปทำอะไรให้เค้าเจ็บแค้นและเกลียดเราได้ขนาดนี้ นี่มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย ต่างๆนาๆ คิดในสมอง แต่เราไม่ด่ากลับเลย เราโกรธมาก โกรธแต่ไม่ตอบโต้ (วันนั้นเป็นช่วงทำงานเข้ากะกลางคืน หัวหน้างานไม่เข้า) มีพี่คนนึงในที่ทำงานอยู่เหตุการณ์ เค้าได้เห็นได้ยินที่เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เค้าก็อึ้งเหมือนกันกับเราที่ได้ยินแบบนั้น พี่เค้าเลยเข้ามาห้ามไว้ ห้ามอีคนนั้นไม่ให้ด่าเราไปมากกว่านี้ ส่วนเรานั่งร้องไห้กับพื้นเป็นชั่วโมง จนน้ำตาแห้งๆปเอง แต่ก้ต้องลุกขึ้นมาทำงานต่อให้เสร็จ เพราะตอนเช้าลูกค้าจะมา Audit งาน เรานั่งทำงานจนถึงสว่าง และก็กลับบ้านก่อนเวลา 1 ชม. หัวหน้าเลยโทรมาถาม พร้อมกับเรื่องคร่าวๆที่พี่ในเหตุการณ์เล่าให้ฟังแต่ไม่ละเอียด เราเล่าทั้งน้ำตา และจะขอลาออก หัวหน้าขอร้องไว้ว่า อย่าออกเลย เคลียร์กันได้นะ เดี๋วพี่เคลียร์ให้ และเค้าก็อนุญาตให้เราหยุดงานได้จนกว่าสบายใจแล้วค่อยกลับไปทำงาน เราคิดเยอะมาก เราขาดงาน 2วัน หัวหน้าก็โทรมาบอกว่า ให้พรุ่งนี้เราไปทำงานได้แล้ว งานส่วนของเรายังค้างอยู่ อย่าคิดลาออกเลยนะ เสียดายอนาคตแทน กำลังไปได้สวย และเราก็ยอมกลับไปทำงาน เค้าเรียกเราเค้าไปเคลียร์กับคนนั้น แต่คนนั้นปฏิเสธทุกคำกล่าวหา บอกว่าเรา พูดไปเองแต่งเรื่อง เรานี้ขึ้นเลย จากที่เคยคิดว่าจะไม่ด่า เราด่ากลับไปเลยว่า พูดแล้วไม่ยอมรับความจริง หัวหน้าเค้าก็บอกว่า พยานไม่โกหกเค้าแน่นอน และเค้าก็บอกให้ คนนั้นขอโทษเรา มันไม่ยอม มันบอกให้เราขอโทษมันก่อน มันถึงจะยอมขอโทษ เราก็ไม่ เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้ด่าใครก่อน ขึ้นคำหยาบคาย หัวหน้าเลยตะคอกใส่มัน ว่าจะไม่จบใช่มั้ยเรื่องนี้ หรือยากตกงาน นาทีนั้น หัวหน้าเข้าข้างเราสุดๆ มันเลยยอมขอโทษ หัวหน้าบอกว่า อย่าให้เกิดเหตุการแบบนี้ขึ้นอีกนะ มันไม่ดีและเค้าไม่ชอบให้เพื่อนร่วมงานทะเลาะกันเอง จากนั้นต่างคนก้ต่างทำงาน แต่ก็ต้องเจอหน้ากันทุกวัน และมันก็กวนตีนเรา ยั่วโมโหให้เราโกรธบ่อยๆ แต่เราไม่สนใจ เราไม่เข้าใกล้ จากที่เคยเห็นเป็นเพื่อนร่วมงาน

ตอนนี้เราเกลียดมันและขยะแขยงมันยิ่งกว่าแมลงวันซะอีก เกลียดที่มันไปพูดกับคนอื่นๆว่าเราเริ่มก่อน ด่ามันก่อน และสร้างเรื่องให้ทุกคนเกลียดเรา โดยรวมแล้วลุคของเราก็เป็นคนดุๆ อย่างที่เคยตั้งกระทู้ระบายไปนั้น แต่อย่างน้อยเราก้จริงใจ เรายอมรับทุกคำพูดที่เราพูดเราทำออกไป แต่มันไม่ยอมรับเลยแม้แต่คำเดียว...ตอนนี้อึดอัดมากที่ต้องเจอหน้า แต่ไม่ปั้นหน้าใส่นะ คือไม่อยากเดินเข้าใกล้ หายใจร่วมพื้นที่กันเลยก็ว่าได้