จากเรื่องเด็กแถวบ้านเราเองค่ะ เมื่อเย็นนี้เด็กกำลังเลิกเรียน เด็กๆๆพากันเดินกลับบ้าน
เด็กแถวบ้านเราเดินมา มีเจ๊คนนึง ตะโกนถามเด็ก.. ว่าไกล้วันแม่แล้ว คิดถึงแม่ไหมฟร่ะ
แม่จะมาหาหรือเปล่า.....เด็กก็แค่ตอบเบาๆว่าไม่ครับ ด้วยหน้าซึมๆ  เจ๊แกก็เปลี่ยนเรื่องอื่นไป
คุยต่อสนุกสนาน..แต่น้ำเสียงและที่เรารู้จักเจ๊ คือเจ๊แกไม่ชอบแม่เด็กค่ะ ถามแบบประชดมาก

แต่เรามองตามหลังเด็กแล้วเศร้าแทนจัง เด็กแค่9ขวบเรียน แต่เป็นคนคิดมากเก็บกด  เพราะ....
พ่อกับแม่เลิกกัน แม่เคยไปขโมยเงินเถ้าแก่ไป เลย ต้องหนี ตะลอนๆไปทั่วอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง เด็กน้อย
อยู่กับอากง ที่ดูแลอย่างดี แต่ยังไงๆเด็กก็ต้องอยากอยู่พร้อมพ่อแม่นะคะ ตั้งแต่เรียนอนุบาลมา เด็กได้ที่1
ตลอดทุกเทอม จนตอนนี้เรียนป.4 แล้ว ทุกครั้งที่มาบอกเรา เราก็จะให้รางวัลไปนิดหน่อยค่ะ

พอเด็กเอาของไปเก็บ แล้วก็วิ่งมาซื้อขนม ที่ร้านเรา เราบอกเด็กว่า เมื่อกี้ที่คนเจ๊คนนั้นถาม เสียใจไหม
เด็กก็สั่นหัวเบาๆ เราบอกว่า อย่าน้อยใจ เสียใจเลยนะ หนูต้องเข้าใจทำไมพ่อ-แม่ถึงอยู่กับหนูไม่ได้
เด็กก็ตอบครับๆอยู่ในลำคอ เราบอกเด็ก ให้หนูตั้งใจเรียน หนูเก่งอยู่แล้วนะ  หนูต้องตั้งใจเรียนดีๆสูงๆ
โตขึ้นมา จะได้ทำงานดีๆ มีเงินเยอะๆ แล้วก็จะได้เลี้ยงแม่นะ  ทำให้คนเค้าตะลึงว่า หนูเก่งได้ไง
ทั้งที่แม่ก็หนีไปเรื่องแบบนี้ พ่อก็ไม่อยู่  อย่าเอาแบบอย่างคนในซอยที่ทำตัวไม่ดี  หนูต้องคิดไว้
เสมอว่า เราต้องดีกว่าคนอื่น นะลูกนะ ตอนนี้เราพูดไปน้ำตาไหลไปเลยค่ะ  แล้วก็ขอกอดเด็กน้อย
เด็กกอดตอบเราแน่น พร้อมรับปากครับๆและแม้มปาก เหมือนกลั้นน้ำตาแกไม่ให้ไหลออกมาค่ะ

เรื่องเล็กๆเราขอเอามาเล่า ขอบอกบางท่าน ถ้าครอบครัวท่านได้อยู่กันพร้อมหน้า ก็อย่าได้มาเขี่ยปมด้อย
ของใครเลยนะคะ  ยิ่งคนๆนั้นยังเด็กและอ่อนแอมากในสังคม