เคยสงสัยกันหรือไม่.. หัวใจคนเราบรรจุใส่สิ่งใดได้บ้าง..



หัวใจ.. ก็แค่ก้อนเนื้อเต้นได้ (อย่างใครหลายคนว่าไว้)
จะมีอะไรมากไปกว่าศูนย์รวมของหลอดเลือดใหญ่ จุดหล่อเลี้ยงสำคัญของร่างกาย
หากร่างกายขาดหัวใจก็คงเหมือนซากศพเดินได้
หรือแม้แต่หัวใจหยุดการทำงาน เราทุกคนคงไร้ชีวิต
นั่นคือความจริง..



    แต่สำหรับหัวใจ.. มันมีอะไรมากกว่านั้น..
    หัวใจ.. บรรจุความรัก เก็บรอยยิ้ม รวบรวมความทรงจำทั้งชีวิตสะสมไว้ในนั้น
อาจดูคล้ายหัวใจรับแต่สิ่งที่ดีมาเก็บไว้



แต่เปล่าเลย..
หนทางเดินไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกไม้สวยงามเสมอไป
บางช่วงของเส้นทางอาจเจอะเจอกับกรวดหินดินทรายเสียด้วยซ้ำ
ไม่มีหลังคากันแดด ไม่มีผ้ายางคลุมฝน และยังต้องเดินผ่านร้อนผ่านหนาวจนถึงวันนี้



แต่เพราะเลือกเก็บและจดจำต่างหาก.. หัวใจแกร่งดวงนี้จึงมีแต่สิ่งดีๆ ผ่านเข้ามา
แม้เคยได้รับความบอบช้ำ แต่ในความบอบช้ำเหล่านั้นยังมีความสุขให้พบเจอ
แม้เคยจมปรักอยู่ในหลุมความทุกข์ แต่มันคือบทเรียนสอนให้ชีวิตรู้จักคำว่าคิดเป็น
มันจึงรู้ว่าควรเลือกเก็บอะไรไว้ และทิ้งอะไรไป เพื่อมีความหมายต่อการจดจำ



    หัวใจ.. เคยมองโลกในแง่ร้าย
ปิดกั้นทุกสิ่งทุกอย่างรอบด้านที่คิดเข้ามาทำลายจนย่อยยับ
มันสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองจนแข็งแกร่งพอ และยอมเปิดรับสิ่งต่างๆ ขึ้นใหม่
ในที่สุดก็กลับมาดำเนินชีวิตได้ตามปกติอีกครั้ง
เมื่อสร้างโลกใบใหม่ขึ้นพร้อมย่างกรายเข้าไปอยู่อาศัย



ความจริงมันก็เพียงโลกกลมๆ ใบเดิม แต่มุมมองที่เห็นแปรเปลี่ยนไปจากเดิม
ไม่ยึดติด ไม่ดิ้นรน ไม่ขวนขวาย ปล่อยวางทุกสิ่งรอบตัว ให้มันหมุนไปตามกาลเวลา



    หัวใจ.. เจ็บแล้วไม่เคยจำ มักมองหาใจอีกดวงเสมอ
ใจที่มองอะไรไม่ต่างกัน มีแนวคิดคล้ายกัน ชอบอะไรเหมือนกัน
จนความใกล้ชิดบังเกิดและก่อตัวเป็นความสนิทสนม
แต่เมื่อเวลาผ่านไปความเหมือนที่เคยลงรอย เริ่มแตกต่าง ขัดแย้ง
จนความห่างเหินและเฉยชาเข้าแทนที่ สุดท้ายก็ห่างไกล
วัฏจักรเกิดขึ้นอย่างนี้ซ้ำซากจนเกิดความเหนื่อยล้าและท้อแท้



    หัวใจ.. ได้แต่ร้องตะโกนออกมาซ้ำๆ
‘หยุดทำร้ายกันเสียที’
เลิกบังคับให้หัวใจตามหาใจอีกดวงเพื่อเจอรักแท้ที่ไม่เคยมีอยู่จริง
ความรักที่ใจหลายดวงไม่เคยเห็นความสำคัญ
ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มความรู้สึกว่าความรักมักทำร้ายหัวใจให้แหลกลาญเสมอ
แต่กลับไม่เคยปิดกั้นความรักไร้ตัวตน
ปล่อยให้เข้ามาทำลายหัวใจจนบอบช้ำและพังยับเยิน



ควรถึงเวลาหรือยัง..
ที่จะปลอบและบอกกับหัวใจว่า..

ขอเวลาหน่อยนะ..

ขอเวลารวบรวมความกล้า หยุดทำร้ายหัวใจ
และสัญญาว่าจะดูแลรักษาบาดแผลที่เจ็บปวดให้หายดี
รอวันที่หัวใจได้กลับมาโบยบินอีกครั้งโดยไม่เจ็บช้ำอีกต่อไป..

โปรดเถอะความรักจ๋า
หยุดเฉยชาได้หรือไม่


บอบช้ำพอแล้วใจ
ก่อนเกินรักษาเยียวยา


วอนเถิดอย่าทำร้าย
หวังเริ่มต้นใหม่ภายหน้า


ขอเพียงรักเมตตา
ปล่อยให้หัวใจโบยบิน