นี่เป็นเพียงกระทู้ระบายความในใจนะคะ เราอยากหาหรือยืมเงินใครมาซื้อบ้านคืนในราคา4แสนกว่าทำไมมันยากจัง เราไปหาใครในขณะที่ล้ม ที่ตันมีแต่คนเหยียบซ้ำทั้งที่เมื่อก่อนก็ยังเป็นมิตรกันดี แม้แต่ค่าไฟเรายังช่วยแม่หาไม่ได้(เพราะให้เงินแม่ไปหมดแล้ว)  ผิดกับบางคนที่มีบ้านหลายหลัง(แต่กับเราแค่หลังเดียวกลับรักษาไว้ไม่ได้) บางคนกินอาหารมื้อเกือบหมื่น(และเราก็ทำงานกินวัน25ก็คิดหนักแล้ว ทำไมอ่ะ เพราะอะไร) บางคนที่เขามีซื้อกระเป๋็า เสื้อผ้า รองเท้าเป็นแสนๆ บอกตรงๆนะเรารู้สึกอิจฉาคนเหล่านี้มากเพราะเงินที่เขาซื้อไปแทบจะทำให้เราได้บ้านคืนเลยอ่ะ แต่ก็อย่างว่าบุญใครกรรมมัน เราเหนื่อย เราท้อ เราอยากทำให้แม่มีความสุข เมื่อคืนเราคุยกับแม่ "แม่ปีนี้ของขวัญวันแม่ไม่มีอะไรให้นะหนูไม่มีตังค์" แม่บอก"ไม่เป็นไรแค่นี้ก็ดีแล้ว" เราก็แอบไปร้องไห้คนเดียวและแม่ก็ร้องไห้เรารู้ดี เมื่อวานคงหลายรอบ เครียด เราขายของได้ไม่เท่าไหร่เจ้าหนี้เขาก็มาเก็บ เราจะทำยังไงต่อไป เราดิ้นรนจนหมดหนทางแล้วจริงๆ ขอพื้นที่ให้ได้ระบายในนี้ใครที่เห็นที่เข้ามาอ่านคงไม่ว่ากันนะคะ เราไม่ได้อยากรวยล้นฟ้าอะไรเราแค่ไม่อยากมีหนี้ หรือจะมีก็ขอให้มีที่เดียว ยกมือภาวนากับฟ้ากับดินให้มีคนใจบุญช่วยเหลือเราแต่มันยากไม่มีคนไว้ใจ ไปหาญาติที่เขามีตังบริจาคที่ดินให้วัดเป็นล้านๆหวังว่าเขาจะช่วยซื้อต่อเขากลับไม่ซื้อ เมินหนี เสียใจเราเดือดร้อนแท้ๆเขากลับไม่เห็นใจไม่ช่วยเหลือ เรากลัวพ่อ กับ ป้ารู้ แล้วแม่จะเป็นยังไง คิดหนัก คิดมาก ถ้ามีเรากับแม่เราจะไปหาอยู่ที่อื่นได้ไม่มีปัญหา แต่พ่อไม่เหมือนพ่อคนอื่นไม่เคยรับฟังปัญหาอะไรเลยคอยแต่จะซ้ำแค่ถามหาทะเบียนบ้านเมื่อวานก็ด่าเป็นฟืนเป็นไฟ ถ้ารู้จะขนาดไหนกลัวแม่จะโดนทำร้ายร่างกาย เราโดนไม่เป็นไร น้องก็ยังเรียนอยู่ เราจะทำยังไงดี??? TT^TT ชีวิตเรากับแม่ทำดีทำเพื่อคนอื่นมาเยอะแยะเราไม่ได้หวังที่จะได้ดีไปซะทุกเรื่องขอแค่ความทุกข์มันบันเทาเเละเจือจางลงบ้างได้มั๊ย TT^TT