สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
เห็นใจ แต่คงช่วยอะไรไม่ได้ครับ คงได้แต่แบ่งปันเรื่องของผมเป็นกำลังใจแทนละกัน
ผมก็เคยผ่านจุดที่คิดว่าต่ำสุดในชีวิตมาแล้ว ไม่มีถึงขนาดที่ว่าไม่ได้กินข้าว 3 วัน ประทังชีวิตด้วยมาม่าแค่ 4 ห่อ แบ่ง 2 คนกับแฟนอีกต่างหาก คุณเคยดูหนังดูละครที่ว่าคนไม่มีเงินกินข้าวแล้วเข้าไปเนียนกินฟรีแล้วขอล้างจานแทนค่าข้าวไหม? ผมเคยทำแบบนั้นครับ อายมาก เหมือนชีวิตไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรอีกแล้ว ตอนบอกเจ้าของร้านว่าไม่มีเงินจ่าย ผมตัวสั่นน้ำตาไหลไม่กล้ามองหน้าใคร จนเจ้าของร้านถอนหายใจแล้วบอกว่า "ช่างมันเถอะ ถือว่าช่วยกัน" ผมร้องให้หนักกว่าเดิมเลย ช่วงนั้นร้องให้ก่อนนอนทุกคืน ช่วงเวลาแย่ๆ ของผมกินเวลาประมาณ 4 ปี อยากนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาเจอเรื่องเดิมๆ มองหน้าแฟนทีไรก็น้ำตาจะไหล พาเค้ามาลำบาก และเหตุการณ์ช้ำๆ อื่นๆ อีกมากมายที่คงเล่าได้ตรงนี้ไม่หมด
แต่สุดท้ายผมก็ผ่านมันมาได้ แม้จะลำบากแค่ไหนผมก็ไม่เคยมีความคิดจะขโมยหรือทำมิจฉาชีพใดๆ ผมผ่านมันมาได้ด้วยความอดทน และต้องมีความหวัง ผมร้องให้บ่อยมากช่วงนั้น แต่ผมก็คิดหาทางแก้ปัญหาบ่อยไม่น้อยไปกว่ากัน มาถึงวันนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ถือว่าลำบาก และถ้าเทียบกับช่วงนั้นผมถือว่าตอนนี้ผมสบายกว่าเดิมมาก เจออะไรแย่ๆ ตอนนี้ในด้านจิตใจผมสบายมาก เพราะผมได้ภูมิคุ้มกันอย่างดีติดตัวมาแล้ว
คำแนะนำคือเมื่ออยู่ในวงจรชีวิตเดิมๆ ไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้น ลองคิดวิธีใหม่ๆ ดู เปลี่ยนวงจรชีวิตใหม่ดู อย่ายึดติด เช่นถ้าใช้รถยนต์อยู่ ไม่ไหวจริงๆ ก็ต้องขาย แล้วเอาเงินไป"ลงทุน"เพื่อหาเงินมาล้างหนี้ ถ้ามีบ้านก็เอาบ้านไปฝากแบ้งแล้วเอาไปปิดหนี้นอกระบบซะ งานที่ทำอยู่ถ้ามันไม่ทางทำให้ชีวิตดีขึ้นก็หาทางเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น ทำงานประจำอยู่รึเปล่าครับ ถ้างานมันได้เงินไม่พอก็ต้องหางานเสริม หรือมีช่องทางก็ออกมาทำอะไรของตัวเอง เชื่อไหมว่าไปนั่งปิ้งหมูขายในตลาดได้เงินมากกว่าเงินเดือนข้าราชการชั้นต้นซะอีก ลวกก๋วยเตี๋ยวขายอาจดูกระจอกแต่รายได้สามารถผ่อนบ้านผ่อนรถได้สบาย คือผมเชื่อว่าวิธีมันมีแหละ เพียงแต่ว่าบางทีวิธีเหล่านั้นคนมักจะไม่กล้าทำเพราะยึดติดอยู่ ลองคิดดูครับ ผมเป็นกำลังใจให้
ผมก็เคยผ่านจุดที่คิดว่าต่ำสุดในชีวิตมาแล้ว ไม่มีถึงขนาดที่ว่าไม่ได้กินข้าว 3 วัน ประทังชีวิตด้วยมาม่าแค่ 4 ห่อ แบ่ง 2 คนกับแฟนอีกต่างหาก คุณเคยดูหนังดูละครที่ว่าคนไม่มีเงินกินข้าวแล้วเข้าไปเนียนกินฟรีแล้วขอล้างจานแทนค่าข้าวไหม? ผมเคยทำแบบนั้นครับ อายมาก เหมือนชีวิตไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรอีกแล้ว ตอนบอกเจ้าของร้านว่าไม่มีเงินจ่าย ผมตัวสั่นน้ำตาไหลไม่กล้ามองหน้าใคร จนเจ้าของร้านถอนหายใจแล้วบอกว่า "ช่างมันเถอะ ถือว่าช่วยกัน" ผมร้องให้หนักกว่าเดิมเลย ช่วงนั้นร้องให้ก่อนนอนทุกคืน ช่วงเวลาแย่ๆ ของผมกินเวลาประมาณ 4 ปี อยากนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาเจอเรื่องเดิมๆ มองหน้าแฟนทีไรก็น้ำตาจะไหล พาเค้ามาลำบาก และเหตุการณ์ช้ำๆ อื่นๆ อีกมากมายที่คงเล่าได้ตรงนี้ไม่หมด
แต่สุดท้ายผมก็ผ่านมันมาได้ แม้จะลำบากแค่ไหนผมก็ไม่เคยมีความคิดจะขโมยหรือทำมิจฉาชีพใดๆ ผมผ่านมันมาได้ด้วยความอดทน และต้องมีความหวัง ผมร้องให้บ่อยมากช่วงนั้น แต่ผมก็คิดหาทางแก้ปัญหาบ่อยไม่น้อยไปกว่ากัน มาถึงวันนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ถือว่าลำบาก และถ้าเทียบกับช่วงนั้นผมถือว่าตอนนี้ผมสบายกว่าเดิมมาก เจออะไรแย่ๆ ตอนนี้ในด้านจิตใจผมสบายมาก เพราะผมได้ภูมิคุ้มกันอย่างดีติดตัวมาแล้ว
คำแนะนำคือเมื่ออยู่ในวงจรชีวิตเดิมๆ ไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้น ลองคิดวิธีใหม่ๆ ดู เปลี่ยนวงจรชีวิตใหม่ดู อย่ายึดติด เช่นถ้าใช้รถยนต์อยู่ ไม่ไหวจริงๆ ก็ต้องขาย แล้วเอาเงินไป"ลงทุน"เพื่อหาเงินมาล้างหนี้ ถ้ามีบ้านก็เอาบ้านไปฝากแบ้งแล้วเอาไปปิดหนี้นอกระบบซะ งานที่ทำอยู่ถ้ามันไม่ทางทำให้ชีวิตดีขึ้นก็หาทางเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น ทำงานประจำอยู่รึเปล่าครับ ถ้างานมันได้เงินไม่พอก็ต้องหางานเสริม หรือมีช่องทางก็ออกมาทำอะไรของตัวเอง เชื่อไหมว่าไปนั่งปิ้งหมูขายในตลาดได้เงินมากกว่าเงินเดือนข้าราชการชั้นต้นซะอีก ลวกก๋วยเตี๋ยวขายอาจดูกระจอกแต่รายได้สามารถผ่อนบ้านผ่อนรถได้สบาย คือผมเชื่อว่าวิธีมันมีแหละ เพียงแต่ว่าบางทีวิธีเหล่านั้นคนมักจะไม่กล้าทำเพราะยึดติดอยู่ ลองคิดดูครับ ผมเป็นกำลังใจให้
ข้าวสวยจัสมิน ซึ้ง, พ่อโปรเจ็กต์ ถูกใจ, Golden-Bullet ซึ้ง, Full of fish ถูกใจ, greenness ซึ้ง, พันศิริ ซึ้ง, emmytg ถูกใจ, cjw ถูกใจ, ขนมกรอบ ถูกใจ, มาตรฐานชายไทย ซึ้งรวมถึงอีก 9 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เคยผิดพลาดในชีวิต ไม่มีโอกาสลุกเลยเหรอ