ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง มะเร็งเข้ากระดูกคุณแม่ทั้งหลัง ไหล่ขวา แขนขวา ต้นขาขวา มันแสดงอาการปวดอย่างน่ากลัวมาก จนเราที่อยู่เคียงข้างสู้กับคุณแม่มาตลอดการรักษาเห็นแล้วรู้สึกทรมานแทนจริงๆ เคยคิดว่ารักษาตามที่คุณหมอบอก ถ้าสรุปแล้วว่าไม่ไหวก็จะไม่เสียใจจะต้องเข้มแข็ง แต่พอถึงเวลาที่ใกล้เข้ามา เรากลับอ่อนแอมากขนาดคุณแม่ยังไม่จากไปยังรู้สึกเศร้าขนาดนี้

ตอนนี้คุณแม่นอนที่โรงพยาบาล ผมก็กลับมาที่บ้านเพียงแค่นั่งเก็บเอกสารของคุณแม่ เจอรูปเก่าๆยังน้ำตาไหลออกมาเอง ช่วงเวลาแบบนี้เราจะผ่านมันไปไ้ด้อย่างไรครับ เคยอ่านธรรมมะแต่พอถึงเวลาจริงกลับทำไม่ได้เลย เฮ้อ......ขอบ่นหน่อยนะครับ มันรู้สึกเศร้า อึดอัด จนบอกไม่ถูกเลย