วันนี้ เป็นวันหยูด เย็นวันเสาร์หลายๆคนคงมีกิจกรรมในครอบครัว บ้างไปเดินเล่น ออกกำลังกาย
แต่สำหรับฉัน ทุกอย่างดูหมุนไป ตามเวลาที่ไม่อาจย้อนคืนได้  เรื่องราวในวันนี้ที่อยากจะถ่ายทอดให้ผู้อ่านได้อ่านกัน
มันเป็นเรื่องของ จขกท ท่เคยเกิดขึ้นเมื่อต้นฝน สองปีที่ผ่านมา มันคงง่ายถ้าจะปล่อยให้วันเวลาเอาเรื่องราวเหล่านั้นไปด้วย
แต่มันยากเหลือเกินที่จะทำใจลืม และยอมรับมัน

   ตอนนี้ จขกท  กำลัง จะเอนตัวหลับในช่วงเย็นวันเสาร์ ที่มีเสียงสายฝนโปรยปราย แต่ในห้วงอารมณ์นิง เพลงฝนหน้าหนาวก็ดังขึ้นมา
ทำให้ต้องปลีกตัวไปหยิบโน้ตบุค มานั่ง ข้างบันไดที่มองเห็นสายฝนเด่นชัด สัมผัสได้ถึงความเย็นที่ซึมลึกเข้าผ่านหัวใจอย่างช้าๆ

เสียงฝนในเย็นวันนี้ ทำให้นึกถึง ใครคนนิงที่เคย จากไปตั้งนานแล้ว แต่เชื่อไหมทุกวันนี้คนๆนั้นไมไม่เคยจากไปจากหัวใจแม้แต่ตอนหลับตา
ครั้งนิงเคยมีความทรงจำดีดี กับ ผู้ชายหนึ่งคน คนที่คิดว่าอยากจะ สร้างและพร้อมจับมือกันไป แต่นั่นคงเป็นความรู้สึกตอนนั้น
ความหวานในครั้งนั้น ทำให้ จขกท ไม่เคยลืมความทรงจำจางๆที่ยังมีกลิ่นรักที่เด่นชัดได้เลย

วันนั้น เย็นวันเสาร์เช่นกันที่ฝนตกโปรยปราย อย่างกับจะทำให้คนสองคนได้อยู่ด้วยกันในท่ามกลาวความหนาวเหน็บ
หลังจากเลิกงานเราสองคนก้อแยกย้ายกลับบ้านแต่ติดกับที่ ชายคนนั้นลืมกระเป๋าไว้ที่อ้อฟฟิศ ผู้หญิงคนนิงที่ไม่ได้คิดอะไรมากกว่าการนำกระเป๋าไปคืน ชายที่รักของตน โดยไม่รู้เรยว่านั่นเระ คือชายอันเป็นที่รักของคนอื่นเช่นกัน

     สายฝนเย็นฉ่ำ ปิดตาอันร้อนรน ทำให้หญิงผู้นั้นไปยืนอยู่ตรงหน้าบ้าน ของชายผู้นั้น
ชายผู้นั้น เดินลงมารับหญิงสาวด้วยสายตาเผน้าพะนอ ออดอ้อน ทำให้ คนสองคนได้ไปยินอยู่ในห้องนอนของ ชายคนนั้น
บรรยากาศเป็นใจที่จะทำให้คนสองคน ยอมให้กับคำว่ารัก แต่หญิงสาวที่รักผู้ชายคนนี้นั้น มิได้ต้องการอะไร แค่ความหวังดี
ผ้าเช็ดตัวถูกหยิบมาจากตู้เสื้อผ้า ที่เป็นระเบียบเรียบร้อย ซึ่งเป็นนิสัยของชายคนนั้นจริงๆ เมนูในช่วงที่ฝนตกน่าจะเป็นมาม่าต้ม ที่ทำให้อบอุ่นร่างกายได้ดีทีเดียว แต่ทำไมในใจกลับสั่นไหวเหลือเกิน
    ฝนยิ่งตกหนักเรื่อยๆ คนสองคนอยู่ด้วยกันในห้องสี่เหลี่ยม คละคลุ้งด้วยกลิ่นมาม่าต้มยำ เกมส์เพลย์ทูถูกเปิดขึ้นโดยฝ่ายชาย
อาจเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นอะไรด้วยละมั้ง เปิดซีดีแล้ว ซีดีเล่า เปิดแผ่นเพลงสลับไปมา ใกล้สายฝนหยุดลง
จริงๆความทรงจำในวันนั้นไม่เคยลบเลือน สายตา แววตา ท่าทาง ทำให้รู้ว่า ผู้ชายที่ชั้นรักคนี้เป็นสุภาพบุรุษเพียงพอ เว้นแต่ถ้าชั้นไม่ขัดขืน
บ่ายเบี่ยง ชั้นคงจะเป็นคนไม่มีมโนธรรมในใจจริงๆ ที่อยากได้ผู้ชายของคนอื่น  แม้ว่าชั้นจะรัก ผู้ชายคนนี้มากเพียงใด แต่สิ่งที่ชั้นให้ได้คือความรักและความหวังดี ไม่คิดจะแย่งหัวใจของใครเรยจริงๆ ชั้นรู้ว่าในเวลานั้นเช่นกัน ที่ผู้หญิงคนนั้นก้อเฝ้ารอเธอ ชั้นแอบเห็นข้อความ จากโทรศัพท์ที่เธอไปไว้ใต้หมอนไม่ให้ชั้นรู้ ชั้นเสียใจ ที่เธอบอกว่า ผู้หญิงคนนั้น เค้ามาชอบเธอเอง เธอไม่ได้ติดต่อมานานมากแล้ว ชั้นเกือบหลงกลอันแสนดีจากเธอแล้วสินะ  ทันใดที่ชั้นได้แอบอ่านข้อความของเธอกับเค้าเสียก่อน

   ทำให้รู้ว่าแม้เราจะได้รักกันก่อนแต่เธอก็มีสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้นก่อนชั้นเหมือนกัน ฉันไม่โทษใครเลย ทุกเรื่องมันเป็นกลของหัวใจ
ชั้นไม่อยากให้ใครมองว่าชั้นชอบแย่่งของของคนอื่น ชั้นแค่ต้องการจะรัก และชั้นก้อได้บอกเธอว่ารักแล้วเช่นกัน
วันนี้ แม้ระหว่างเราจะจบแบบไม่ดีเท่าไหร่ แต่อยากขอบใจที่ครั้งนิงเราเคยมอบหัวใจให้กัน และทุกๆวันนี้ชั้นเองไม่เคยโกหกหัวใจ
แม้จะมีใครเข้ามา แต่ไม่เคยรักได้เหมือนเธอ เธอกับชั้นเราคงเจอกันช้าไป และขอให้รู้เอาไว้ ฉันยังอยากเห็นเธอมีความสุขเสมอ

  ฝนตกแบบนี้นึกถึงแววตาเธอทุกทีเลย ใครมีประสบการณ์หลบฝนกันบ้างมาแชร์กันนะคะ