วันนี้รู้สึกแย่กับตัวเองมากคะพอดีว่าต้องไปอยู่ในที่มีคนเยอะพลุกพล่านมาก
แล้วเราก็เป็นโรคกลัวสังคมซึ่งตอนนี้อาการถือว่าค่อนข้างแย่เลยทีเดียวคะ
วันนี้เวลาเดินผ่านใครก็ไม่กล้ามองหรือสบตาเลย พอสบตาหรือมองแล้วรู้สึกไม่สบายใจนะคะ
เรารู้สึกว่าพอเรามองใครคนนั้นก็จะเดินหนีไปเหมือนกลัวเราหรืออะไรสักอย่างแล้วเราก็ไม่สบายใจ
ที่จะต้องเดินตามหลังใครเพราะไม่กล้ามองไปข้างหน้านะคะ เรารู้ว่าตอนนี้อาการเราค่อนข้างแย่มาก
เพราะเวลาคุยกับเพื่อนเราก็ค่อนข้างประหม่าไม่กล้าสบตา ยิ่งเวลาต้องทำกิจกรรมที่มีเพื่อนๆ หลายคน
ทำให้เรารู้สึกอึดอัดมากอยากให้จบๆ ไปสักที เราเลยหาข้ออ้างในการปลีกตัวบ่อยมาก
ส่วนมากเวลามีกิจกรรมเรามักจะมาแค่แปปเดียวเสร็จก็ขอตัวกลับ ใจจริงเราอยากเป็นคนคุยเก่ง
อยากเพื่อนเยอะอยากทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำเยอะมาก แต่เพราะว่าเราเป็นโรคนี้เราเลยรู้สึกว่า
เราพลาดโอกาสดีๆ ที่เราจะได้ทำไปเยอะมาก เช่น เราอยากเป็นหลีดแต่เพราะรู้ว่าถ้าเราเป็น
เราจะต้องทำกิจกรรมบ่อยพบปะผู้คนเยอะมาก และต้องแสดงเต้นหลีดต่อหน้าคนซึ่งเราไม่ชอบ
เวลาคนจ้องมองเราเยอะๆ เราเลยปฏิเสธโอกาสนี้ไป ทำให้เรารู้สึกเสียดายทีหลังว่าทำไมเราถึงต้องเป็นโรคแบบนี้
เรารู้สึกแย่มากว่าทำไมตัวเองถึงเป็นคนเดียวที่มีอาการแบบนี้ คนในครอบครัวเราไม่มีใครที่เป็นคะนอกจากเรา
อยากจะทราบว่าพอจะมีวิธีทำให้เราหายจากอาการแบบนี้ได้มั้ยคะ? ปัญหาหลักๆ คือการมองตาหรือสบตาคน
อยากจะบอกว่าแต่ก่อนเราไม่เคยมีอาการแบบนี้คะเพิ่งจะมาเคยมีจริงๆ จังๆ ก็ปีนี้คะ
รบกวนช่วยหน่อยนะคะ ขอบคุณคะ