ความเพียร ตอนที่ 5 ......การปรารภความเพียร คือ ศีล......
บุคคลเหล่าใด เป็นบุคคลผู้มีความคิดอย่างนี้ว่า
บุคคลเหล่าใด เป็นบุคคลผู้ปรารภความเพียร เพื่อประกอบตนให้ตั้งมั่นอยู่ใน
กุศลธรรม คือ ......ศีล......
......พึงละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาสตรา มีความละอาย
มีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ประการหนึ่ง
......พึงละการลักทรัพย์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์ ไม่ประพฤติตนเป็นขโมย
เป็นผู้สะอาดอยู่ ประการหนึ่ง
......พึงละการประพฤติผิดในกาม เว้นจากประพฤติผิดในกาม ประการหนึ่ง
......พึงละการพูดเท็จ เว้นขาดจากการพูดเท็จ พูดแต่คำจริง ดำรงคำสัตย์ มีถ้อยคำ
เป็นหลักฐานควรเชื่อได้ ไม่พูดลวงโลก ประการหนึ่ง
......พึงละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด ประการหนึ่ง
......พึงละคำหยาบ เว้นขาดจากคำหยาบ กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ ประการหนึ่ง
......พึงละคำเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อ พูดถูกกาล พูดแต่คำที่เป็นจริง
ประกอบด้วยประโยชน์ โดยกาลอันควร ประการหนึ่ง
......พึงเว้นขาดจากการรับสินบน การล่อลวง การตลบตะแลง ประการหนึ่ง
...... ฯลฯ
......เป็นบุคคลผู้ปรารภความเพียร มีความสำรวมระวัง รักษา กาย วาจา ใจ
ให้ตั้งมั่นอยู่ในธรรมสุจริต เป็นบุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปกติ
เห็นภัยในโทษมีประมาณเล็กน้อย เป็นบุคคลผู้สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย
ประการหนึ่ง
......ย่อมเป็นไปเพื่อละอกุศลธรรม ที่ยังไม่เกิด
......ย่อมเป็นไปเพื่อละอกุศลธรรม ที่เกิดขึ้นแล้ว
......ย่อมเป็นไปเพื่อจะยังกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด ให้เกิดขึ้น
......ย่อมเป็นไปเพื่อจะยังกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ให้ถึงพร้อม
......ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่ง ......เจโตวิมุตติ...... ที่ยังไม่แก่กล้า
ขอให้เจริญในธรรม อันยิ่งขึ้นไปทุกท่านนะครับ
ความเพียร ตอนที่ 5 ......การปรารภความเพียร คือ ศีล......
บุคคลเหล่าใด เป็นบุคคลผู้มีความคิดอย่างนี้ว่า
บุคคลเหล่าใด เป็นบุคคลผู้ปรารภความเพียร เพื่อประกอบตนให้ตั้งมั่นอยู่ใน
กุศลธรรม คือ ......ศีล......
......พึงละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาสตรา มีความละอาย
มีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ประการหนึ่ง
......พึงละการลักทรัพย์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์ ไม่ประพฤติตนเป็นขโมย
เป็นผู้สะอาดอยู่ ประการหนึ่ง
......พึงละการประพฤติผิดในกาม เว้นจากประพฤติผิดในกาม ประการหนึ่ง
......พึงละการพูดเท็จ เว้นขาดจากการพูดเท็จ พูดแต่คำจริง ดำรงคำสัตย์ มีถ้อยคำ
เป็นหลักฐานควรเชื่อได้ ไม่พูดลวงโลก ประการหนึ่ง
......พึงละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด ประการหนึ่ง
......พึงละคำหยาบ เว้นขาดจากคำหยาบ กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ ประการหนึ่ง
......พึงละคำเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อ พูดถูกกาล พูดแต่คำที่เป็นจริง
ประกอบด้วยประโยชน์ โดยกาลอันควร ประการหนึ่ง
......พึงเว้นขาดจากการรับสินบน การล่อลวง การตลบตะแลง ประการหนึ่ง
...... ฯลฯ
......เป็นบุคคลผู้ปรารภความเพียร มีความสำรวมระวัง รักษา กาย วาจา ใจ
ให้ตั้งมั่นอยู่ในธรรมสุจริต เป็นบุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปกติ
เห็นภัยในโทษมีประมาณเล็กน้อย เป็นบุคคลผู้สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย
ประการหนึ่ง
......ย่อมเป็นไปเพื่อละอกุศลธรรม ที่ยังไม่เกิด
......ย่อมเป็นไปเพื่อละอกุศลธรรม ที่เกิดขึ้นแล้ว
......ย่อมเป็นไปเพื่อจะยังกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด ให้เกิดขึ้น
......ย่อมเป็นไปเพื่อจะยังกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ให้ถึงพร้อม
......ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่ง ......เจโตวิมุตติ...... ที่ยังไม่แก่กล้า
ขอให้เจริญในธรรม อันยิ่งขึ้นไปทุกท่านนะครับ