จะว่าเราไม่มีเพื่อนก็ว่าได้ ไม่มีแบบว่าไปมาหาสู่กันนะค่ะ ตั้งแต่จบกันแล้วต่างคนต่างไป นานๆจะเจอกันที มาหาเราทีเดือดร้อนเรื่องเงิน

แล้วเราทำงานไม่ได้เป็นพนักงาน เอกชนหรือรัฐ เราเลยไม่มีสังคมแบบนั้น เราเปิดร้านขายของธุรกิจส่วนตัวพวกอาหารเสริม  

สังคมเราก็จะเป็นประมาณว่าแม่ค้าพ่อค้าด้วยกัน

แต่นานๆถึงจะพบปะกัน เราไม่ได้เป็นแม่ค้าพ่อค้าตามตลาดนะค่ะ ทีวุ่นวายขนาดนั้น เราจะเปิดร้าน แล้วอยู่เฉพาะส่วนของเรา ไม่วุ่นวายกับใคร เราก็จะเจอแต่ลูกค้าทุกวัน มากหน้าหลายตา แต่ก็ไม่ได้สนิทเค้าซื้อของแล้วก็ไป ทีเราทำอยู่ขายเกี่ยวกับอาหารเสริม บ้างทีเราก็อยู่บ้านเฉยๆ จ้างเด็กไปดูให้แทน นานๆบ้างทีเราก็จะไปฟังบรรยายบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยหนักเราถึงได้พบเจอคนหน่อยหลายระดับ เราก็ถือว่าต้นๆนะฮ่าๆ  กี่บริษัท สินค้าแผนงานไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่ ไปฟังก็เหมือนฟังซ้ำไปซ้ำมา อย่างเวลาเราสั่งของ พูดคุยกับทีมงาน

สายงาน พอจบต่างกันต่างไป ต่างได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ประมาณว่าถ้าเรา หรือ เค้า ยังมีประโยชน์ร่วมกัน ก็ติดต่อกันนานหน่อย

ตื่นเช้ามา ทำงานมาเปิดร้าน เช็คของ สั่งของ นั่งรอเวลา กลับบ้าน นอนตื่นอน ทำงาน เป็นแบบนี้

เวลาเที่ยวก็เที่ยวเฉพาะกับญาติๆในเครือญาติเท่านั้น  คุณแฟนบอกว่า เราไม่มีสังคมเลย ไม่เหงาบ้างหรอ เราไม่มีเพื่อนเลย

มีแต่ครอบครัว มีความสุขบ้างไหม  เราก็ไม่เหงานะ แต่เราก็ไม่ค่อยจะมีเพื่อนจริงๆและ - -" เพื่อนๆเป็นกันไหมค่ะ แฟนเราทำงานต้องพบผู้คนตลอดเวลาและงานของเค้ามันต้องช่วยๆกันทำเป็นทีมอยู่แบบพี่แบบน้อง จากคนไม่ดื่มเหล้า เค้าพาดื่มก็ต้องดื่ม จะได้เข้ากับเค้าได้บลาๆ เค้าก็คงห่วงเราอ่ะค่ะ เราอยู่อย่างงี่ก็ไม่รู้จะไปหาเพื่อนทีไหน55555+ มองไปรอบข้าง มันไม่ใช่ ไม่อยากได้แบบนี้ เราไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่า เราเหงา เราทุกข์ เราไม่มีเพื่อน เราเป็นแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่เรียนจบ จนคุณแฟนพูดนี้และ เราถึงได้คิดแล้วมองตัวเอง ก็จริง ตูไม่มีเพื่อนเลย จริงๆไม่น่าพูดเลย ก็อยู่สุขสบายดี เพราะแกและพูดฉันเลยคิดเลย

เพื่อนๆในพันทิพเป็นกันเปล่า มีเพื่อนกันบ้างไหม เหงาบ้างไหม 55555555