ว่าค่ำคืนวันนั้น(25ก.ค.)หนุ่มเดินทางถึง มหาวิทยาลัยบูรพา สาขาจันทบุรีได้ยังไง
3-4วันที่แล้ว ได้ไปเที่ยวหาเพื่อนที่จันทบุรี(ไปติดน้ำท่วมเสียหลายวัน)
จนถึงกำหนดเดินทางกลับหาลูกที่ชลบุรี ฉันเลือกเดินทางโดยรถตู้คิวสุดท้าย(6โมงเย็น)
ฉันบอกโชเฟอร์ว่า "ลงหน้ามอบู."
ก็เป็นอันรู้กันว่า มอบูชลบุรีบางแสน
วันนั้นผู้โดยสารมีเพียง2คนคือฉันกับผู้หญิงอีกคน
เมื่อมีคนน้อยโชเฟอร์จึงถ่วงเวลาเพื่อรอผู้โดยสาร
ใช้เวลาพอควรกับการรอ
พักใหญ่มีเด็กหนุ่มสะพายกระเป๋าพะรุงพะรังวิ่งกระหืดกระหอบมาขึ้นรถ
แล้วบอกโชเฟอร์ว่า "ลงหน้ามอบู..."
พร้อมๆกับยื่นแบ็งค์ร้อยให้สองใบ(ลุงก็ทอนเงินให้)
ฉันนึกในใจ ดีจังฉันมีเพื่อนลงที่เดียวกันแล้ว
โชเฟอร์เองคงเข้าใจเหมือนฉันว่าเค้าลงมอบูชลบุรีบางแสน
(เค้านั่งเบาะถัดจากฉันไปส่วนฉันนั่งเบาะด้านหลังคนขับ)
กว่าโชเฟอร์จะออกรถเวลาก็เกือบๆทุ่มฟ้าเริ่มมืดสลัวๆประกอบกับวันนั้นท้องฟ้ามืดครึ้มด้วยเมฆฝน
ทำให้มืดเร็วกว่าปกติ
บรรยากาศบนรถตู้ก็ไม่มีใครสนใจใครต่างคนต่างมีกิจกรรม
ฉันได้ยินเด็กหนุ่มนั่นคุยโทรศัพท์แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าคุยอะไร
มืดแล้ว....รถวิ่งออกจากตัวเมืองจันทบุรีได้ไกลพอสมควร50กว่า กม (เลยอำเภอท่าใหม่แล้ว)
เด็กหนุ่มนั่นเสียงดังเอะอะว่า "ลุงผมจะไปลงที่มอบูจันทบุรีนะ"
(เออนั่น...ทำไมไม่พูดแต่ทีแรก ฉันนึก)
ลุงโชเฟอร์บอกว่า "โอ้ย...เลยมาไกลแล้ว50-60โลได้แล้วม้างนี่แล้วลุงก็ไม่ได้เข้าไปส่งที่มอบูนะ"
ฉันนิ่งฟังเค้าคุยกัน....
เด็กหนุ่ม "แล้วผมจะทำไง ลุงกลับไปส่งได้มั้ย ที่สำคัญผมไม่มีตังส์"
ลุงโชเฟอร์ "โอ้ย...ลุงกลับไปส่งไม่ได้หรอกเดี๋ยวไปลงตรงทางแยกมันจะมีรถโดยสารวิ่งเข้าจัน"
แล้วลุงก็อธิบายว่าต้องทำไง!@#$%
เด็กหนุ่มย้ำคำเดิม...ผมไม่มีตังส์
ฉันคิดในใจ เดี๋ยวลุงโชเฟอร์คงคืนเงินให้น้องเค้าบ้างตอนที่เค้าจะลง
ฉันได้ยินเค้าย้ำว่าไม่มีตังส์หลายครั้ง
ฉันจึงควานหาเงินในกระเป๋า(ที่มีอยู่น้อยนิด)ให้น้องเค้าไปจำนวนหนึ่ง
(ที่บอกว่าควานเพราะมันมืดค่ะ)
แล้วบอกเค้าว่า "อ่ะป้าช่วยค่ารถเข้าเมืองจัน "เด็กนั่นรับและยกมือไหว้
ผู้โดยสารอีกคน(หญิง)เห็นแบบนั้นเอ่ยถามเด็กหนุ่มนั่นว่า
"พอมั้ย พอป่าว" (ฉันคิดในใจถ้าจะช่วยไม่ต้องถามหรอกหยิบให้เลย)
แล้วลุงโชเฟอร์ก็จอดให้เด็กนั่นลง
เด็กหนุ่มลงไปแบบงง....
ส่วนลุงโชเฟอร์เค้าไม่คืนตังส์ให้ค่ะ
พอรถออกวิ่งไปได้สักพักพวกเราสามคนก็คุยกันถึงเด็กหนุ่มนั่น
หญิง ผดส คนนั้นบอก "จะเอาเงินให้แล้วแต่เค้าปิดประตูเสียก่อน"
ส่วนลุงบอก "คืนเงินให้ไม่ได้เพราะลุงส่งเงินให้เค้าแล้ว(ไม่รู้ส่งให้ใคร)"
ฉันนึกห่วงว่าเค้าจะไปถึงที่หมายยังไงเพราะมืดแล้ว
แล้วเงินมีมากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้
ฉันช่วยได้แค่นั้นจริงๆ
ถ้าหนุ่มมีโอกาสได้เข้ามาเห็นทู้นี้
ช่วยเข้ามาเล่าให้ฟังหน่อยว่าหนุ่มเดินทางไปถึงมอบูสาขาจันทบุรีได้อย่างไร
ขอบคุณค่ะ
ปล. ฉันเคยได้ยินว่า มอบูสาขาจันทบุรี มันอยู่ห่างไกลตัวเมืองน่ะค่ะเลยนึกห่วงว่าเค้าจะไปถึงที่หมายยังไง
ปล2เมื่อเช้าได้โพสไว้ที่ห้องอื่นแต่มีคนแนะนำให้มาโพสไว้ห้องนี้ด้วย อีกอย่างอยากให้น้องคนนั้นเข้ามาตอบ
เพราะมีบางคนสงสัยว่าฉันแต่งเรื่อง จึงขอโพสไว้ห้องนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ถึงหนุ่มน้อยคนนั้น(บนรถตู้สายจันทบุรี-บางแสน) ถ้ามีโอกาสได้เห็นกะทู้นี้ช่วยกลับมาเล่าให้ฟังหน่อย
3-4วันที่แล้ว ได้ไปเที่ยวหาเพื่อนที่จันทบุรี(ไปติดน้ำท่วมเสียหลายวัน)
จนถึงกำหนดเดินทางกลับหาลูกที่ชลบุรี ฉันเลือกเดินทางโดยรถตู้คิวสุดท้าย(6โมงเย็น)
ฉันบอกโชเฟอร์ว่า "ลงหน้ามอบู."
ก็เป็นอันรู้กันว่า มอบูชลบุรีบางแสน
วันนั้นผู้โดยสารมีเพียง2คนคือฉันกับผู้หญิงอีกคน
เมื่อมีคนน้อยโชเฟอร์จึงถ่วงเวลาเพื่อรอผู้โดยสาร
ใช้เวลาพอควรกับการรอ
พักใหญ่มีเด็กหนุ่มสะพายกระเป๋าพะรุงพะรังวิ่งกระหืดกระหอบมาขึ้นรถ
แล้วบอกโชเฟอร์ว่า "ลงหน้ามอบู..."
พร้อมๆกับยื่นแบ็งค์ร้อยให้สองใบ(ลุงก็ทอนเงินให้)
ฉันนึกในใจ ดีจังฉันมีเพื่อนลงที่เดียวกันแล้ว
โชเฟอร์เองคงเข้าใจเหมือนฉันว่าเค้าลงมอบูชลบุรีบางแสน
(เค้านั่งเบาะถัดจากฉันไปส่วนฉันนั่งเบาะด้านหลังคนขับ)
กว่าโชเฟอร์จะออกรถเวลาก็เกือบๆทุ่มฟ้าเริ่มมืดสลัวๆประกอบกับวันนั้นท้องฟ้ามืดครึ้มด้วยเมฆฝน
ทำให้มืดเร็วกว่าปกติ
บรรยากาศบนรถตู้ก็ไม่มีใครสนใจใครต่างคนต่างมีกิจกรรม
ฉันได้ยินเด็กหนุ่มนั่นคุยโทรศัพท์แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าคุยอะไร
มืดแล้ว....รถวิ่งออกจากตัวเมืองจันทบุรีได้ไกลพอสมควร50กว่า กม (เลยอำเภอท่าใหม่แล้ว)
เด็กหนุ่มนั่นเสียงดังเอะอะว่า "ลุงผมจะไปลงที่มอบูจันทบุรีนะ"
(เออนั่น...ทำไมไม่พูดแต่ทีแรก ฉันนึก)
ลุงโชเฟอร์บอกว่า "โอ้ย...เลยมาไกลแล้ว50-60โลได้แล้วม้างนี่แล้วลุงก็ไม่ได้เข้าไปส่งที่มอบูนะ"
ฉันนิ่งฟังเค้าคุยกัน....
เด็กหนุ่ม "แล้วผมจะทำไง ลุงกลับไปส่งได้มั้ย ที่สำคัญผมไม่มีตังส์"
ลุงโชเฟอร์ "โอ้ย...ลุงกลับไปส่งไม่ได้หรอกเดี๋ยวไปลงตรงทางแยกมันจะมีรถโดยสารวิ่งเข้าจัน"
แล้วลุงก็อธิบายว่าต้องทำไง!@#$%
เด็กหนุ่มย้ำคำเดิม...ผมไม่มีตังส์
ฉันคิดในใจ เดี๋ยวลุงโชเฟอร์คงคืนเงินให้น้องเค้าบ้างตอนที่เค้าจะลง
ฉันได้ยินเค้าย้ำว่าไม่มีตังส์หลายครั้ง
ฉันจึงควานหาเงินในกระเป๋า(ที่มีอยู่น้อยนิด)ให้น้องเค้าไปจำนวนหนึ่ง
(ที่บอกว่าควานเพราะมันมืดค่ะ)
แล้วบอกเค้าว่า "อ่ะป้าช่วยค่ารถเข้าเมืองจัน "เด็กนั่นรับและยกมือไหว้
ผู้โดยสารอีกคน(หญิง)เห็นแบบนั้นเอ่ยถามเด็กหนุ่มนั่นว่า
"พอมั้ย พอป่าว" (ฉันคิดในใจถ้าจะช่วยไม่ต้องถามหรอกหยิบให้เลย)
แล้วลุงโชเฟอร์ก็จอดให้เด็กนั่นลง
เด็กหนุ่มลงไปแบบงง....
ส่วนลุงโชเฟอร์เค้าไม่คืนตังส์ให้ค่ะ
พอรถออกวิ่งไปได้สักพักพวกเราสามคนก็คุยกันถึงเด็กหนุ่มนั่น
หญิง ผดส คนนั้นบอก "จะเอาเงินให้แล้วแต่เค้าปิดประตูเสียก่อน"
ส่วนลุงบอก "คืนเงินให้ไม่ได้เพราะลุงส่งเงินให้เค้าแล้ว(ไม่รู้ส่งให้ใคร)"
ฉันนึกห่วงว่าเค้าจะไปถึงที่หมายยังไงเพราะมืดแล้ว
แล้วเงินมีมากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้
ฉันช่วยได้แค่นั้นจริงๆ
ถ้าหนุ่มมีโอกาสได้เข้ามาเห็นทู้นี้
ช่วยเข้ามาเล่าให้ฟังหน่อยว่าหนุ่มเดินทางไปถึงมอบูสาขาจันทบุรีได้อย่างไร
ขอบคุณค่ะ
ปล. ฉันเคยได้ยินว่า มอบูสาขาจันทบุรี มันอยู่ห่างไกลตัวเมืองน่ะค่ะเลยนึกห่วงว่าเค้าจะไปถึงที่หมายยังไง
ปล2เมื่อเช้าได้โพสไว้ที่ห้องอื่นแต่มีคนแนะนำให้มาโพสไว้ห้องนี้ด้วย อีกอย่างอยากให้น้องคนนั้นเข้ามาตอบ
เพราะมีบางคนสงสัยว่าฉันแต่งเรื่อง จึงขอโพสไว้ห้องนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ