หลังเลิกงานเย็นวันหนึ่ง ฉันออกมาจากที่ทำงานพร้อมขับมอไซต์เพื่อกลับที่พักย่านรถติดในกทม
ฉัน: (เอ้ะ! ทำไมรถมันกระตุกแปลกๆ เหมือนน้ำมันจะหมดป่าวว๊า แต่แถวนี้ปั๊มอยู่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เป็นไรเด่วค่อยกลับไปเติมใกล้ที่พักละกัน)
จากนั้นฉันก็ขับขึ้นสะพานแรก รถมันก็กระตุกแหละแต่มันยังขับได้ ผ่านสะพานแรกขึ้นสะพานที่สองยังได้อยู่ แต่อย่างเสียวเลย เพราะถ้าน้ำมันหมดบนสะพานแรกกับสะพานที่สองนี่เสียวโคตร เมื่อลงมาจากสะพานที่สอง ปั๊มดันอยู่ตรงข้ามอีกต้องยูเทิร์นรถก่อน ด้วยความชะล่าใจคิดว่าขึ้นอีกสะพานละกันจะได้ไปเติมใกล้ที่พัก ไม่รอช้าฉันก็ขับขึ้นไปสะพานที่สามขับไปเรื่อยๆ จนถึงจุดนึงที่รถมันกระตุกมากๆ จากนั้นมันก็ดับไปเอง สตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติดแล้ว .:T-T:.
ฉัน: (เห้ย! ทำไมไม่ดับตอนอยู่ข้างล่างว่ะ มาดับอะไรเอาบนนี้ แล้วจะไปต่อไงเนี่ย นี่มันก็เย็นมากแล้ว)
เวลาประมาณ 18.20 น. ที่รถฉันดับบนสะพาน ซึ่งมันเป็นเวลาที่ใกล้จะมืดแล้ว ปกติบนสะพานข้ามแยกรถมันจะขับเร็วมากซึ่งมันจะเสียวมาก ยิ่งใกล้มืดยิ่งเสียวเพราะบางทีคนอื่นอาจจะไม่เห็นว่ามีรถเสียหรือรถดับอยู่ เนื่องจากเหตุการณ์แบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันและนี่เป็นครั้งแรกด้วย ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เลยดับรถไปเลยและคิดอย่างเดียวว่าต้องหาพี่วินให้ไปซื้อน้ำมันแล้วละ แต่หาพี่วินยากมากแถมมืดอีกไม่รู้ว่าใช่พี่วินมั้ย รอไปรอมาฟ้ามันก็เริ่มมืดลงๆ
ฉัน: (ไม่ได้การละ ต้องรีบหาพี่วินให้เร็วที่สุด คนนั้นเสื้อสีส้มๆ น่าจะใช่พี่วินแน่ เมื่อคิดว่าใช่ฉันก็โบกมือเพื่อเรียกคนนั้น ด้วยความที่ฟ้ามันมืดมองไม่ค่อยชัดแล้ว สรุปฉันโบกผิดคน แต่คนนั้นหยุดรถให้ ใจดีมาก^^)
พี่ผู้หญิง: (ขับมอไซต์มาใกล้ฉัน พร้อมถามว่า) เป็นอะไรป่าวคะ
ฉัน: เออ..พอดีรถน้ำมันหมดอ่าคะ คิดว่าเป็นพี่วินเลยโบกเผื่อจะไปซื้อน้ำมันมาให้หน่อย
พี่ผู้หญิง: อื้ม..วินบนนี้น่าจะหายากอยู่ แต่รถพี่มีน้ำมันน้ะ แต่ไม่มีขวดหรือสายดูด หนูพอจะมีขวดมั้ย?
ฉัน: (รื้อในเบาะ ไม่เห็นมีขวดเลยมีแต่เสื้อกันหนาวปกติมันจะมีขวดน้ำเปล่าอยู่บ้างบางวัน เพิ่งทิ้งไปเมื่อเช้า no..) ไม่มีเลยอ่าคะ (หน้าเศร้ามาก!)
พี่ผู้หญิง: พี่ก็เพิ่งเอาสายดูดออกเมื่อเช้าเลย ปกติจะมีอยู่ในรถตลอด
ฉัน: (อะไรมันจะซวยขนาดนั้น ทีจะใช้ดันไม่มี ทีไม่ใช้ก็เสนอหน้าอยู่นั่นละ เหย!)
ลุง: (ขับรถมาจอดใกล้พี่ผู้หญิง)
พี่ผู้หญิง: (หันไปบอกลุง) รถน้องน้ำมันหมด สายดูดกับขวดเปล่าก็ไม่มีจะเติมน้ำมันให้น้องไม่ได้
ฉัน: (ท่าทางน่าจะรู้จักกัน)
ลุง: (หันมาหาฉัน) ปั๊มก็อยู่ไกลด้วย เอางี้มั้ยเด่วลุงช่วยดันรถกับขา หนูกล้าป่าว?
ฉัน: (เหย น่าสนุกจุง เคยแต่เห็นคนอื่นเค้าเล่นกันไม่เคยเล่นเองเลย 555 ใช่เวลาเล่นไหมเนี่ย) ก็ได้นะคะ แต่หนูไม่เคยนะลุง
ลุง: (หน้าลำบากใจมาก) ลุงดันให้ได้น้ะแต่หนูไม่เคย แถมบนนี้รถขับเร็วด้วย เอางี้ละกันเด่วลุงไปซื้อน้ำมันมาให้
ฉัน: (อึ้งปนดีใจ ขับวนเลยน้ะนั่น ไม่ใช่ใกล้ๆด้วย) เออ..เอางั้นหรอลุง แต่มันไกลมากน้ะ
ลุง: (ยิ้มมาให้ฉัน) ไกลแต่ปลอดภัยก็ไม่เป็นไรน้ะ
ฉัน: (ซาบซึ้งแทบจะร้องไห้) ขอบคุณน้ะลุง
จากนั้นลุงก็ขับรถไปซื้อน้ำมัน เอ้ะ! หรือขับรถกลับบ้านอันนี้ไม่แน่ใจ 555
พี่ผู้หญิง: (เดินเข้ามาหาฉัน) เด่วลุงไปซื้อน้ำมันมาให้เนอะ หนูรอหน่อยละกันแล้วรอคนเดียวได้หรือเปล่า?
ฉัน: (พี่แกคงจะอยากกลับบ้านแล้วมั้ง นี่ก็รบกวนพี่แกเยอะแล้ว) รอได้ค่ะ พี่กลับก่อนได้เลย ขอบคุณมากนะคะ^^
พี่ผู้หญิง: (ยิ้มให้ฉัน) ไม่เป็นไรจ้ะ งั้นพี่กลับก่อนน๊ะ
ฉัน: ค่ะ
เวลาประมาณ 18.35 น. ฉันต้องอยู่คนเดียวบนสะพานเพื่อรอลุงใจดีกลับมาเติมน้ำมันให้ ชีวิตในตอนนั้นเหมือนกำลังถ่ายเอ็มวีเพลงอะไรสักอย่างอยู่ จะว่ากลัวมันก็กลัว แต่ความกลัวน้อยกว่าความเศร้าว่ะ ไม่น่าพลาดเลยเรา >< รอไปรอมาฟ้าเริ่มจะเป็นสีดำเกือบเต็มฟ้าแล้ว มอไซต์ที่ขับผ่านก็มีหลายคันที่มองมาแบบงงๆว่าไอ้นี่จอดทำไมว่ะ หรือบางคันอาจจะไม่เห็นด้วยซ้ำว่ามีรถน้ำมันดับอยู่ตรงนี้ เห้อ..ชีวิตอะไรจะรันทดขนาดนั้น จากนั้นก็มีมอไซต์คันหนึ่งเหมือนจะมาจอดใกล้เรา ไอ้เราก็ดีใจเพราะคิดว่าเค้าจะมาถามอะไรหรือจะมาช่วยเรา ที่ไหนได้นายนั่นขับผ่านเราไปเฉยเลย
ฉัน: (อึ้งแปป มองมาที่เราขับรถช้าๆแต่ผ่านหน้าเราไปเฉยเลย คือระ!)
ผู้ชายลึกลับ: (ขับบิ๊กไบค์ไปจอดห่างไกลจากเรามาก พร้อมกับเปิดไฟเลี้ยวเหมือนให้สัญญาณอะไรบางอย่าง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย)
ฉัน: (เห้ย! เด่วน้ะ ท่าทางนายนั่นไม่น่าไว้วางใจเลย คือคุยโทรศัพท์นานมากแล้วไม่ได้มองมาที่เราด้วยน้ะ แต่ดูท่าทางอย่างกับมาเฟีย เอ้ะ! หรือจะเป็นพวกจับผู้หญิงไปขาย ทำไงดีว่ะเรา ลุงก็ไปนานจังไม่รู้ว่าลุงกลับบ้านไปแล้วหรือเปล่า)
ตอนนั้นฉันแทบจะร้องไห้จริงๆ เพราะอีตาลึกลับคนนั้นที่มาทำพิรุธจนทำให้ความคิดอันแสนน่ากลัวเข้ามาในหัวฉันมากมาย แต่ยังไงฉันก็คิดว่ายังโชคดีที่บนสะพานมีผู้คนขับรถกันพลุกพล่านไม่น่าจะเกิดเรื่องน่ากลัวได้ง่ายๆ ถึงแม้ว่าเปอร์เซ็นของการโดนฉุดจะมีมากกว่าก็เถอะ หลังจากที่ความคิดอันแสนน่ากลัวของฉันกำลังบรรเลงอยู่ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งขับมอไซต์มาจอดใกล้ฉัน พร้อมสีหน้าที่ดูเป็นห่วง
ชายหญิง: (ผู้หญิงถาม) เป็นอะไรหรือเปล่าคะ
ฉัน: พอดีน้ำมันหมดค่ะ แต่มีลุงไปซื้อน้ำมันมาให้แล้วเด่วคงมา
ชายหญิง: (ผู้หญิงพูด) ออค่ะ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ
ฉัน: ค่ะ^^
เวลาประมาณ 19.15 น. ลุงยังไม่มาเลยนี่มันครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ถึงแม้ฉันรู้ว่าระยะทางในการขับรถไปซื้อน้ำมันแล้ววนกลับมาขึ้นสะพานอีกมันไกลพอสมควรแถมรถแถวนี้ก็ติดใช่ย่อย ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าลุงอาจจะกลับบ้านไปแล้ว ใจจริงก็อยากที่จะร้องไห้ออกมาแต่ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุดคงเป็นการรออย่างมีความหวัง ตอนรอลุงฉันก็แอบมองไปที่ผู้ชายลึกลับคนนั้นอยู่บ่อยครั้ง มันน่ากลัวปนสงสัยทำไมเค้าเปิดไฟเลี้ยวว่ะ
ฉัน: (นี่มันก็มืดแล้วหรือว่าเค้าเปิดไฟเพื่อให้สัญญาณให้กับรถคันอื่นให้รู้ว่ามีรถเสียอยู่จุดนี้ เออว่ะ..ทำไมเพิ่งคิดได้ว่ะเนี่ย โง่อยู่ตั้งนาน)
หลังจากคิดได้ ฉันก็เปิดไฟเลี้ยวตามผู้ชายลึกลับคนนั้น แล้วก็รอลุงต่อไป รอไปได้สักพักลุงก็มา ฉันแทบอยากจะกระโดดกอดลุงเลยอ้ะ ดีใจสุดๆไม่คิดว่าเมืองใหญ่แบบนี้จะมีคนดีๆ เหมือนกัน
ลุง: (ขับมอไซต์มาจอดใกล้ฉัน) นึกว่าหนีไปแล้วน้ะเนี่ย
ฉัน: (ลุงนี่ก็ตลกดีเหมือนกันน้ะเนี่ย) หนูจะหนีลุงไปไหนได้ละ หนูก็นึกว่าลุงกลับบ้านไปแล้วซะอีก ><
ลุง: เรียกซะลุงเลย พี่ก็พอ 555 พี่จะทำแบบนั้นทำไมก็รับปากไปแล้วว่าจะไปซื้อน้ำมันมาให้หนูก็ต้องกลับมาสิ
ฉัน: (ซึ้งจุง แต่ตลกตรงพี่นี่แระ) 555 พี่ก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ลุง: (ท่าทางเหมือนหาอะไรบางอย่างอยู่) กุญแจรถหนูอยู่ไหน
ฉัน: (เอิ่ม..หายไปตอนไหนแว๊) เมื่อกี้เห็นแวบๆ หรือว่าจะลืมในเบาะ เห้ย! ไม่มั้ง (ถ้าลืมในเบาะจริงนอนบนสะพานละกันคืนนี้ วันนี้มันวันอะไรว๊า)
ลุง: (หน้าตาตื่นมาก แต่ก็พยายามหากันต่อไป สักพักแกก็ล้วงกุญแจออกมาจากกระเป๋าเสื้อ) นี่ไง มันอยู่ในนี้ได้ไง
ฉัน: 555 นั่นสิคะ คงจะเป็นช่วงที่ลุงเข็นรถหนูมาอยู่ริมสะพานมั้ง
ลุง: 555 สงสัยลุงจะเบลอแล้วละ (เปิดเบาะพร้อมใส่น้ำมันให้เรียบร้อย)
ฉัน: (คงเบลอจริงแหละ เมื่อกี้ให้เรียกพี่อยู่เลย ตอนนี้ลุงก็ได้สิน้ะ 555) ลุงซื้อน้ำมันมาเท่าไหร่คะ หนูมีอยู่แค่ 150 บ. พอไหมลุง
ลุง: ไม่เป็นไรเก็บไว้เถอะ ลุงไม่เอา
ฉัน: เห้ยลุง! ไม่ได้หรอก ลุงอุตส่าไปซื้อน้ำมันมาให้ ค่าน้ำมันรถลุงอีกแถมค่าเสียเวลาอีก เอาไปเถอะนะลุง (ยื่นเงินไปให้ลุง 150 บ.)
ลุง: เก็บไว้เติมน้ำมันคราวหลังละกัน อย่าให้รถน้ำมันหมดอีกมันอันตราย (แล้วลุงก็ลองสตาร์ทรถ มันติดแฮะ)
ฉัน: คงจะไม่เกิดแล้วละลุง ลุงไม่เอาเงินจริงหรอ
ลุง: จริง อ้ะลองขับได้มั้ย
ฉัน: (ลองสตาร์ทบ้าง ติดแฮะขับได้ด้วย) ได้ค่ะ ขอบคุณลุงมากน้ะคะ^^
ลุง: จ้ะ งั้นไปกันเถอะ
แล้วลุงก็นำหน้าฉันไปก่อน ไปคุยกับมาเฟียคนนั้นสงสัยคงจะคิดว่ามาเฟียคนนั้นรถเสียเหมือนกันหรือเปล่า แต่บทสนทาน่าจะเกี่ยวข้องกับฉันมากกว่าเพราะเห็นลุงและมาเฟียหันมาทางฉันด้วย
ฉัน: (ขับรถเข้าไปใกล้มาเฟียคนนั้น มองหน้านายนั่นแต่เค้ายิ้มมาให้แฮะ สงสัยจะเป็นฮีโร่ในมุมมืดมากกว่ามาเฟียซะแล้ว ยิ้มให้ก็ได้แล้วก็ขับผ่านเค้าไป)
น้ำมันหมดบนสะพานข้ามแยก
ฉัน: (เอ้ะ! ทำไมรถมันกระตุกแปลกๆ เหมือนน้ำมันจะหมดป่าวว๊า แต่แถวนี้ปั๊มอยู่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เป็นไรเด่วค่อยกลับไปเติมใกล้ที่พักละกัน)
จากนั้นฉันก็ขับขึ้นสะพานแรก รถมันก็กระตุกแหละแต่มันยังขับได้ ผ่านสะพานแรกขึ้นสะพานที่สองยังได้อยู่ แต่อย่างเสียวเลย เพราะถ้าน้ำมันหมดบนสะพานแรกกับสะพานที่สองนี่เสียวโคตร เมื่อลงมาจากสะพานที่สอง ปั๊มดันอยู่ตรงข้ามอีกต้องยูเทิร์นรถก่อน ด้วยความชะล่าใจคิดว่าขึ้นอีกสะพานละกันจะได้ไปเติมใกล้ที่พัก ไม่รอช้าฉันก็ขับขึ้นไปสะพานที่สามขับไปเรื่อยๆ จนถึงจุดนึงที่รถมันกระตุกมากๆ จากนั้นมันก็ดับไปเอง สตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติดแล้ว .:T-T:.
ฉัน: (เห้ย! ทำไมไม่ดับตอนอยู่ข้างล่างว่ะ มาดับอะไรเอาบนนี้ แล้วจะไปต่อไงเนี่ย นี่มันก็เย็นมากแล้ว)
เวลาประมาณ 18.20 น. ที่รถฉันดับบนสะพาน ซึ่งมันเป็นเวลาที่ใกล้จะมืดแล้ว ปกติบนสะพานข้ามแยกรถมันจะขับเร็วมากซึ่งมันจะเสียวมาก ยิ่งใกล้มืดยิ่งเสียวเพราะบางทีคนอื่นอาจจะไม่เห็นว่ามีรถเสียหรือรถดับอยู่ เนื่องจากเหตุการณ์แบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันและนี่เป็นครั้งแรกด้วย ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เลยดับรถไปเลยและคิดอย่างเดียวว่าต้องหาพี่วินให้ไปซื้อน้ำมันแล้วละ แต่หาพี่วินยากมากแถมมืดอีกไม่รู้ว่าใช่พี่วินมั้ย รอไปรอมาฟ้ามันก็เริ่มมืดลงๆ
ฉัน: (ไม่ได้การละ ต้องรีบหาพี่วินให้เร็วที่สุด คนนั้นเสื้อสีส้มๆ น่าจะใช่พี่วินแน่ เมื่อคิดว่าใช่ฉันก็โบกมือเพื่อเรียกคนนั้น ด้วยความที่ฟ้ามันมืดมองไม่ค่อยชัดแล้ว สรุปฉันโบกผิดคน แต่คนนั้นหยุดรถให้ ใจดีมาก^^)
พี่ผู้หญิง: (ขับมอไซต์มาใกล้ฉัน พร้อมถามว่า) เป็นอะไรป่าวคะ
ฉัน: เออ..พอดีรถน้ำมันหมดอ่าคะ คิดว่าเป็นพี่วินเลยโบกเผื่อจะไปซื้อน้ำมันมาให้หน่อย
พี่ผู้หญิง: อื้ม..วินบนนี้น่าจะหายากอยู่ แต่รถพี่มีน้ำมันน้ะ แต่ไม่มีขวดหรือสายดูด หนูพอจะมีขวดมั้ย?
ฉัน: (รื้อในเบาะ ไม่เห็นมีขวดเลยมีแต่เสื้อกันหนาวปกติมันจะมีขวดน้ำเปล่าอยู่บ้างบางวัน เพิ่งทิ้งไปเมื่อเช้า no..) ไม่มีเลยอ่าคะ (หน้าเศร้ามาก!)
พี่ผู้หญิง: พี่ก็เพิ่งเอาสายดูดออกเมื่อเช้าเลย ปกติจะมีอยู่ในรถตลอด
ฉัน: (อะไรมันจะซวยขนาดนั้น ทีจะใช้ดันไม่มี ทีไม่ใช้ก็เสนอหน้าอยู่นั่นละ เหย!)
ลุง: (ขับรถมาจอดใกล้พี่ผู้หญิง)
พี่ผู้หญิง: (หันไปบอกลุง) รถน้องน้ำมันหมด สายดูดกับขวดเปล่าก็ไม่มีจะเติมน้ำมันให้น้องไม่ได้
ฉัน: (ท่าทางน่าจะรู้จักกัน)
ลุง: (หันมาหาฉัน) ปั๊มก็อยู่ไกลด้วย เอางี้มั้ยเด่วลุงช่วยดันรถกับขา หนูกล้าป่าว?
ฉัน: (เหย น่าสนุกจุง เคยแต่เห็นคนอื่นเค้าเล่นกันไม่เคยเล่นเองเลย 555 ใช่เวลาเล่นไหมเนี่ย) ก็ได้นะคะ แต่หนูไม่เคยนะลุง
ลุง: (หน้าลำบากใจมาก) ลุงดันให้ได้น้ะแต่หนูไม่เคย แถมบนนี้รถขับเร็วด้วย เอางี้ละกันเด่วลุงไปซื้อน้ำมันมาให้
ฉัน: (อึ้งปนดีใจ ขับวนเลยน้ะนั่น ไม่ใช่ใกล้ๆด้วย) เออ..เอางั้นหรอลุง แต่มันไกลมากน้ะ
ลุง: (ยิ้มมาให้ฉัน) ไกลแต่ปลอดภัยก็ไม่เป็นไรน้ะ
ฉัน: (ซาบซึ้งแทบจะร้องไห้) ขอบคุณน้ะลุง
จากนั้นลุงก็ขับรถไปซื้อน้ำมัน เอ้ะ! หรือขับรถกลับบ้านอันนี้ไม่แน่ใจ 555
พี่ผู้หญิง: (เดินเข้ามาหาฉัน) เด่วลุงไปซื้อน้ำมันมาให้เนอะ หนูรอหน่อยละกันแล้วรอคนเดียวได้หรือเปล่า?
ฉัน: (พี่แกคงจะอยากกลับบ้านแล้วมั้ง นี่ก็รบกวนพี่แกเยอะแล้ว) รอได้ค่ะ พี่กลับก่อนได้เลย ขอบคุณมากนะคะ^^
พี่ผู้หญิง: (ยิ้มให้ฉัน) ไม่เป็นไรจ้ะ งั้นพี่กลับก่อนน๊ะ
ฉัน: ค่ะ
เวลาประมาณ 18.35 น. ฉันต้องอยู่คนเดียวบนสะพานเพื่อรอลุงใจดีกลับมาเติมน้ำมันให้ ชีวิตในตอนนั้นเหมือนกำลังถ่ายเอ็มวีเพลงอะไรสักอย่างอยู่ จะว่ากลัวมันก็กลัว แต่ความกลัวน้อยกว่าความเศร้าว่ะ ไม่น่าพลาดเลยเรา >< รอไปรอมาฟ้าเริ่มจะเป็นสีดำเกือบเต็มฟ้าแล้ว มอไซต์ที่ขับผ่านก็มีหลายคันที่มองมาแบบงงๆว่าไอ้นี่จอดทำไมว่ะ หรือบางคันอาจจะไม่เห็นด้วยซ้ำว่ามีรถน้ำมันดับอยู่ตรงนี้ เห้อ..ชีวิตอะไรจะรันทดขนาดนั้น จากนั้นก็มีมอไซต์คันหนึ่งเหมือนจะมาจอดใกล้เรา ไอ้เราก็ดีใจเพราะคิดว่าเค้าจะมาถามอะไรหรือจะมาช่วยเรา ที่ไหนได้นายนั่นขับผ่านเราไปเฉยเลย
ฉัน: (อึ้งแปป มองมาที่เราขับรถช้าๆแต่ผ่านหน้าเราไปเฉยเลย คือระ!)
ผู้ชายลึกลับ: (ขับบิ๊กไบค์ไปจอดห่างไกลจากเรามาก พร้อมกับเปิดไฟเลี้ยวเหมือนให้สัญญาณอะไรบางอย่าง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย)
ฉัน: (เห้ย! เด่วน้ะ ท่าทางนายนั่นไม่น่าไว้วางใจเลย คือคุยโทรศัพท์นานมากแล้วไม่ได้มองมาที่เราด้วยน้ะ แต่ดูท่าทางอย่างกับมาเฟีย เอ้ะ! หรือจะเป็นพวกจับผู้หญิงไปขาย ทำไงดีว่ะเรา ลุงก็ไปนานจังไม่รู้ว่าลุงกลับบ้านไปแล้วหรือเปล่า)
ตอนนั้นฉันแทบจะร้องไห้จริงๆ เพราะอีตาลึกลับคนนั้นที่มาทำพิรุธจนทำให้ความคิดอันแสนน่ากลัวเข้ามาในหัวฉันมากมาย แต่ยังไงฉันก็คิดว่ายังโชคดีที่บนสะพานมีผู้คนขับรถกันพลุกพล่านไม่น่าจะเกิดเรื่องน่ากลัวได้ง่ายๆ ถึงแม้ว่าเปอร์เซ็นของการโดนฉุดจะมีมากกว่าก็เถอะ หลังจากที่ความคิดอันแสนน่ากลัวของฉันกำลังบรรเลงอยู่ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งขับมอไซต์มาจอดใกล้ฉัน พร้อมสีหน้าที่ดูเป็นห่วง
ชายหญิง: (ผู้หญิงถาม) เป็นอะไรหรือเปล่าคะ
ฉัน: พอดีน้ำมันหมดค่ะ แต่มีลุงไปซื้อน้ำมันมาให้แล้วเด่วคงมา
ชายหญิง: (ผู้หญิงพูด) ออค่ะ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ
ฉัน: ค่ะ^^
เวลาประมาณ 19.15 น. ลุงยังไม่มาเลยนี่มันครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ถึงแม้ฉันรู้ว่าระยะทางในการขับรถไปซื้อน้ำมันแล้ววนกลับมาขึ้นสะพานอีกมันไกลพอสมควรแถมรถแถวนี้ก็ติดใช่ย่อย ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าลุงอาจจะกลับบ้านไปแล้ว ใจจริงก็อยากที่จะร้องไห้ออกมาแต่ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุดคงเป็นการรออย่างมีความหวัง ตอนรอลุงฉันก็แอบมองไปที่ผู้ชายลึกลับคนนั้นอยู่บ่อยครั้ง มันน่ากลัวปนสงสัยทำไมเค้าเปิดไฟเลี้ยวว่ะ
ฉัน: (นี่มันก็มืดแล้วหรือว่าเค้าเปิดไฟเพื่อให้สัญญาณให้กับรถคันอื่นให้รู้ว่ามีรถเสียอยู่จุดนี้ เออว่ะ..ทำไมเพิ่งคิดได้ว่ะเนี่ย โง่อยู่ตั้งนาน)
หลังจากคิดได้ ฉันก็เปิดไฟเลี้ยวตามผู้ชายลึกลับคนนั้น แล้วก็รอลุงต่อไป รอไปได้สักพักลุงก็มา ฉันแทบอยากจะกระโดดกอดลุงเลยอ้ะ ดีใจสุดๆไม่คิดว่าเมืองใหญ่แบบนี้จะมีคนดีๆ เหมือนกัน
ลุง: (ขับมอไซต์มาจอดใกล้ฉัน) นึกว่าหนีไปแล้วน้ะเนี่ย
ฉัน: (ลุงนี่ก็ตลกดีเหมือนกันน้ะเนี่ย) หนูจะหนีลุงไปไหนได้ละ หนูก็นึกว่าลุงกลับบ้านไปแล้วซะอีก ><
ลุง: เรียกซะลุงเลย พี่ก็พอ 555 พี่จะทำแบบนั้นทำไมก็รับปากไปแล้วว่าจะไปซื้อน้ำมันมาให้หนูก็ต้องกลับมาสิ
ฉัน: (ซึ้งจุง แต่ตลกตรงพี่นี่แระ) 555 พี่ก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ลุง: (ท่าทางเหมือนหาอะไรบางอย่างอยู่) กุญแจรถหนูอยู่ไหน
ฉัน: (เอิ่ม..หายไปตอนไหนแว๊) เมื่อกี้เห็นแวบๆ หรือว่าจะลืมในเบาะ เห้ย! ไม่มั้ง (ถ้าลืมในเบาะจริงนอนบนสะพานละกันคืนนี้ วันนี้มันวันอะไรว๊า)
ลุง: (หน้าตาตื่นมาก แต่ก็พยายามหากันต่อไป สักพักแกก็ล้วงกุญแจออกมาจากกระเป๋าเสื้อ) นี่ไง มันอยู่ในนี้ได้ไง
ฉัน: 555 นั่นสิคะ คงจะเป็นช่วงที่ลุงเข็นรถหนูมาอยู่ริมสะพานมั้ง
ลุง: 555 สงสัยลุงจะเบลอแล้วละ (เปิดเบาะพร้อมใส่น้ำมันให้เรียบร้อย)
ฉัน: (คงเบลอจริงแหละ เมื่อกี้ให้เรียกพี่อยู่เลย ตอนนี้ลุงก็ได้สิน้ะ 555) ลุงซื้อน้ำมันมาเท่าไหร่คะ หนูมีอยู่แค่ 150 บ. พอไหมลุง
ลุง: ไม่เป็นไรเก็บไว้เถอะ ลุงไม่เอา
ฉัน: เห้ยลุง! ไม่ได้หรอก ลุงอุตส่าไปซื้อน้ำมันมาให้ ค่าน้ำมันรถลุงอีกแถมค่าเสียเวลาอีก เอาไปเถอะนะลุง (ยื่นเงินไปให้ลุง 150 บ.)
ลุง: เก็บไว้เติมน้ำมันคราวหลังละกัน อย่าให้รถน้ำมันหมดอีกมันอันตราย (แล้วลุงก็ลองสตาร์ทรถ มันติดแฮะ)
ฉัน: คงจะไม่เกิดแล้วละลุง ลุงไม่เอาเงินจริงหรอ
ลุง: จริง อ้ะลองขับได้มั้ย
ฉัน: (ลองสตาร์ทบ้าง ติดแฮะขับได้ด้วย) ได้ค่ะ ขอบคุณลุงมากน้ะคะ^^
ลุง: จ้ะ งั้นไปกันเถอะ
แล้วลุงก็นำหน้าฉันไปก่อน ไปคุยกับมาเฟียคนนั้นสงสัยคงจะคิดว่ามาเฟียคนนั้นรถเสียเหมือนกันหรือเปล่า แต่บทสนทาน่าจะเกี่ยวข้องกับฉันมากกว่าเพราะเห็นลุงและมาเฟียหันมาทางฉันด้วย
ฉัน: (ขับรถเข้าไปใกล้มาเฟียคนนั้น มองหน้านายนั่นแต่เค้ายิ้มมาให้แฮะ สงสัยจะเป็นฮีโร่ในมุมมืดมากกว่ามาเฟียซะแล้ว ยิ้มให้ก็ได้แล้วก็ขับผ่านเค้าไป)