ขอพลีชีพ แสดงความคิดเห็น... กรณีน้องปันปัน

ติดตามข่าวตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งมีโอกาสมาตั้งกระทู้
หวังว่าคงไม่ช้าเกินไปจนตลาดวายนะคะ

เราเชื่อว่าเราหลายๆ คนชื่นชอบตัวละคร เต้ย จากซีรีย์ฮอร์โมน
จนทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ กับตัวนักแสดง เพราะบทที่เธอได้รับ
จากบทเต้ย มันเลยกลายเป็นว่าผู้ชม ติดภาพลักษณ์ปันปันมาในลักษณะใสๆ

พอมีข่าวน้องเสพยา เกิดมีหลายกระแสมากจนน่าตกใจ
บางความคิดเห็นก็อวยจนแทบจะยกขี้นหิ้ง แตะต้องไม่ได้
บางความเห็นก็แทบจะเหยียบให้มิดจมดิน ไม่ได้ผุดได้เกิด

เราเลยขอแสดงความคิดเห็นบ้าง
ในฐานะวัยรุ่นคนหนึ่ง และอายุมากกว่าปันปันเพียง 3ปี

>>> กรณีแรก <<<
จากหลายๆกระทู้ที่เข้าไปอ่าน (ที่จริงเกือบทุกกระทู้เลยแหละที่แท็กชื่อน้อง)
จะมีคนบอกว่าน้องยังเด็ก เพิ่งจะอายุ16 อาจมีหลงผิด รู้เท่าไม่ถึงการบ้าง

พูดตามตรง เราอ่านแล้วพาลนึกไปถึงกระทู้เด็กอายุ 12 ทำร้ายแมว
ถ้าใครเคยตามอ่าน จะเห็นว่าน้องคนนี้โดนรุมประณามเยอะมาก
บอกว่าอายุ12 แล้ว มีหัวคิดได้แล้ว อย่าเอาอายุมาอ้าง

ทั้งที่ข้อเท็จจริง น้องนั้นป่วยมีอาการทางจิต และสภาพครอบครัวไม่ปกติ
แต่ในกรณีน้องปันปัน สภาพแวดล้อม ครอบครัว เธอสมบูรณ์พร้อม และอายุมากกว่าด้วยซ้ำ

ที่เรายกตัวอย่าง ความผิดมันคนละเรื่อง คนละกรณีกัน
แต่เรายกมาเพื่อต้องการเปรียบเทียบเรื่องอายุเท่านั้น รายละเอียดอื่นๆ ไม่พูดถึง

>>> กรณีที่สอง <<<
หลายคนบอกว่าเป็นวัยรุ่น วัยอยากรู้อยากลอง ใครๆ ก็ทำกัน น้องทำก็ไม่เห็นจะแปลก
เราว่าตรรกะแบบนี้อันตรายมากนะ เพราะถ้าเราเริ่มมองว่าสิ่งที่ผิดต่างๆ เป็นเรื่องปกติ
ทีละนิด ทีละน้อย ต่อไปเรื่องที่ผิดยิ่งกว่า เรื่องอื่นๆ มันก็มองว่าปกติได้เหมือนกัน

อีกอย่าง การเหมารวมว่าวัยรุ่นทุกคนเคยลอง มันเป็นความคิดที่ผิดมากๆ
เราเป็นคนนึงที่เหล้าเบียร์ไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ขนาดสปายเรายังไม่แตะเลย
ฉะนั้น เราเชื่อว่าวัยรุ่นหลายๆ คนผ่านชีวิตช่วงนั้นมาได้ โดยไม่ข้องแวะกับมัน

>>> กรณีที่สาม <<<
มีไม่น้อยที่โทษเพื่อนพาเสพ โทษสภาพแวดล้อม  โทษนั่น โทษนี่สารพัด
ถามว่า ถ้าตัวเราดีซะอย่าง ต่อให้เพื่อนชวนอย่างไร ก็คงไม่ลอง
แต่ที่กล้าลอง นั่นแปลว่าในใจ ต้องเริ่มเอนเอียงบ้างแล้ว

เราเป็นเด็กหอ อยู่ไกลพ่อแม่ ครอบครัว และแถวม. มีร้านเหล้าผับบาร์เยอะมาก
เพื่อนๆ เที่ยวกันเป็นเรื่องปกติ แต่เราก็เลือกที่จะไม่ทำตาม โดยที่ยังเป็นเพื่อนกันได้

>>> กรณีที่สี่ <<<
อันนี้ขอสมมติเหตุการณ์
ถ้าวันหนึ่ง มีภาพข่าวเด็กอายุ 16 ที่อาศัยอยู่ในชุมชนแออัด เสพยา
พ่อแม่ออกมาขอโทษ แล้วบอกว่าน้องเพิ่งจะลองเสพเป็นครั้งแรก และเลิกแล้ว

ถามว่า ความรู้สึกคนทั่วไป จะเชื่อเท่าไหร่กันเชียว

กลับกัน ในกรณีปันปัน เหตุการณ์ก็เป็นแบบตัวอย่างด้านบนเปี๊ยบ
แต่เท่าไมคนถึงพร้อมปกป้อง ให้อภัยมากกว่า

คำตอบคือภาพลักษณ์ สภาพแวดล้อมของทั้งสองคนมันต่างกันมากๆ
ทั้งๆ ที่จริงแล้ว เราต่างไม่รู้จักตัวตนจริงๆ ของน้องทั้งสองคนนั้นดีเลยด้วยซ้ำ

>>> กรณีที่ห้า <<<
เรื่องการให้อภัย เราเชื่อว่าคนไทยใจดี พร้อมจะให้โอกาสคน
และพร้อมที่จะให้อภัยคนที่กลับตัวได้เสมอ

การที่คุณพ่อน้องออกมาให้ยอมรับ และขอโทษ เป็นเรื่องที่ถูกต้อง
(ไม่ขอพูดว่าน่ายกย่อง ชื่นชม เพราะนั่นคือสิ่งที่สมควรทำ)

แต่ไม่ใช่แค่เพราะคุณพ่อออกมายอมรับ ขอโทษ และน้องยืดอกยอมรับแบบแมนๆ
แล้วคนก็ใจดี ให้อภัยทันที แบบนี้เราว่ามันไม่ใช่

การที่คนๆ หนึ่งได้รับการให้อภัย
นั่นหมายถึงการที่เราทำผิด และกลับตัวเรียบร้อยแล้ว
ไม่ใช่เกิดเรื่อง รับผิด และรีบให้อภัย มันเร็วเกินไปไหม ?

ทำไมไม่รอให้น้องพิสูจน์ตัวเองให้เรียบร้อยเสียก่อน
ถึงตอนนั้น เราจะสนับสนุนน้องต่อไป ก็ยังไม่สายไม่ใช่หรือ

>>> กรณีที่หก <<<
การถกเถียงกันว่าน้องลองเสพ หรือเคยเสพก่อน
อันนี้เราไม่ทราบ ไม่รู้ และดูไม่ออกจริงๆ

แต่คนที่บอกว่าน้องเพิ่งเคยลองเสพครั้งแรก ไม่เป็นไรหรอก
ลองเสพครั้งแรก จะไปเอาอะไรมาก ไม่ติดหรอก

เรามองว่า จะครั้งแรก หรือครั้งไหนๆ มันคือ ความผิด
อย่าเอาความเป็นครั้งแรกมาอ้างเพื่อให้พ้นผิด หรือฟังดูดี
แต่จงใช้ความผิดครั้งแรก เป็นบทเรียนไม่ให้ทำผิดครั้งต่อไป

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ที่เราออกมาแสดงความคิดเห็น เราไม่ได้ต้องการซ้ำเติมน้อง
เพราะเพื่อนเราหลายคน ก็เคยหลงผิดแบบน้องมาก่อน

เพียงแต่เรามองว่า การอวย หรือให้กำลังใจแบบผิดๆ
มันจะยิ่งทำให้มองว่า อายุน้อย ทำผิดครั้งแรก ไม่เป็นไร ยังไงคนก็ให้อภัย...

ต่อไปก็จะยิ่งหลงระเริง สุดท้ายคือเตลิด และกู่ไม่กลับ
เราไม่ได้หมายถึงน้องปันปันคนเดียว แต่เราหมายถึงหลายๆ คนที่เป็นแบบนี้

เห็นมาเยอะ พอทำผิด มีคนปกป้อง สุดท้ายได้ใจ เสียผู้เสียคน

อย่างน้องปันปัน เราว่าน้องโชคดีมากนะที่คุณพ่อน้องทำแบบนี้
นั่นแปลว่าคุณพ่อรักน้องมากๆ จนยอมให้หลายคนมองว่าเป็นพ่อที่ไม่ปกป้องลูก

แต่หารู้ไม่ว่าการที่คุณพ่อออกมาพูดแบบนี้ ในใจมันแตกสลาย เจ็บปวดขนาดไหน
กับการเอาความผิดพลาดของลูกตัวเองมาประกาศให้คนอื่นรับรู้

ถ้าน้องต้องการโอกาส ความเข้าใจ และกำลังใจ
ครอบครัวน้อง คุณพ่อ คุณแม่น้องนั่นแหละคือกำลังใจชั้นเยี่ยม

ไม่มีใครรักเรา ได้เท่ากับความรักที่พ่อแม่มีให้เราอีกแล้ว
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

สุดท้ายเราเชื่อว่า
คนเราทุกคน ทำผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น
แต่ต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดนั้น แล้วไม่ทำผิดซ้ำอีก

บนโลกนี้มีพื้นที่ และโอกาส สำหรับคนที่กลับตัว กลับใจเสมอ


ปล. แก้ไขคำผิดค่ะ (แก้แล้วแก้อีก เบลอจริงๆ T^T)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่