SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #1  http://ppantip.com/topic/30720874
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #2  http://ppantip.com/topic/30730969
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #3  http://ppantip.com/topic/30748380
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #4  http://ppantip.com/topic/30751723
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #5  http://ppantip.com/topic/30756008

SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #6

           มีนา เริ่มประชุมแผนการร่วมกับทีม เธอแบ่งทีมออกเป็น 3 กลุ่ม คือ Northern, Eastern และ Western
การสั่งการจะเรียก ตามชื่อของกลุ่ม "จุดแข็งของเราคือเวลา จุดอ่อนของอีกฝ่าย คือการคาดคะเนเวลา"
"แล้วหัวหน้าอยู่กลุ่มไหน" หนึ่งในลูกน้องถาม ด้วยความอยากรู้ ว่ากลุ่มไหนจะโชคดี
"ทุกกลุ่ม" มีนาบอก ลูกน้องเริ่มใจชื้น มีนาส่งกล่องเล็กๆ ให้ลูกน้องทุกคน คนละ 1 กล่อง
"นี่คือ มอร์ฟิน ถ้าเกิดเราพลาด มันจะช่วยให้เราทำงานต่อไปได้อีกประมาณครึ่งชั้วโมง หลังจากที่เราฉีดมันเข้าร่างกาย"
           ลูกน้องมองหน้าอย่างไม่เชื่อ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พกสิ่งนี้ติดตัวไปด้วย

"ฉันไม่รู้ว่า พวกคุณถูกฝึกมายังไง แต่นับจากนี้ เราทำงานเป็นทีม พวกคุณรอด ฉันรอด"

มีนาบอกอย่างจริงจัง ลูกน้องรู้สึกมั่นใจกับหัวหน้าทีมคนใหม่อยู่ไม่น้อย  
           มีนา สั่งลูกน้องกระจายกลุ่มกันออกไป เพื่อรอเรียกการรวมตัวหลังจากที่เธอได้เวลาที่แน่ชัด จากนายใหญ่ "ฮังหลง"
"น่าจะไม่เกิน 1 หรือ 2 วันนี้" เธอกำชับกับทุกคน

           มีนา ใช้เวลาที่เหลืออยู่ ขับรถตามทางไปเรื่อยๆ นี่คงเป็นเวลา "ส่วนตัว" ที่เธอจะได้ใช้มันทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง
เธอขับผ่านเนอสเซอรี่แห่งหนึ่ง มีนาตัดสินใจหยุดรถ และ เดินเข้าไปยังที่แห่งนั้น

           กลุ่ม 12 เดือน จะต้องส่งคนมาเพื่อสะกดรอยตาม มีนา  ธันวา หรือ SPY1 เสนอตัวเพื่ออาสาทำหน้าที่นี้เอง

"มาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ" หนึ่งในครูผู้ช่วยเอ่ยถาม เมื่อเห็น มีนาเดินเข้ามา
"พอดี มองหาที่เรียน ให้กับลูกสาวอยู่คะ" มีนาโกหก อย่างเขินๆ
          ครูผู้ช่วยอาสาพาเธอไปยังฝ่ายประชาสัมพันธ์ พร้อมกับ พาเธอดูตามที่ต่างๆ เพื่อแนะนำสถานที่ มีนาเองจะเลี่ยงก็เลี่ยงไม่ได้
ทุกครั้งที่เธอเดินผ่านเด็กๆ มีนามองหน้าเด็กเหล่านั้นอย่าง "หวั่นใจ"
"อย่าพลาดนะมีนา อย่าพลาดนะ" เธอบ่นกับตัวเอง
"เป็นอย่างไรบ้างคะคุณ สนใจจะพาลูกสาวเข้ามาสมัครเลยมั้ยคะ"
"ขอปรึกษา สามีก่อนนะคะ" มีนาตอบอย่างอายๆ ก่อนจะขอตัวกลับและเดินออกมา
        
           มีนา กำลังจะเปิดประตูรถ แต่ ธันวา เข้าล๊อคตัวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใส่กุญแจมือเธอไว้
"นี่มันอะไร"
"กุญแจมือ" ธันวาตอบอย่างกวนๆ มีนาถอนหายใจ ก่อนจะสะเดาะปลดล๊อคออกอย่างง่ายดาย
"ของเล่นเด็กต่างหาก" มีนาบอกก่อน ที่จะโยนมันกับคืนไปให้เขา ธันวารับมาเก็บไว้เหมือนเดิม
"ฝีมือคุณดูแย่ลงนะ คุณใช้เวลาปลดล๊อคมันนานกว่าที่ผมคิด" ธันวา บอกก่อนจะเดินเข้ามา แล้วใช้ตัวของเขา "กอดและล๊อคเธอเอาไว้"
"นี่คุณจะทำอะไร" มีนาถาม อย่างไม่เข้าใจในการกระทำของอีกฝ่าย
"ปลดล๊อคสิ อยากรู้เหมือนกันคุณจะใช้เวลานานเท่าไหร่" ธันวา ถามอย่าท้าทาย
"ปล่อยนะ" มีนาไม่พูด เปล่า เธอใช้ทั้งศอก ข้อมือ และ ขา เพื่อขัดขืนและดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของเขา
แต่มันไม่เหมือนกับทุกครั้ง เพราะ ธันวา สามารถรับได้ทุกการตอบโต้ของเธอ

นี่หมายความว่า ที่ผ่านมา เขาแกล้งแพ้เธอมาตลอดการฝึก อย่างนั้นหรอ

มีนา มองหน้า ธันวา อย่างสงสัย เธอเลิกดิ้น เพราะ ยิ่งเธอดิ้น เขายิ่งกอดเธอแน่นมากขึ้นทุกที

           ครูผู้ช่วยเห็นท่าไม่ดี จึงเรียกยามให้มาช่วยมีนา ธันวาหันไปเห็นพอดี  เขาจึงรีบตะโกนบอกคนทั้งคู่
"สามี ภรรยา ทะเลาะกัน แค่นั้นครับ ไม่มีอะไร"
มีนาได้ยินอย่างนั้นถึงกับหน้าร้อนผาว
"อ้อ เรื่องพาลูกสาวมาเรียนใช่มั้ยคะ คุยกันดีๆก็ได้ ไม่ต้องรีบคะ" ครูผู้ช่วยบอกก่อนจะพายามเดินกลับไป
"ลูกสาว นี่เรามีลูกด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่" ธันวาแกล้งแหย่  
"คุณอยากตายจริงๆใช่มั้ย ธันวา"
"ยอมตาย" ธันวากระซิบบอกข้างหู มีนาถึงกับขนลุก
"ไม่ตลกเลยนะะะะะะ" มีนาบอกก่อนจะใช้แรงที่มีทั้งหมด เหวี่ยงเขาลงกับพื้น อย่างนักเทควันโดสายดำเก่า
"โอ้ย" ธันวาร้อง เขาลงไปนอนกองกับพื้น คราวนี้เขาเจ็บจริง

           มีนา ลังเลใจที่จะเข้าไปดู ก่อนจะ "ยับยั้ง" ใจตัวเองบอกให้ "หยุด"
"ไม่สมกับเป็นคุณเลย SPY1" มีนาบอกอย่างตำหนิ
"นั่นสิ" ธันวาบอก กับตัวเอง ก่อนจะถอดสายตำแหน่งที่คล้องคอออกมาถือไว้ เพื่อให้มีนา รู้สึกว่า ตอนนี้เขาเป็นแค่ "ผู้ชายธรรมดา"
"ผมเป็นห่วงคุณนะ" ธันวาตัดสินใจบอกความในใจของเขา โดยไม่มีคำว่า "หน้าที่" มาเกี่ยวข้อง
ทั้งคู่มองหน้ากัน อย่างสับสนในส่วนลึกของหัวใจ
"มันสายไปแล้ว คุณคงให้ใครสะกดรอยตามฉันมาสินะ เพราะถ้าเป็นฉัน ฉันคงทำแบบนั้น"
ธันวา ยิ้มที่มุมปาก เธอคือ SPY1 ยังไง ก็คงเป็น SPY1 วันยังค่ำ
"ยิ่งผมอยู่ตรงนี้ ผมยิ่งรู้สึกแย่ หน้าที่บังคับผมหลายอย่าง ทั้งที่ผมก็รู้ ไม่มีใครแทนคุณได้"
ธันวาพูดจากใจ ก่อนจะคล้องสายบอกตำแหน่งไว้ที่คอ ของ มีนา

"อะไรที่เคยเป็นของคุณ มันก็ยังคงเป็น ของคุณ หน้าที่ หัวใจ แล้วก็......ตัวของผม"

"-------------"
มีนารู้สึกหวั่นไหวในใจเป็นอย่างมาก
"เราทั้งคู่ กำลังทำสิ่งที่ผิด ถ้าฉันยังคง SPY1 คุณต้องโดยสอบสวนแน่ที่อยู่กับฉันอย่างนี้" มีนาต้องการเตือนสติเขา
ธันวามองหน้ามีนา เขารู้ตัวดีว่า เขากำลังทำผิด ต่อหน้าที่ และ ลูกน้องในทีมของเขาเอง
"แล้วถ้าเป็นคุณหละ" ธันวาอยากรู้เรื่องของอีกฝ่ายบ้าง
"ฉันก็แค่ถูกฆ่าตาย" มีนาบอกอย่างจริงจัง
"ถ้ารู้แล้ว แล้วยังเป็นห่วงฉันจริง อย่าทำในสิ่งที่คุณกำลังทำในวันนี้" มีนาบอกก่อนจะส่งสายบอกตำแหน่งคืนให้เขา

"ฉันมาไกล เกินกว่าจะหันหลังกลับ คุณเองก็เหมือนกัน SPY1  เพราะ คุณคือ SPY1"

           มีนา ย้ำชัด ตอกย้ำหน้าที่ของเธอและเขา มีนา เดินไปที่รถเพื่อจะกลับก่อนที่ลูกน้องจะมาเห็น
"มีหลายหน่วยพร้อมจู่โจม" ธันวาตัดสินใจบอก "ความลับ"
มีนา หันกลับไปมองหน้า ธันวา เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะบอกเธอทำไม
ธันวา มอง มีนา อย่างเป็นห่วง เขาห่วงเธอมากกว่าตัวเองเสียอีก
"อยากที่ผมบอก ตำแหน่ง SPY1 มันไม่เหมาะกับผมเลย"
"คุณทำหน้าที่ของคุณได้ดีเสมอ" มีนาพูดจากใจ ก่อนจะขึ้นรถและขับออกไป
          ธันวา รู้สึก "คุ้นเคย"กับประโยคนี้มาก เพราะก่อนที่จะทำภารกิจ เธอมักจะพูดประโยคนี้กับเขาเสมอ
แต่ "ตอนนี้" เขาสมควรที่จะ "ดีใจ" หรือ "ละลายใจ" กับคำพูดประโยคนี้ของเธอ

          ที่หน่วยของกลุ่ม 12 เดือน กำลังวุ่นวายหาเบาะแสและข่าวใหม่ของการเคลื่อนย้ายของครั้งนี้ของ "ฮังหลง"
ธันวา เห็น สิงหานั่งอ่านรายงานหน้าเครียด เขา ยื่นแก้วกาแฟ ส่งให้ สิงหา
"ข่าวใหม่หรอ" ธันวาถาม
"ยังไม่ล่าสุดหรอก" สิงหาบอกตามตรง
"ออกไปคุยกันหน่อย" ธันวาส่งสัญญาณ ให้ สิงหา ออกไปคุยกันด้านนอกระเบียงตึก
"ดาวเต็มฟ้าเลยนะคืนนี้" ธันวามองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนด้านนอก
"ไม่เห็นมี นายมีอะไรอยากจะพูดก็พูดมาเลยดีกว่า SPY1" สิงหาอ่านนิสัยเพื่อนของเขาออก
"หลังจากภารกิจครั้งนี้ ถ้าเธอลงมือในฐานะหัวหน้าฝ่ายบูรพาจริงๆ มีนาจะเป็นผู้ร้ายอย่างเต็มตัว " ธันวาพูดหยั่งเชิงอีกฝ่าย
"ก็รู้ แต่ไม่เข้าใจว่า นายจะพูดขึ้นมาทำไม SPY1" สิงหาสงสัย
"เพื่อเตือนสติ" ธันวา บอกอย่างหนักแน่น เพราะเขารู้ดีว่าทั้งเขาและสิงหากำลังทำในสิ่งที่ผิดต่อทีมอยู่
        
          เมื่อถึงเวลานัดหมายการส่งของ
"หน้าที่ของเราคือส่งของให้ถึงที่" มีนาบอกกับลูกน้อง
"ด่านตำรวจมี ทั้งหมด 9 ด่าน นับจากจุดเริ่มต้น" หนึ่งในทีม Northern รายงาน

"ส่งคนของ Northern ประจำทุก 9 จุด รายงานทุกความเคลื่อนไหว ส่งคนของ Eastern ให้อยู่ที่จุดล่อเป้า
และคนของ Western ขับรถคุ้มกัน รถส่งของจนถึงที่หมาย จำไว้เรามีเวลาไม่มาก"

"มีหลายหน่วยพร้อมจู่โจม" มีนานึกถึงคำพูดของ ธันวา ก่อนจะออกคำสั่ง
"เราลงมือกันได้แล้ว"

          มีนาขับรถไปยังจุดล่อเป้าพร้อมกับลูกน้องของกลุ่ม Eastern ในขณะที่ กลุ่ม Western ปล่อยสัญญาณเอารถคอนเทนเนอร์ออกจาก "ถ้ำเสือ" ทันที มีนาเดินเข้ามาในโรงงานร้าง ที่มีรถคอนเทนเนอร์คันใหญ่ซ่อนอยู่

"ฝ่ายบูรพาเคลื่อนไหวแล้ว" ตุลา เช็คข้อมูลผ่านเครื่อข่ายดาวเทียม เขารีบรายงานต่อหัวหน้า
หัวหน้าสั่งปฏิบัติการของทีมกลุ่ม 12 เดือนเริ่มทำภารกิจทันที
ตุลาแจ้งพิกัดให้กับทีมทั้งหมด
SPY1 และ SPY2 แฝงตัว คุมเชิงสถานที่ยังจุดล่อเป้าของมีนา
"มีนกบินอยู่ในนั้นหรือเปล่า SPY2" SPY1 ถาม เขาหมายถึง มีนา
SPY2 ที่ส่องกล้องอยู่บนตึกสูง
"มี" SPY2 บอกอย่างหนักใจผ่านไมค์ที่ติดอยู่
SPY1 ถอนหายใจ เขาเริ่มหนักใจแล้ว กับ การเผชิญหน้ากันต่อจากนี้
SPY1 ส่งสัญญาณ ให้ SPY3 ฝังเครื่องติดตามไปที่รถคอนเทนเนอร์ที่จอดอยู่

หน่วยจู่โจมเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้
สัญชาตญาณ ของมีนาบอกให้เธอเริ่มระวังตัว  กลุ่ม Eastern แกล้งมาตรวจสอบของก่อนจะส่งสัญญาณเพื่อปล่อยรถออก
SPY1 ส่งสัญญาณให้กลุ่มเข้าชาร์จทันที มีนาที่เตรียมตัวไว้แล้ว สั่งให้ลูกน้องไปหลบยังที่ซ่อนอีกทางที่เธอเตรียมไว้
โดยเธอเป็นฝ่ายยิงเพื่อเปิดทางให้
"จำไว้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนของ Eastern ต้องขับรถคันนี้ออกไปให้ได้" มีนา สั่งกำชับ
SPY1 ได้ยินชัดยิ่งแน่ใจว่าในรถคันนี้ต้องมีของซ่อนอยู่
ลูกน้องยิงคุ้มกันมีนาให้กับมาที่รถ "แยกย้ายล่อเป้าออกไปทุกทาง" มีนาสั่ง
ก่อนประตูโรงงานทั้งสี่ทิศที่สั่งการด้วยรีโมทเปิดขึ้นทุกทาง กระบอกปืนของทุกหน่วยเล็งไปที่ทุกทิศของประตู
"หันมาอีกทาง" SPY2 ส่งสัญญาณจากที่สูง แต่ช้าไปสักหน่อย เพราะรถของมีนา และลูกน้องพุ่งออกจากด้านหลังไม่ใช้ด้านหน้าที่ประตูเปิด
กลุ่ม 12 เดือนและหน่วยจู่โจมรีบขับรถตามออกไปทันที
SPY2 ที่อยู่บนตึกสูงรีบลงจากตึกเพื่อที่จะไปช่วย แต่ถูกลูกน้องของมีนาสกัดไว้
"จับเป็น" นั่นคือสิ่งที่มีนาย้ำกับลูกน้อง ลูกน้องของมีนาพยายามขวาง สิงหาไว้ และยื้อเขาให้อยู่ตรงนี้ให้นานที่สุด

"รถส่งของ" SPY1 นึกขึ้นได้ รีบหักพวงมาลัย กลับไปยังโรงงานนั่น แต่รถคอนเทนเนอร์คันนั้นได้ขับออกไปแล้ว
"บ้าเอ้ยยยย" SPY1 บ่นให้ตัวเอง
"ฉันสั่งการให้ กุมภา และ ตุลา เปิดกล้องวงจรปิดทุกทาง และเปิดสัญญาณจากเครื่องติดตามที่ติดอยู่กับรถคันนั้นแล้ว"
พฤจิกา รายงาน SPY1
"ดี งั้นให้ตุลา หาเส้นทางแล้วเปิดทางให้พวกเราด้วย" SPY1
"การประมวลผลของสัญญาณจะเกิดขึ้นภายใน 2 นาที" พฤจิกาบอก
"ช้าไปนะ" SPY1 พูดขึ้น ก่อนจะกลับมาที่รถ รอดูภาพสัญญาณก่อนจะขับรถออกไป
หน่วยจู่โจมและกลุ่ม 12 เดือนที่เหลือ ขับรถตามประชิดรถของมีนา และ ลูกน้อง ที่ต่างพากันไปคนละทางเพื่อล่อเหยื่อ
"Western ขับรถไปถึงไหนแล้ว" มีนาถาม
"อีก 500 เมตร จะผ่านด่านตรวจที่หนึ่ง" ฝ่าย Western ตอบกลับมาทางคลื่นความถี่ที่เธอเปิดอยู่
"Eastern คุ้มกันด้วย" มีนาบอกก่อนจะเริ่มเปลี่ยนเส้นทางและจอดชะลอรถหลบอยู่ที่แหล่งชุมชน เธอเปิด GPS คลื่นเดียวกับกลุ่ม 12 เดือน

"เราโดยขโมยสัญญาณ" กุมพา พูดขึ้นหลังจากที่เธอตรวจสอบเจอ เธอพยายามคีย์ข้อมูลเพื่อหาพิกัดของคลื่นนั้น
หัวหน้ามองการทำงานของ กลุ่ม 12 บนหน้าจอใหญ่ในศูนย์บัญชาการ
"จุดสีแดงนั้นอะไร" หัวหน้าถาม
"ตำแหน่งของรถส่งของครับ" ตุลาตอบ
"ในเมืองเนี่ยนะ" หัวหน้าทำเสียงอย่างไม่น่าเชื่อ

"Western ฟังนะขับรถไปยังทางแยกแรกที่เห็น เลี้ยวซ้ายจะเจอโรงสีข้าว ขับฝ่าโรงเก็บข้าวด้านหลังไปเลย ประตูไม่แน่นหนา
ขับตามทางนี้ จะอ้อมหลบ ด่านที่ 2 และ 3 ได้ด้วย" มีนาสั่งการ
"อีก 5 นาที อีก แค่ 5 นาที" มีนา บ่นในใจ