วัยเด็ก  ไม่รู้ขอบเขตร่างกาย  ไม่รู้จักขอบเขตตัวตน
วัยรุ่น   ลองผิดลองถูก  ดำเนินไปตามสัญชาตญาณที่ปรากฏผ่านกลไกร่างกาย  ค้นหาขอบฟ้าเหตุการณ์ของตัวตน

หนุ่มสาว   เขามักเรียกว่า  วัยพายุบุแคม  ก็ไม่รู้ทำไมต้องบุแคม?
แต่พอเข้าใจได้ว่า  พายุ  เพราะ  มีความผันผวนโจนทะยาน  มุทะลุ  อยากท้าทายสิ่งต่างๆ อยากทดลองสิ่งใหม่ๆ
เป็นวัยที่ตกใต้อิทธิพลของ สัญชาตญาณอย่างชัดเจน   มันเป็นพลังชีวิตที่ต้องฝึกการควบคุม
เหมือนเสือปาร์กเกอร์ที่ยังไม่เชื่อง   มีความดุร้าย  ดิบเถื่อน ปราดเปรียว  
ยังไม่ได้ร่วมหัวจมท้ายกับพาย เพื่อ ความเป็นหนึ่งในความเป็นมนุษย์

คนเรา  เมื่อสูญเสีย  จึงค่อยรู้คุณค่าของสิ่งที่เคยมี
เพราะ ยามที่มี  ก็ลืมตัวไปว่ามีอะไร  เป็นเพียงแต่ว่า  คิดว่า "มีคือเป็น"
ดังนั้น  เมื่อไม่มีอีก  จึงไม่ได้เป็น  
และนั่น คือ  ความแปรเปลี่ยนของวัยวัน  ที่พลังชีวิตไม่โจนทะยานอีก
แต่ได้กลายรูปเป็น ความรู้ ความเข้าใจ หรือ ปัญญาญาณแทน

กษัตริย์โซโลมอน ในนาม ปัญญาจารย์จึงกล่าวไว้ว่า  
มีวาระสำหรับทุกสิ่ง ..There is the right time for everything.