(ภาษาอาจจะไม่ค่อยสุภาพนะคะ เพราะเอาจากที่โพสในเฟสมาลงที่นี่ด้วยค่ะ)

บางทีชั้นก็กลัวความตาไวของตัวเอง

เรื่องคือ วันนี้ชั้นมาซื้อของที่บิ๊กซีราชดำริ
ระหว่างที่เดินหาพวกสบู่ แชมพู คุณเพื่อนชั้นก็เดินไปดูลิปมันของเมบาลีน
ชั้นก็ไปยืนส่องช่วยเลือกอีกคน ถัดจากคุณเพื่อนเป็นอาเจ๊คนหนึ่ง อายุประมาณ 45 แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีดำ
ใส่กระโปรง แต่งหน้าจัด สะพายกระเป๋าหนังเทียมสีเทา-น้ำตาล

เจ๊แกหยิบอายแชโดว์อันละ 3xx สีน้ำตาลออกทองๆขึ้นมา
นางแกะบาร์โค้ดตรงนั้นเลยค่ะ!! แกะแล้วยัดบาร์โค้ดไว้ตรงซอกๆ
ตอนแรกชั้นก็นึกว่านางแกะของใหม่มาลองไม่อยากใช้เทสเตอร์ เพราะนางเอามาถูๆกับหลังมืออยู่สองครั้ง แต่มันไม่ใช่แค่นั้นสิคะ

นางเอาอายแชโดว์ที่แกะแล้วยัดใส่มืออีกข้าง...ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ณ จุดนั้นคือชั้นเงิบมาก เอาง่ายๆแบบนี้เลยเรอะ ประจวบกับพนักงานของเมบาลีนก็เดินมาพอดี

ด้วยความที่ชั้นไม่ทนต่อความอยุติธรรมในสังคม ยอมไม่ได้จริงๆค่ะ
ชั้นก็เดินวนๆ รอนางไป จะกระซิบบอกพนักงาน พนักงานก็ยืนงงๆมองเหมือนยัยอ้วนนี่มีอะไรหว่า

บอกเสร็จพนักงานตามไปเกาะติดนางเลยค่ะ แต่ความเผือกของชั้นไม่จบ ชั้นเอาบาร์โค้ดที่นางทิ้งไว้ไปให้พนักงานด้วย
นางโดนรื้อของตรงนั้นเลย แล้วพนักงานก็ลากนางไปดูด้วยกันจะๆ แต่ก่อนหน้านั้นชั้นไปรื้อดูที่ชั้นแล้วค่ะ ไม่มีอันที่แกะบาร์โค้ดออกจริงๆ

ชั้นไม่รู้ว่าจบยังไง เพราะนางสบตากับชั้นประมาณเสี้ยววิ แล้วตรงดิ่งมาที่ชั้น ชั้นก็เผ่นสิคะ

สุดท้ายพนักงานคนนั้นยิ้มให้ชั้นทีหนึ่่ง ก็หวังว่าจะแฮปปี้เอนด์ค่ะ


(แก้คำผิด+จัดวรรคตอนค่ะ)