วรรณกรรมพวกบางเรื่องมีมาตั้งแต่ราวรัชกาลที่ห้าก็มีครับ ส่วนใหญ่โรงพิมพ์จ้างคนแต่งหรือเอาบทกลอนเก่ามาพิมพ์จำหน่าย ที่เด่นมากก็คือโรงพิมพ์ราษฎร์เจริญซึ่งตั้งอยู่หน้าวัดเกาะหรือวัดสัมพันธวงศ์ (จึงพลอยเรียกว่าโรงพิมพ์วัดเกาะไปด้วย นอกจากนี้ยังเหมารวมเอาโรงพิมพ์อื่นๆ ที่พิมพ์กลอนทำนองนี้ว่าหนังสือวัดเกาะไปด้วย) เท่าที่ยังมีฉบับเหลืออยู่ เช่น เรื่องจำปาทอง จันทคาธ (ช่องเจ็ดเคยนำมาทำแล้วก็คือเรื่องจันทะสุริยคาธ) จำปาสี่ต้น (ทำเป็นละครเรื่องสี่ยอดกุมาร) พระทิณวงศ์ พิกุลทอง โกมินทร์ สุวรรณหงส์ แก้วหน้าม้า แตงอ่อน (เจ้าหญิงแตงอ่อนขณะนี้) โม่งป่า ฯลฯ
นอกจากนั้นยังมีวรรณกรรมที่แต่งเพิ่มเติม เช่น เรื่อง นางเบี้ยเดียว พระขรรค์เพชร มงกุฎทอง ลิ้นทอง (เรื่องเดียวกับวรรณกรรมอิสานเรื่องลินทอง) สิงโตทอง ส่วนเกราะเพชรเจ็ดสีมีเรื่องที่ชื่อคล้ายกันก็คือเรื่องเกราะแก้วกายสิทธิ์