เราตรวจเจอว่าเป็นไทรอยด์ได้ตอนท้องเจ็ดเดือนค่ะ

พอคลอดหมอก็จะให้ลูกกินนมขวด เพื่อที่จะให้เรากินยารักษาไทรอยด์

แต่เราบอกหมอว่าถ้าไม่มีผลกระทบเรื่องไทรอยด์เราไม่กินยา จะให้นมลูกเอง

เดือนแรกเสริมนมผงช่วย เพราะรพ.ที่นี่ไม่เน้นนมแม่เลย่ จนเดือนสองนมแม่เริ่มมา ไม่ต้องมีนมผง

นมมาไม่เยอะ แต่ก็พอให้ลูกกิน เหลือเก็บทีละนิด ๆ สะสมไป

จนร่างกายเริ่มเกิดอาการ เหนื่อยง่ายมาก ผมร่วงเยอะผิดปกติ ตาสองข้างไม่เท่ากัน กล้ามเนื้ออ่อนแรง

สามีทนไม่ไหวเลยโทรไปนัดหมอ เจาะเลือด ผลออกมาว่าฮอร์โมนเยอะกว่าปกติสองเท่า

หมอให้หยุดให้นมลูก เพื่อที่จะกินยารักษา

แต่เราขอหมออีกสองเดือน เพราะลูกจะครบหกเดือน ขอพ้นหกเดือนก่อน ค่อยรักษา

แต่หมอก็ยืนยันค่ะ ว่าจะต้องกินยาเลย อันตราย

เศร้าค่ะ ร่ายกายมีแรง มีความพยายาม แต่สังขารไม่อำนวย

ตื่นมาปั้มนมทุกสี่ชม. กินน้ำเป็นลิตร เอาลูกเข้าเต้า ให้แม่ซื้อยาประสระน้ำนมส่งมาให้จากเมืองไทย

แถมตอนนี้ลูกติดเต้าค่ะ อุ้มปั๊ปหันหาเต้าตลอด นอนกลางวันกะแม่ก็ต้องเข้าเต้าไว้

สงสารลูกค่ะ ถ้าเรากินยาแล้วลูกก็ต้องงดเข้าเต้าไป กินยาเป้นปีกว่าจะหาย ลูกก็คงกินนมกล่องได้แล้ว

ความรู้สึกตอนนี้คือเศร้าค่ะ อยากให้ลูกได้สิ่งดี ๆ แต่ก็มีปัญหาเข้ามา

เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

ตอนนี้ก็นับถอยหลัง ขอหมอยื้อเวลาได้อีกแค่เดือนครึ่ง ทำให้เต็มที่เลยแล้วกัน

ปล. เราไม่ได้คลั่งกระแสนมแม่นะคะ เราเป็นแม่บ้านฟูลไทม์ มีเวลาก็ปั้มเรื่อย ๆ พยายามไปเรื่อย ๆ จนนมมา แต่ก็ไม่ได้มาเยอะจนสต๊อคได้เป็นตู้ ๆ เก็บสะสมทีละหน่อย ๆ   ที่มาบ่นนี้ก็แค่เสียดายค่ะ พยายามสู้กันมา เฮ้อออออ ( ขออีกที )