เมื่อฉันสอนลูกว่า "ต้องต่อคิวนะลูก ต้องรอเดี๋ยวถึงคิวเรานะคะ"

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา มีโอกาสไปเดินโรบินสันกาญ ตัวแสบก็วิ่งๆๆๆ จะกินไอติมเดรีควีน เลยอุ้มไปต่อคิว พ่อแม่ลูกสักสามสี่คนได้
แสบก้อดิ้นๆๆ เลยบอกเค้าว่า "ต้องต่อคิวนะลูก ต้องรอนะคะ"

พอคนหน้าเราซื้อเสร็จก็มีแม่คนนึง พาลูกโตและน่าจะสักสี่ห้าขวบมากำลังจะสั่ง (อยู่ตรงที่รับไอติม ไม่ได้อยู่ในแถว) เราก็เห็นว่าเค้าคงรีบ มะเป็นไร

แสบดิ้นๆอีก "ต้องต่อคิวนะลูก เดี๋ยวก็ได้กิน เดี๋ยวก็ถึงตาเรานะครับ"
คุณแม่คนนั้นรีบ บอก "ขอโทษคะ นึกว่ายืนเฉยๆ "

เราจึงสักโคนให้แสบน้อย 1 อัน ระหว่างนั้นมีคนมาต่อคิวเราคะ พอเราไปรับไอติม ส่งให้แสบเดินกินเองหันไปก็พบว่า คนที่ต่อคิวเราเค้าสั่งต่อ แม่ลูกคู่นั้นก็ยังไม่ได้สั่ง พนักงานไม่รับ ออร์เดอร์เพราะไม่ต่อแถว เรานั่งรอดูแสบยืนกินอยู่พักนึงก็เห็นว่า มีคนต่อคิวเรื่องๆ คุณแม่ลูกชายคนนั้นก็ยังไม่ต่อ จนสามสี่คนต่อคิวยาวนั่นล่ะ ถึงได้พาไปต่อคิวเพราะพนักงานไม่รับออร์เดอร์

แอบคิดในใจ เอ .... มะกี้เค้าจะคิดว่าเราแรงด่าเค้าไหมน้าาาาาา แต่ก็เราสอนลูกเราให้รอไม่งอแงนี่น่า เพิ่ง 1.9 ขวบเองต้องสอนให้รอคิวดีๆไว้ก่อน

เลยมาเล่าสู่กันฟัง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่