จากระยะเวลาที่ผ่านมาที่เราพยายามไม่สนใจเขา เราคิดว่าเขาจะหายไปสะอีก เพราะเหมือนได้อิสระทั้งสองฝ่ายแล้ว

แต่ยิ่งเราไม่สนใจ เขาก็ยิ่งตาม จนเราเผลอเห็นการกระทำ สีหน้า แววตา และการตามไปพาล ไปหวงก้างคนที่เราคุยด้วย T___T

ตอนนี้มีคนที่เข้ามาหาเราอยู่ค่ะ ไม่ตรงสเปคเลยสักอย่าง แต่คุยด้วยแล้วสบายใจจัง ไม่มีมาด ไม่เก็ก แต่ก็แอบเขินๆอายๆ บ้าง ไม่ได้กล้ามากเกินจนน่ากลัวค่ะ หน้าที่การงานเรายังไม่ทราบค่ะ แต่คงไม่ขัดสนมากจนเกินไป แต่ไม่รู้ว่าจะพอดีกับเราหรือเปล่า เพราะงานเราก็ไม่ธรรมดานัก แต่ความเหมาะสมมันอยุ่ที่ใจแหละค่ะ แต่หล่อมากมาย จนเรากลัวเขาจะเจ้าชู้เลยค่ะ (ขนาดคนเดิมที่ไม่หล่อ แต่การงานดี เรายังกลัวเขาเจ้าชู้เลย)

แต่ใจเราหวนกลับไปเจ็บอีกแล้วค่ะ เพราะความน่ารัก น่าสงสาร น่าถีบ อะไรบลาๆๆของคนที่เคยบอกว่าไม่รักเรา เราเป็นคนใจดีเกินไปจริงๆ ใจดีกับทุกๆเรื่อง แต่เรื่องรักนี่มันเจ็บ ทรมารจริงๆนะคะ เจอหน้ากันแทบทุกวัน ไม่อยากมองเลย แต่เขาก็พยายาม เหมือนหยั่งดูว่าเราจะสนใจเขาไหม เคยเป็นอย่างนี้มาสองครั้งแล้วค่ะ และเราไม่คิดอยากให้อภัยเลยจริงๆ เราเข้าใจเขานะคะว่าทิฐิเยอะ ปากแข็ง ไม่ยอมคน แต่เป็นคนใจอ่อนไหวมากกกกกกกกกกกกกกกกมายยยยยยย  อารมณ์หญิงกว่าเราอีก ใจน้อยไปไหน = =

เหตุผลเดียวในใจที่เราตอบตัวเองว่าทำไมต้องเห็นใจเขาอีก ในเมื่อเขาทำร้ายจิตใจเราถึงสองครั้ง ก็เพราะว่าเราเคยรักเขา เคยทำอะไรดีๆ เวลาดีๆให้กัน แล้วฮีก็มาบอกว่าไม่ได้รักเราซะหน่อย = = แล้วก็มาแบบเดิมๆค่ะ เฮ้ออออออ ทำไงดีเนี่ยยย