มิได้หวังเป็นปราชญ์ฉลาดเลิศ
ขอแค่เกิดอ่อนด้อยน้อยความผิด
หากก้าวพลาดลื่นล้มจนจมมิด
ขอแค่จิตสว่างใสได้ก่อนม้วย

มิได้เป็นยางยูงสูงเสียดฟ้า
ขอมีค่าเป็นกอไผ่ใกล้ธารสวย
ริมน้ำใสไหลเย็นเห็นรื่นรวย
เผื่อได้ช่วยลูบระงับดับความร้อน

มิเป็นเหล้าเมามายยามได้เสพ
ขอเป็นกามเทพผู้แผลงศร
ให้คู่รักเสน่หาและอาวรณ์
ไม่ร้าวรอนเพราะมีรักสลักใจ

มิได้เป็นจันทร์สกาวคราวฟ้าแจ่ม
คืนข้างแรมขอเป็นดาวที่พราวใส
กระพริบพร้อยร้อยรักเป็นเช่นมาลัย
ผูกสายใยสองจิตมั่น ฉันและเธอ

พร่ำเพ้อเผลอรักแล้ว                       ยากคืน
แนบสนิทชิดยาวยืน                        อยู่ได้
เราสองร่วมครองผืน                       จิตจอด   กันนา
ขออย่าเหินห่าง ไห้                         ร่ำร้อง  เสน่หา



ณ วัตร  :    ภาพสีน้ำ และ คำประพันธ์