ร้านที่เข้าก็ ซีเอ็ด สาขาไหนสาขานั้น มองไป จะเจอน้องๆนักเรียน นั่งอ่านกันเป็นหลักเป็นฐาน

ขณะเดียวกัน ... ทางร้านก็เปิดเสียงตามสายบอกว่า " ขอความกรุณาอย่านั่งอ่านหนังสือของทางร้าน"

เราก็พยายามมองแบบบวกๆนะ ว่าน้องๆเค้าอาจจะกำลังเลือกหนังสือที่ถูกใจ อ่านเนื้อในบางตอนแล้วค่อยตัดสินใจซื้อ....

แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นสิ บางคนลากบันไดที่ทางร้านเค้าเอาไว้ขึ้นจัดของมานั่งอ่านซะงั้น หนังสือที่อ่าน ถ้าเป็นวิชาเรียนก็จะไม่ได้ว่าหรอก

ส่วนมากที่เห็น ก็นิยายเล่มหนาๆ .... บางคนเห็นมานั่งอ่านเล่มนั้นทุกวัน เป็นเดือนๆ ... ฮ่าๆ

ไม่ใช่แค่เด็กๆนะ ... ผู้ใหญ่บางคนก็ทำเป็นตัวอย่าง ... ยืนอ่านหนังสือตรงแผงแมกกาซีน กอสซิป เซียนพระ .... เปิดๆ อ่านๆ เจอเรื่องที่สนใจ ก็ยืนอ่านมันตรงนั้นแหละ .... อ่านเสร็จ .... ปิด ... เก็บเข้าชั้น .... เหอๆ

แถมซ้ำร้าย ... หนังสือบางเล่มถูกเปิดอ่านจนปกมันพับๆพองๆ ... ขายไม่ออกอีก

ร้านเค้าน่าจะซีลพลาสติกทุกเล่มนะ ... ใครอยากอ่านหนังสือเล่มไหนก็ซื้อกลับไปอ่านบ้าน ถ้าเนื้อในหนังสือเล่มนั้นไม่ดี คราวต่อไปก็ไม่ต้องอุดหนุนหนังสือที่คนนั้นแต่งอีก อย่างน้อยๆ ก็ได้อุดหนุนคนทำหนังสือกันบ้าง ....  

บางคนอาจจะบอกว่า ก็ต้องดูว่าเนื้อหาข้างในตรงกับความต้องการเรามั๊ย ถึงจะซื้อ โอเค อันนั้นเราไม่ว่า

แต่ไอ้ประเภท นั่งอ่านเป็นจริงเป็นจัง .... อ่านจนจบแล่ม ... ไม่ก็เปิดอ่านเฉพาะหน้าที่ตัวเองสนใจ แถมเปิดๆจนหนังสือเล่มนั่นยับยู่ยี่ ....สุดท้ายก็ปิดเก็บเข้าชั้นเหมือนเดิม....ไม่ซื้อ .... ควรละอายใจบ้างก็ดีมะ

ว่ามั๊ย .... อิอิ