ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยว่าเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับดิฉัน ไม่ได้มีการปรุงแต่งใดๆ***
เริ่มจากดิฉันได้รู้จักกับเพื่อนผู้หญิง คนหนึ่ง ตั้งแต่ม.4 และเราสนิทกันมากที่สุด จริงๆในกลุ่มก็มีกันหลายคน แต่ดิฉันกับเพื่อนคนนี้จะสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆ คือเรามีเรื่องอะไรจะบอกกันทุกเรื่อง แทบไม่เคยมีความลับต่อกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแฟน ครอบครัว หรือแม้แต่ปัญหาใดๆ เราจะคอยช่วยกันตลอด เราเคยทะเลาะกันนะคะ แต่ก็ดีกันและจบด้วยความเข้าใจทุกครั้ง บางครั้งแค่งอนๆกัน แต่สุดท้ายต่างคนต่างยอม
พูดได้เลยว่าดิฉันเจอเพื่อนแท้แล้วหล่ะค่ะ เราก็เรียนๆเล่นๆด้วยกันมา ตกบ้างผ่านบ้าง จนมาถึงทางแยกของชีวิต เมื่อเราจบม.ปลาย ดิฉันลองไปสอบมหาลัยของรัฐบาลเนื่องจากบ้านของดิฉันก็ไม่ได้มีเงินมากมายเท่าไหร่ รวมถึงดิฉันสงสารพ่อที่ต้องหาเงินส่งดิฉันเพียงแค่คนเดียว เอ่อ ลืมบอกไปว่าเพื่อนดิฉันคนนี้ เธอเป็นคนที่สวยมากๆ ตัวสูงยาวเข่าดี ผิวขาวเนียนละเอียด เกาหลีๆเลยหล่ะค่ะ เธอเลือกเรียนต่อที่มหาลัยเอกชนแถวบ้าน และดิฉันติดมหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง เวลาผ่านไปด้วยดิฉันงานเยอะ บวกกับทำงานทุกๆปิดเทอม เพื่อเอาเงินมาช่วยค่าเทอมพ่อบ้าง เราจึงไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม เพื่อนสนิทคนนี้ของดิฉัน เธอเที่ยวกลางคืน และเลือกงานเป็นเด็กดริ้ง ด้วยเหตุผลที่ว่า ได้เงินดี และรับงาน mc pretty ต่างๆ จนมาถึงตอนนี้ ดิฉันกำลังศึกษาอยู่ปีสี่แล้ว คือใกล้จะจบแล้ว แต่เพื่อนของดิฉันโดนไทร์ออกจากมหาลัย และเปลี่ยนมหาลัยรวมทั้งหมด 3 ที่ได้ เมื่อดิฉันอยู่ปีสี่ และใกล้จะจบ เพื่อนของดิฉันยังอยู่ปีหนึ่ง !!!!
เนื่องด้วยความที่เธอมีหน้าตา สวยน่ารัก จึงมีผู้ชายมาติดพันมากมาย เธอรักความสบายจึงเลือกที่จะคบแต่เฉพาะผู้ชายที่มีเงินเท่านั้น ดิฉันเองเมื่อเห็นเพื่อนมีความสุขดิฉันก็มีความสุขไปด้วย แต่ในอีกด้านหนึ่งก็สงสารเธอที่ไม่มีทางได้เจอรักแท้ เพราะเธอไม่เคยคยใครเกินปี เลย และเมื่อสองวันที่ผ่านมาดิฉันทราบข่าวจากเพื่อนอีกคนว่าเธอทำงานแบบนั้น(คือขายตัว)ให้กับเสี่ยๆที่มีเงินพอที่เธอจะยอมแลก เริ่มจากนัดกันไปกินข้าวเพื่อดูตัวก่อน ตอนแรกเธอบอกดิฉันว่าแค่ไปทานข้าวเฉยๆก็ได้เงินมาสองพันแถมยังได้กินนู่นนี่ที่อยากินอีก
**เรื่องแปลกคือ เมื่อดิฉันทราบข่าว ทำไมน้ำตาต้องไหล ทั้งๆที่ร่างกายนั้นมันก็ไม่ใช่ของดิฉัน ทำไมฉันถึงรู้สุกเจ็บที่เห็นเพื่อนเดินไปในทางที่ผิดแบบเต็มใจ แต่ดิฉันไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย จนถึงวันนี้ดิฉันไม่กล้าแม้จะบอกกับเพื่อนดิฉันว่าฉันได้รู้แล้วว่าเธอทำงานอะไรและอยากให้เธอหยุด ฉันมีความกล้าไม่มากพอ หรือกลัวคำตอบที่จะได้รับ ฉันไม่รู้จริงๆ....มันเป็นความผิดของฉันด้วยหรือป่าวที่เราไม่ได้คุยกันทุกเรื่องเหมือนเดิม ฉันอาจละเลยหน้าที่เพื่อนเพราะคิดแต่เรื่องของตัวเอง ฉันควรจะทำยังไงดีคะ????
จะทำไงดี?เมื่อเพื่อนที่สนิทที่สุดไปขายตัว!!!!!
เริ่มจากดิฉันได้รู้จักกับเพื่อนผู้หญิง คนหนึ่ง ตั้งแต่ม.4 และเราสนิทกันมากที่สุด จริงๆในกลุ่มก็มีกันหลายคน แต่ดิฉันกับเพื่อนคนนี้จะสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆ คือเรามีเรื่องอะไรจะบอกกันทุกเรื่อง แทบไม่เคยมีความลับต่อกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแฟน ครอบครัว หรือแม้แต่ปัญหาใดๆ เราจะคอยช่วยกันตลอด เราเคยทะเลาะกันนะคะ แต่ก็ดีกันและจบด้วยความเข้าใจทุกครั้ง บางครั้งแค่งอนๆกัน แต่สุดท้ายต่างคนต่างยอม
พูดได้เลยว่าดิฉันเจอเพื่อนแท้แล้วหล่ะค่ะ เราก็เรียนๆเล่นๆด้วยกันมา ตกบ้างผ่านบ้าง จนมาถึงทางแยกของชีวิต เมื่อเราจบม.ปลาย ดิฉันลองไปสอบมหาลัยของรัฐบาลเนื่องจากบ้านของดิฉันก็ไม่ได้มีเงินมากมายเท่าไหร่ รวมถึงดิฉันสงสารพ่อที่ต้องหาเงินส่งดิฉันเพียงแค่คนเดียว เอ่อ ลืมบอกไปว่าเพื่อนดิฉันคนนี้ เธอเป็นคนที่สวยมากๆ ตัวสูงยาวเข่าดี ผิวขาวเนียนละเอียด เกาหลีๆเลยหล่ะค่ะ เธอเลือกเรียนต่อที่มหาลัยเอกชนแถวบ้าน และดิฉันติดมหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง เวลาผ่านไปด้วยดิฉันงานเยอะ บวกกับทำงานทุกๆปิดเทอม เพื่อเอาเงินมาช่วยค่าเทอมพ่อบ้าง เราจึงไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม เพื่อนสนิทคนนี้ของดิฉัน เธอเที่ยวกลางคืน และเลือกงานเป็นเด็กดริ้ง ด้วยเหตุผลที่ว่า ได้เงินดี และรับงาน mc pretty ต่างๆ จนมาถึงตอนนี้ ดิฉันกำลังศึกษาอยู่ปีสี่แล้ว คือใกล้จะจบแล้ว แต่เพื่อนของดิฉันโดนไทร์ออกจากมหาลัย และเปลี่ยนมหาลัยรวมทั้งหมด 3 ที่ได้ เมื่อดิฉันอยู่ปีสี่ และใกล้จะจบ เพื่อนของดิฉันยังอยู่ปีหนึ่ง !!!!
เนื่องด้วยความที่เธอมีหน้าตา สวยน่ารัก จึงมีผู้ชายมาติดพันมากมาย เธอรักความสบายจึงเลือกที่จะคบแต่เฉพาะผู้ชายที่มีเงินเท่านั้น ดิฉันเองเมื่อเห็นเพื่อนมีความสุขดิฉันก็มีความสุขไปด้วย แต่ในอีกด้านหนึ่งก็สงสารเธอที่ไม่มีทางได้เจอรักแท้ เพราะเธอไม่เคยคยใครเกินปี เลย และเมื่อสองวันที่ผ่านมาดิฉันทราบข่าวจากเพื่อนอีกคนว่าเธอทำงานแบบนั้น(คือขายตัว)ให้กับเสี่ยๆที่มีเงินพอที่เธอจะยอมแลก เริ่มจากนัดกันไปกินข้าวเพื่อดูตัวก่อน ตอนแรกเธอบอกดิฉันว่าแค่ไปทานข้าวเฉยๆก็ได้เงินมาสองพันแถมยังได้กินนู่นนี่ที่อยากินอีก
**เรื่องแปลกคือ เมื่อดิฉันทราบข่าว ทำไมน้ำตาต้องไหล ทั้งๆที่ร่างกายนั้นมันก็ไม่ใช่ของดิฉัน ทำไมฉันถึงรู้สุกเจ็บที่เห็นเพื่อนเดินไปในทางที่ผิดแบบเต็มใจ แต่ดิฉันไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย จนถึงวันนี้ดิฉันไม่กล้าแม้จะบอกกับเพื่อนดิฉันว่าฉันได้รู้แล้วว่าเธอทำงานอะไรและอยากให้เธอหยุด ฉันมีความกล้าไม่มากพอ หรือกลัวคำตอบที่จะได้รับ ฉันไม่รู้จริงๆ....มันเป็นความผิดของฉันด้วยหรือป่าวที่เราไม่ได้คุยกันทุกเรื่องเหมือนเดิม ฉันอาจละเลยหน้าที่เพื่อนเพราะคิดแต่เรื่องของตัวเอง ฉันควรจะทำยังไงดีคะ????