Free ตอน 2 ออกมาแล้ว เลยอยากชวนมานั่งคุยกันนะคะ

กระทู้นี้อาจจะมีจิ้นวายบ้างพอเป็นกระสัย
ถ้าไม่อยากอ่านอะไรแนวๆนั้น แนะนำว่ากดปิดกระทู้ไปจะดีกว่านะคะ

---

ความเดิมจากตอนที่แล้ว รินกับฮารุกะกำลังจะแข่งว่ายน้ำ 100 เมตรโดยใช้ท่าฟรีสไตล์ โดยให้มาโคโตะช่วยเป็นกรรมการ
ช่วงออกตัวรินเหมือนกำลังจะได้เปรียบ แต่ฮารุกะก็ว่ายตามขึ้นมาได้ติดๆ ขณะที่การแข่งยังไม่รู้ผล ก็ตัดฉากไป



ตัดมาที่รินกำลังนอนคิดอะไรอยู่ในห้อง โควจังก็ส่งข้อความมาถามรินว่า ได้เจอคุณนานาเสะกับคนอื่นๆรึยัง
รินไม่พอใจเลยขว้างมือถือทิ้ง พร้อมกับบ่นกับตัวเองว่า นึกแล้วเชียว เรายังเอาชนะหมอนั่นไม่ได้จริงๆสินะ



แก๊งสามหนุ่มโดนอาจารย์เรียกไปว๊ากเรื่องแอบไปใช้สระว่ายน้ำของโรงเรียนอื่น
ได้ความว่า หลังจากแข่งว่ายน้ำกันจบก็ส่งเสียงดังกันจนอาจารย์ที่โรงเรียนซาเมซึกะผ่านมาเจอ
จนอาจารย์อามะจังต้องเข้ามาช่วยห้ามไว้



หลังจากออกมาจากห้องพักครู มาโคโตะกับนางิสะผ่านมาเจอโควจังโดยบังเอิญ (ฮารุกะแว้บกลับบ้านไปแล้ว)
นางิสะเล่าเรื่องที่เจอกันเมื่อคืนให้ฟัง บอกว่ารินเปลี่ยนไปมากเลยนะ ไปเจออะไรที่ออสเตรเลียมารึเปล่า
โควจังบอกว่า ตนเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ติดต่อพี่ชายไม่ได้ แต่เรื่องที่รินโผล่ไปที่ชมรมว่ายน้ำ
เป็นเพราะโควแอบได้ยินและส่งข้อความไปบอกเอง
นางิสะเลยมีความคิดดีๆ บอกว่า เรามาตั้งชมรมว่ายน้ำกันเถอะ!! จะได้เจอรินกันอีกครั้งในการแข่งว่ายน้ำ



ทั้งหมดมาคุยกันที่บ้านฮารุกะ เพื่อพูดถึงเรื่องการตั้งชมรม ฮารุกะที่เพิ่งขึ้นจากอ่างกำลังเช็ดตัวอยู่
โควจังพยายามห้ามตัวเองไม่ให้มองเรือนร่างอันงดงามของชายหนุ่ม
แต่กล้ามเนื้อนั่นมันช่างสวยงามจริงๆค่ะ อร๊ายยยย



นอกจากหุ่นที่ชวนโฮกมากๆ โควจังดีใจที่ฮารุกะจำตนเองได้และเรียกชื่อได้ถูกต้องอีกด้วย!
ระหว่างฮารุกะลุกไปจะทำซาบะมากินคู่กับชา (มันเข้ากันตรงหนายยยย!)
โควก็ถามถึงถ้วยรางวัลและรูปถ่ายสมัยกรุบกรอบที่ตั้งอยู่



_{พี่รินของโควจังน่ะไม่น่ารักขนาดนั้นร๊อกกก}
โควบอกว่าที่จริงพี่รินน่ะกลับญี่ปุ่นมาทุกปีนะ นางิสะเลยแปลกใจว่า ไม่เห็นรู้เรื่อง รินไม่ได้ติดต่อะไรมาบ้างเลย
จนฮารุกะที่ทำอาหารอยู่สะอึกเล็กน้อย



วันถัดมา หนุ่มๆทั้งสามคนมาคุยเรื่องตั้งชมรมกันบนดาดฟ้า ตกลงว่าให้มาโคโตะเป็นหัวหน้า
ฮารุกะเป็นรองหัวหน้า และนางิสะเป็นเหรัญญิก ตอนแรกมาโคโตะจะค้าน ว่าให้ฮารุกะเป็นหัวหน้าน่าจะดีกว่า
แต่เมื่อนึกภาพฮารุกะเป็นหัวหน้าชมรมแล้วท่าทางจะไม่ไหว



ฮารุกะในมโนภาพของมาโคโตะ
มาโคโตะ : โอเค ตรูเป็นเองก็ได้ฟะ...

มาโคโตะและนางิสะ ไปทาบทามให้อาจารย์อามะจังมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรม
เพราะได้ยินว่าอามะจังเคยทำงานเกี่ยวกับดีไซน์เนอร์ชุดว่ายน้ำมาก่อน อามะจังอิดออดเล็กน้อยแต่ก็ยอมเป็นให้



ตัดมาที่โควจัง ไปหารินที่โรงเรียนซาเมซึกะ เมื่อรินไม่อยู่ที่หอเลยไปตามที่สระว่ายน้ำ
แล้วก็พบว่า ชมรมว่ายน้ำชายนี่ช่างเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามจริงๆนะคะ



หนุ่มหัวแดงของชมรมว่ายน้ำซาเมซึกะเข้ามาทักโคว ว่ามาตามหาพี่ชายเหรอ
แต่แล้วโควก็พบเรื่องที่น่าตกใจว่า ชมรมว่ายน้ำซาเมซึกะ ไม่มีคนชื่อมัตสึโอกะ ริน!



ตกกลางคืน รินที่แอบมายังตึกว่ายน้ำเก่าคนเดียว กำลังมองภาพของเด็กๆกลุ่มนึงอยู่
(น่าจะเป็นหัวแดงคนเดียวกับที่เข้ามาทักโควนะคะ)