ตอนนี้ทั้งทุกข์ใจ ร้อนใจ มันสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดขึ้นกับเราได้ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็คงต้องดำเนินต่อไป เมื่อวานพาลูกไปพบจิตแพทย์ท่านหนึ่ง ท่านถามเกี่ยวกับพฤติกรรมทั้งที่บ้านและที่โรงเรียน และเวลาไปเดินห้างหรือร้านอาหารเค้าเป็นอย่างไรบ้าง เค้านิ่งบ้างมั้ย เพราะตอนที่ก้าวเท้าเข้าห้องคุณหมอ ลูกชายเรามันซนขึ้นทวีคูณ ไม่รู้ว่าอะไรมันดลใจให้เค้าซนมากขึ้นขนาดนี้ จาก level 10 ต่อหน้าหมอ ไป30เลย หมอเลยถามว่า อยู่ที่บ้านเป็นแบบนี้มั้ย
ตอนอยู่บ้านเราก็คิดว่าเค้าแค่ซนมาก โตอีกหน่อยก็คงหาย ก็เลยคอยถามคุณครูประจำชั้นว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง คุณครูก็บอกว่าไม่ค่อยนิ่ง ครูสอนอยู่ก็ไม่ค่อยสนใจ ครูเค้าก็กลัวว่าจะไม่ได้รับในสิ่งที่ครูสอนเลย แต่ตัวเราเองกลับรู้สึกว่าทำไมเวลาเค้าอยู่บ้านเค้าจะเอาสิ่งที่ครูสอนมาเล่นมาเล่าให้เราฟังได้ เช่น ตัวเค้าเล่นเป็นทีชเชอร์ หยิบแผ่นภาพมาถาม แล้วให้เราตอบ โดยพูดเป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็ร้องเพลง+เต้นเหมือนในชั่วโมงกิจกรรมเราก็เห็นว่า เค้าก็ได้รับที่ครูสอนมาเยอะนะ เวลาดูเค้าทำการบ้าน ถามเค้าๆรู้เรื่องหมด แต่ติดตรงที่ทำช้า วอกแวกบ่อย ไม่มีสมาธิทำเลย ถ้าตั้งใจจริงๆทำได้นะ แต่เราต้องคุมเค้าทำ จนเราอารมณ์เสีย ก็พยายามระงับอารมณ์นะ
ทางด้านคุณหมอก็แนะนำให้ใช้ยา แต่เรากะแฟนไม่อยากให้กิน เพราะอ่านผลข้างเคียงมามันค่อนข้างรุนแรง สงสารลูกอะ ถ้าเราไม่ใช้ยา เราจะช่วยลูกเราได้ยังไงบ้างคะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ