คนสมัยนี้เป็นอะไรกันไปหมดนะ
เรารู้สึกว่าสมัยนี้คนเราไม่ค่อยมีจิตสำนึก มีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันน้อยลง อย่างเหตุการณ์เมื่อวานบนรถสองแถว
ถ้าคนที่เคยขึ้นรถสองแถวจะรู้ดีว่ามันนั่งได้แถวละ 6 คน (ไม่นับคนที่ก้นใหญ่เหมือนกะละมัง)
เมื่อวานเย็นฝนตกหนักมาก เราก็รีบวิ่งขึ้นรถสองแถวเพื่อหนีฝน แล้วก็เดินเข้าไปด้านในสุด บนรถสองแถวมีที่ว่างอยู่ 1 ที่ ซึ่งประมาณด้วยสายตาแล้วเราคิดว่าคงจะนั่งได้แค่ครึ่งก้น
ทั้งแถวนั่ง 5 คนไม่ได้นั่งชิดกันเพื่อให้พื้นที่ที่เหลืออีกคนลงไปนั่งได้ เรากวาดตามอง ก็ไม่มีใครขยับ เราก็คิดว่าเออ..ยืนก็ได้วะ
สักพักเราเห็นผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา สายตาเธอกวาดมาตรงที่นั่งที่แทรกไปได้แค่ครึ่งก้น แล้วก็เบียดๆๆ คนเดินเข้ามา คงกะจะมานั่ง แต่เธอก็คงรู้สึกเหมือนเราว่ามันคงหย่อนได้แค่ครึ่งก้น
สักพักรถเริ่มออกเราเริ่มส่งสายตาพิฆาตอีกครั้ง กวาดตามองคนที่นั่งบนรถสองแถว..สวรรค์เป็นใจ ผู้ชายกลางคนคนหนึ่งเริ่มรู้ตัว ขยับที่นั่งเข้าไปชิดคนข้างๆ อีกคนๆ และอีกคนก็ขยับตาม ทำให้ที่ว่างที่เหลือพอแทรกตรูดลงไปได้
ไอ้เราก็นึกดีใจว่า ในที่สุดก็จะได้นั่งซะที เพราะที่ว่างนี้อยู่ตรงหน้าเราตั้งแต่ขึ้นมาแล้ว คงไม่มีใครมาแย่ง ที่ไหนได้...ดีใจยังไม่ทันจบ
คุณเธอที่แทรกคนเข้ามา หมุนตัวควับ หย่อนตรูดลงไปนั่งอย่างรวดเร็ว เห็นหน้าปั๊บ..เริ่มวิเคราะห์
- อายุก็น้อยกว่าเราน่าจะไม่ต่ำกว่า 10 ปี
- ดูหน้าตาไม่ได้เจ็บไขได้ป่วย
- ตีหน้ามึนนั่งไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
ส่วนสภาพตัวเรานั้น ทั้งไอทั้งจาม สีหน้าบ่งบอกสภาพโทรมสุดๆ ใครเห็นก็ดูออกว่าอีนี่มันป่วย
สรุปแล้ว..เราโดนคนสาวกว่า และร่างกายสบายดี แย่งชิงที่นั่งไปต่อหน้าต่อตา คิดไปคิดมาก็ช่างมันเถอะ เรายืนไอยืนจามไปตลอดทาง เธอนั่งอยู่ตรงหน้าเราพอดี คงจะได้รับเชื้อหวัดไปเต็มๆ ถ้าเธอติดหวัดซึ่งกำลังอยู่ระยะแพร่เชื้อ ก็ถือซะว่ากรรมสนอง
คนสมัยนี้ไม่ค่อยมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันเลยนะ
เรารู้สึกว่าสมัยนี้คนเราไม่ค่อยมีจิตสำนึก มีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันน้อยลง อย่างเหตุการณ์เมื่อวานบนรถสองแถว
ถ้าคนที่เคยขึ้นรถสองแถวจะรู้ดีว่ามันนั่งได้แถวละ 6 คน (ไม่นับคนที่ก้นใหญ่เหมือนกะละมัง)
เมื่อวานเย็นฝนตกหนักมาก เราก็รีบวิ่งขึ้นรถสองแถวเพื่อหนีฝน แล้วก็เดินเข้าไปด้านในสุด บนรถสองแถวมีที่ว่างอยู่ 1 ที่ ซึ่งประมาณด้วยสายตาแล้วเราคิดว่าคงจะนั่งได้แค่ครึ่งก้น
ทั้งแถวนั่ง 5 คนไม่ได้นั่งชิดกันเพื่อให้พื้นที่ที่เหลืออีกคนลงไปนั่งได้ เรากวาดตามอง ก็ไม่มีใครขยับ เราก็คิดว่าเออ..ยืนก็ได้วะ
สักพักเราเห็นผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา สายตาเธอกวาดมาตรงที่นั่งที่แทรกไปได้แค่ครึ่งก้น แล้วก็เบียดๆๆ คนเดินเข้ามา คงกะจะมานั่ง แต่เธอก็คงรู้สึกเหมือนเราว่ามันคงหย่อนได้แค่ครึ่งก้น
สักพักรถเริ่มออกเราเริ่มส่งสายตาพิฆาตอีกครั้ง กวาดตามองคนที่นั่งบนรถสองแถว..สวรรค์เป็นใจ ผู้ชายกลางคนคนหนึ่งเริ่มรู้ตัว ขยับที่นั่งเข้าไปชิดคนข้างๆ อีกคนๆ และอีกคนก็ขยับตาม ทำให้ที่ว่างที่เหลือพอแทรกตรูดลงไปได้
ไอ้เราก็นึกดีใจว่า ในที่สุดก็จะได้นั่งซะที เพราะที่ว่างนี้อยู่ตรงหน้าเราตั้งแต่ขึ้นมาแล้ว คงไม่มีใครมาแย่ง ที่ไหนได้...ดีใจยังไม่ทันจบ
คุณเธอที่แทรกคนเข้ามา หมุนตัวควับ หย่อนตรูดลงไปนั่งอย่างรวดเร็ว เห็นหน้าปั๊บ..เริ่มวิเคราะห์
- อายุก็น้อยกว่าเราน่าจะไม่ต่ำกว่า 10 ปี
- ดูหน้าตาไม่ได้เจ็บไขได้ป่วย
- ตีหน้ามึนนั่งไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
ส่วนสภาพตัวเรานั้น ทั้งไอทั้งจาม สีหน้าบ่งบอกสภาพโทรมสุดๆ ใครเห็นก็ดูออกว่าอีนี่มันป่วย
สรุปแล้ว..เราโดนคนสาวกว่า และร่างกายสบายดี แย่งชิงที่นั่งไปต่อหน้าต่อตา คิดไปคิดมาก็ช่างมันเถอะ เรายืนไอยืนจามไปตลอดทาง เธอนั่งอยู่ตรงหน้าเราพอดี คงจะได้รับเชื้อหวัดไปเต็มๆ ถ้าเธอติดหวัดซึ่งกำลังอยู่ระยะแพร่เชื้อ ก็ถือซะว่ากรรมสนอง