พอดีผมอ่านนิยาย เจาะเวลาหาจิ๋นซี มีตอนนึงที่เซียงเส้าหลง ยกกวีของหลี่ไป่ มาสอนหยาฮูหยินใจความว่า
"คันฉ่องส่องต้องผมหงอกขาว ยามเช้าดำแวววาว พลบค่ำราวหิมะ" อยากเข้าใจความหมาย