หวังเรียงร้อยสร้อยสานกลอนกานท์ฝาก ช่างแสนยากเย็นไยไฉนหนอ อารมณ์คลายคล้ายเคลื่อนเหมือนร้าง รอ หมายคืนก่อกระทู้ ชื่นชูใจ จึงค้นงานเก่าก่อน ย้อนทวนอ่าน เฉกเช่นสารสื่อส่งหวังคงได้ สุขสดชื่นคืนย้ำหวนความน

ก่อนอ่านบทร้อยกรองต่อจากนี้ เจ้าของกระทู้ขอบอกเจตนารมย์ในการ แต่ง "ลับแล ล่องฝัน" ให้ท่านผู้อ่านได้ทราบ ถึง เหตุแห่ง การแต่งบทนี้ ก่อนค่ะ ** บทนี้ เป็นการ เลียน บทพรรณา ในงานร้อยกรอง ของมิต

อลอวนหวลหอมล้อมรายรอบ เทพทรงมอบ กลิ่นนวล รัญจวนฝัน ให้ซ่านซึ้ง คนึงหา พารำพัน ตรึงใจมั่น หมายชิด สนิทนาง เฝ้าแอบปอง มองเมียง เพียงได้ชื่น ฉมระรื่น รวยริน มิสิ้นสร่าง ละออองค์ ทรงปั้น สรรพางค์ ตะลึงค้

ห้วงคำนึง ตรึงติด ไม่คิดจาก ส่งกลอนฝาก มากวลี มีความหมาย สลักถ้อยร้อยเรียง ดั่งเคียงกาย ยังซ่านซึ้ง มิวาย ในอารมณ์ วอนสายลม ห่มซับ มารับขวัญ ทุกคืนวัน หวั่นไหว ใจขื่นขม หวงห่วงหา พ

ฉันจะฝันถึงเธอ  ตะวันลับลาส่งฟ้า มืดมน  ใจย่อมเงียบเหงาทน       เปลี่ยวคว้าง ยามเธอเมื่อลาจน        

คืนวันผันผ่านห้วง...........คำนึงยังใฝ่ติดตราตรึง..............ร่ำร้อยพจนารถฉ่ำรสถึง.............ทรวงหม่นรินร่ายนำจิตคล้อย..........เคลิบเคลิ้มตามสนอง ดวงใจปองใฝ่เฝ้า.................จินตนาครวญคร่ำลำน