งานหนังสั้นมาราธอน ถือเป็นเอกลักษณ์อันโดดเด่นของงานเทศกาลหนังสั้น ที่จะนำผลงานภาพยนตร์สั้นฝีมือของคนไทยทั้งหมดที่ส่งเข้ามาประกวดในงานมาจัดฉายให้ชมทั้งหมด ก่อนที่ทางเทศกาลจะคัดเลือกผลงานที่โดดเด่นเข้ารอบสุดท้ายแล้วจัดฉายในช่วงเทศกาลหนังสั้นจริงๆ

มาราธอนวันที่ 2 : มาสายอีกตามเคย ได้ดูเรื่องท้ายๆเพียงไม่กี่เรื่อง เพราะกะว่าจะไปดูประชาธิปไตยต่อ แต่ดันอดเพราะคนดูเต็มโรง! สุดท้ายวันนี้ก็ได้ดูหนังสั้นไปเพียง 4 เรื่อง เฟลมากครับบอกตรง..

BE-WHERE / พรสิริ ทองใบศรี / เลวร้ายที่สุดคือการตัดต่อ การจัดแสง ความต่อเนื่อง ห้องเดียวกันตัดภาพไปมืดละข้าพเจ้างงมาก บวกกับการลำดับภาพทำให้งงว่านี่เรื่องมันต่อกันวันเดียวกันหรือคนละวันหรืออะไร สิ่งที่ต้องการจะสื่อก็ดูจะว่างเปล่า / งง ตัด แสง

Behind the Curtain : The Daily Life of Women in Thailand's Southern Border Provinces / รอฮานี ดาโอ๊ะ / สารคดีสาวชาวใต้ตามชื่อเรื่องที่ว่าด้วยความยากลำบาก แต่ภาพดันสวยเป๊ะ ไม่เข้าใจว่าลำบากตรงไหน เนื้อหาการสัมภาษณ์ไม่มีอะไรแปลกใหม่น่าสนใจ / หลับ ได้ เลย

Billy idol / ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ / เรื่องสุดท้ายของข้าพเจ้าที่เลวร้ายที่สุด / เพลีย โคตร โคตร

Best of today
Big Lee in love / อธิศนันท์ เสืออินทร์ / แอนิเมชั่นที่เนื้อหาไม่มีอะไรเลย ภาพพอใช้ ความสนุกงั้นๆ แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือเสียงพากษ์ ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ การเขียนเครดิตที่มีการสะกดคำผิดตั้งแต่ต้นเรื่ยันท้ายเรื่องแสดงให้เห็นถึงความไม่ละเอียดได้อย่างดี ฉะนั้นแล้วโปรดตรวจสอบอักษรของท่านก่อนออกสู่สายตาประชาชนด้วยเถิด / เออ เอา วะ

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดของหนังทุกเรื่องวันนี้คือสิ่งที่ต้องการจะสื่อมันช่างว่างเปล่าเหลือเกิน เหมือนคำคมเพราะๆ แต่เอาเข้าจริงมันไม่ได้อะไรเลย เรื่องที่ 2 เป็นตัวอย่างที่เห็นชัดที่สุดในเรื่องนี้ ข้าพเจ้าเชื่อว่าเรื่องภาพและอะไรหลายๆอย่างคนไทยไม่แพ้ชาติอื่น แต่เรื่องที่นำมาเสนอนี่สิ มันช่างห่างไกลเหลือเกิน..

หลังจากผ่านไปสองวันและการคุยกับผู้ที่คร่ำหวอดในวงการหนังสั้น ทำให้เกิดคำถามหลายๆอย่างขึ้นมาในใจกับประสบการณ์การชมภาพยนตร์แบบนี้ และคำถามที่ซัดหนักเข้ามาหาข้าพเจ้ามากที่สุดนั่นก็คือ หนังมันสนุกอะไร? หนังยังไงสนุก?..

ประสบการณ์วันแรก : http://ppantip.com/topic/30678443