สวัสดีครับ  

วันนี้เหงา เลยอยากมาคุยตามประสาคนโสด
สาว ๆ ก็เข้ามาคุยได้นะครับ เพราะเดี๋ยวนี้สาว ๆ
จีบหนุ่ม ๆ ก่อนเป็นเรื่องปกติ ซึ่งผมก็โดนอยู่บ่อย ๆ (พ่อหน้าตาดี )

ที่อยากคุยเพราะผมเจอกระทู้ แบบเจอคนที่ใช่
แต่ไม่ได้จีบ ตอนนี้ก็เลยมานั่งเศร้า
หรือไม่ก็ประกาศออกตามหาแบบตาแบบนี้ ใส่ชุดแบบนั้น
ลงรถป้ายนี้ คำถามอย่างกับแฟนพันธุ์แท้ บอกมาแค่นี้
เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ตัวหรอก

เจอคนที่ชอบและใช่ ทำไมถึงไม่จีบ

อันดับแรก ขอตัดเหตุผล เขามีแฟนแล้ว ออกก่อนเลยนะครับ
เพราะนั้นผมว่าคุณทำถูกต้องแล้วครับ คนมีแฟนแล้ว อย่าไปยุ่งเลยครับ

แต่ถ้าเขาเริ่มระหองระแหง แล้วมาปรึกษา
ถ้าเป็นคนที่ผมชอบ ผมก็จะให้คำปรึกษาประมาณว่า
"เรื่องความรักก็ต้องตัดสินใจเอง แต่ถ้าเป็นพี่เรื่องแค่นี้ยังทะเลาะกันเป็นพี่ก็คงเลิก"
เอาประโยคที่เราอยากให้เกิด ไว้ด้านหลังครับ ตามหลักจิตวิทยา

แต่ถ้าเหตุผลประเภทแฟนตัวเองดุ ช่วยลากประเภทนี้ไปฝังดินหรือไปทิ้งทะเลที

case เจอคนที่ใช่คนที่ชอบ สำหรับผมแบ่งเป็น 3 รูปแบบ

1. คนรู้จัก รุ่นพี่ รุ่นน้อง เพื่อน ฯลฯ
อันนี้สำหรับผมไม่ค่อยมีปัญหา ถ้าชอบลุยเลย
แล้วก็กลับมาพร้อมบาดแผลเต็มตัว

แต่บางทีก็มีแบบไม่กล้าจีบ เช่น น้องในแผนกตอนทำงานที่ทำงานเก่า
ผมเป็นสัมภาษณ์ตอนสมัครงาน  ตอนนั้นก็เหลืออยู่ 2 คน
คนนึงไม่สวย อีกคนก็น้องคนนั้น สวย จบมหาลัยเดียวกัน
หัวหน้าก็ถามว่าจะเลือกคนไหน ผมเลือกคนไม่สวย
เพราะชีวิตผมบรรลัยกับผู้สวยมาเยอะ (save ตัวเองไว้ก่อน)
แต่หัวหน้ากับเลือกน้องคนสวย (แล้วจะถามทำไม)

ก็รู้ว่าน้องเขามีแฟนแล้ว ผมก็ไม่ยุ่ง
แต่เวลาน้องเขามีงานอะไรที่ทำไม่ทัน
ผมก็มักเสนอหน้าไปช่วยอยู่เสมอ
แหม่ก็น้องพึ่งเข้ามาใหม่

จนรู้ข่าวว่าเลิกกลับแฟน แต่ผมก็ไม่ได้จีบ
เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองเหมือนปีศาจในสายตาคนในแผนก
ทำงานเหมือนคนบ้า แบกลุยมันอยู่คนเดียว อารมณ์รุนแรง
มองย้อนกลับไปตอนนั้น ผมยังเกลียดตัวผมเองเลย


2. ไม่รู้จัก แต่อยู่ในสถานที่เดียวกัน ไม่ว่าจะโรงเรียน มหาลัย หรือที่ทำงาน
อันนี้สำหรับผมก็ไม่ยาก หาจุดเชื่อมให้เจอ คนที่เรารู้จักคนไหนที่รู้จักกับคนที่เราชอบ
แล้วก็ค่อยทำการแทรกซึม แต่ผมมันพวกใจร้อน จะรักก็รีบรัก เช่น

ภายในบริษัทผมจะมีระบบ chat ภายใน ผมก็ทักก่อนเลย คุยกันไปสักครั้ง 2 ครั้ง
ก็พิมพ์ไปเลยว่าชอบ แต่ทำเนียนเป็นตกใจว่าพิมพ์อะไรไป
และอีกไม่นานก็ได้ข่าวว่าจะเขาแต่งจะงาน เงิบกันไป (โชคดีไม่โดนซอง)


3. เดินไปเจอ
ซึ่งเราจะได้ประโยคที่ตามมาเวลาฟังเจ้าของเรื่องเล่า
"คนที่แหละใช่เลย คนที่ตามหา คนนี้แหละแม่ของลูก"
อะไรของพี่ คนที่เดินไปเจอ จะให้เป็นแม่ของลูกแล้ว
case นี้สำหรับผมถือว่ายาก คือ เจอเยอะนะแม่ของลูก 5555
แต่ไม่เคยแม้แต่จะเข้าไปขอเบอร์

สำหรับคนอื่นผมไม่รู้หรอกว่าทำไมไม่กล้า
แต่สำหรับผม เหมือนผมดูถูกตัวเอง
สภาพตัวเอง ยิ่งถ้าเจอหลังเลิกงาน
สภาพคือเสื้อยืด ไม่ก็โปโล กางเกงยีนส์ตัวใหญ่ ๆ  (ผอมลง)
รองเท้าหนังกลับเก่า ๆ (แต่หน้าตาก็โอเคอยู่)
บวกกับโทรศัพท์มือถือที่กล้องยังไม่มีเลย  
เลยรู้สึกไม่กล้าพอที่เดินเข้าไปหา

แล้วคุณละ "เจอคนที่ใช่ คนที่ชอบ แล้วทำไมไม่จีบ"
โอกาศบางครั้งผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเลยนะ (บอกตัวเอง)