สวัสดีค่ะ
อายุ 29 ค่ะ แต่งงานมาเกือบจะ 2 ปีแล้ว ตอนนี้รอบข้างมีแต่คนยุ และสนับสนุนว่าให้มีลูกซักที
แต่ด้วยปัจจัยเรื่องงาน เรื่องเงิน เวลา และคนเลี้ยงไม่มีอะไรเอื้อเลย เลยยังมีไม่ได้
แต่เหตุผลหลักๆ ที่ทำให้ไม่อยากมีลูกเลยก็คือ "นิสัยของสามี"
ทุกวันนี้ฮียังคงเล่นเกมส์ออนไลน์ ต้องมีภาระกิจลงดันท์ ต้องลงวอร์ ตั้งร้านขายของ ต่างๆนาๆ
ก่อนแต่งงาน เค้าเคยบอกว่า แม่สอนไว้ งานบ้านต้องทำงี้งั้นโง้น เราก็อุตส่าดีใจ ว่าเหนื่อยกว่าเดิมก็จริง
แต่เค้าก็คงช่วยเราแหล่ะ
สรุปเหรอคะ
เราทำเองทุกอย่าง ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ล้างจาน ขัดพื้นครัว รีดผ้า
ในขณะที่เค้าปฏิบัติภาระกิจแสนสำคัญส่วนเค้าเอง แม้ว่าเค้าจะบอกว่า "ก็เรียกสิ ว่าให้ช่วย"
ผลก็กลายเป็น "เดี๋ยวก่อน" "แป๊บนึง" สรุป เราทำเองคนเดียวเหมือนเดิม
แต่ที่เจ็บใจเล็กๆ ก็คือ ในขณะที่เราเหงื่อท่วมตัว กวาดนี่ ถูนั่น เค้าหันมามอง แล้วก็กลับไปกดเกมส์ต่อ
จี๊ดมากค่ะ จี๊ดมาก แล้วเราก็ต้องมานั่งทำใจเอง ว่าเลือกเอง แต่งเอง ไม่มีใครบังคับ ช่วยไม่ได้
ต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้นเอง บ่นให้ใครฟังก็ได้ (เอาจริงๆ ก็บ่นกะเพื่อนแล้วแหล่ะ)
ก็เลยคิดขึ้นได้ค่ะ ถ้ามีลูกจะไม่กลายเป็น งานนอกบ้านก็ต้องทำ งานในบ้านก็เรา ไหนจะลูก ไหนจะผัว
โอ๊ยยยยยยยยยย ไม่ไหวค่ะ รู้สึกชีวิตมีแต่วิบัติ วิบัติ วิบัติ แน่ๆ
แถมเรื่องเงิน ทุกวันนี้เราหาเงินได้มากกว่า ผ่อนรถอีก 2 คัน น้ำไฟ นี่นั่นโน่น คิดยังไงก็มีแต่คำว่า
ไม่ไหว ไม่ไหว และไม่ไหว
ปล. ถ้าไม่นับเรื่องภาระกิจออนไลน์ เค้าก็เป็นคนดีค่ะ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน
ร่ายมาซะยาว
มีใครเป็นเหมือนกันบ้างไม๊คะ
มีใครเคยคิดเหมือนกันไม๊คะ หลังแต่งงานแล้ว ไม่อยากมีลูกเพราะนิสัยของสามี
อายุ 29 ค่ะ แต่งงานมาเกือบจะ 2 ปีแล้ว ตอนนี้รอบข้างมีแต่คนยุ และสนับสนุนว่าให้มีลูกซักที
แต่ด้วยปัจจัยเรื่องงาน เรื่องเงิน เวลา และคนเลี้ยงไม่มีอะไรเอื้อเลย เลยยังมีไม่ได้
แต่เหตุผลหลักๆ ที่ทำให้ไม่อยากมีลูกเลยก็คือ "นิสัยของสามี"
ทุกวันนี้ฮียังคงเล่นเกมส์ออนไลน์ ต้องมีภาระกิจลงดันท์ ต้องลงวอร์ ตั้งร้านขายของ ต่างๆนาๆ
ก่อนแต่งงาน เค้าเคยบอกว่า แม่สอนไว้ งานบ้านต้องทำงี้งั้นโง้น เราก็อุตส่าดีใจ ว่าเหนื่อยกว่าเดิมก็จริง
แต่เค้าก็คงช่วยเราแหล่ะ
สรุปเหรอคะ
เราทำเองทุกอย่าง ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ล้างจาน ขัดพื้นครัว รีดผ้า
ในขณะที่เค้าปฏิบัติภาระกิจแสนสำคัญส่วนเค้าเอง แม้ว่าเค้าจะบอกว่า "ก็เรียกสิ ว่าให้ช่วย"
ผลก็กลายเป็น "เดี๋ยวก่อน" "แป๊บนึง" สรุป เราทำเองคนเดียวเหมือนเดิม
แต่ที่เจ็บใจเล็กๆ ก็คือ ในขณะที่เราเหงื่อท่วมตัว กวาดนี่ ถูนั่น เค้าหันมามอง แล้วก็กลับไปกดเกมส์ต่อ
จี๊ดมากค่ะ จี๊ดมาก แล้วเราก็ต้องมานั่งทำใจเอง ว่าเลือกเอง แต่งเอง ไม่มีใครบังคับ ช่วยไม่ได้
ต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้นเอง บ่นให้ใครฟังก็ได้ (เอาจริงๆ ก็บ่นกะเพื่อนแล้วแหล่ะ)
ก็เลยคิดขึ้นได้ค่ะ ถ้ามีลูกจะไม่กลายเป็น งานนอกบ้านก็ต้องทำ งานในบ้านก็เรา ไหนจะลูก ไหนจะผัว
โอ๊ยยยยยยยยยย ไม่ไหวค่ะ รู้สึกชีวิตมีแต่วิบัติ วิบัติ วิบัติ แน่ๆ
แถมเรื่องเงิน ทุกวันนี้เราหาเงินได้มากกว่า ผ่อนรถอีก 2 คัน น้ำไฟ นี่นั่นโน่น คิดยังไงก็มีแต่คำว่า
ไม่ไหว ไม่ไหว และไม่ไหว
ปล. ถ้าไม่นับเรื่องภาระกิจออนไลน์ เค้าก็เป็นคนดีค่ะ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน
ร่ายมาซะยาว
มีใครเป็นเหมือนกันบ้างไม๊คะ