หนูเพิ่งจบใหม่ค่ะ  ตกงานจริงๆจังๆมาได้ประมาณสามเดือนแล้ว  เริ่มเครียดมากๆค่ะ เพราะเงินเริ่มจะหมด เป็นเด็กต่างจังหวัดมาหางานใน กทม ค่ะ  ช่องทางสมัครงานหลักคือทางเวป แต่ก็มีเรียกสัมภาษณ์แค่สามสี่ที่เอง  ที่แรกที่สัมภาษณ์(เดือน พค)ผ่านค่ะ เค้าจะรับแล้วแต่ถามไปถามมาเราบอกว่ารับปริญญา เดือน กค ซ้อมประมาณ 1 อาทิตย์  เค้าก็บอกว่าช่วงนั้นงานเค้าเร่งมาาก อยากได้คนทำงานช่วงนั้นจริงๆ  คงต้องรอให้เรารับปริญญาก่อนค่อยติดต่อมาใหม่  ตอนนั้นก็ยังโอเค ไม่เสียดายงานเท่าไหร่  เพราะขนาดที่แรกยังมีโอกาส ก็น่าจะหางานได้ง่าย  และคิดว่าเราน่าจะได้ดีกว่านั้น เพราะเพื่อนบางคนได้หมื่นแปด หมื่นห้า แต่ที่นี่ให้หมื่นสอง
             แต่ผ่านมาเป็นเดือนหนูก็ยังไม่ได้งาน เงินก็จะหมดแล้ว(ใช้เงินเก็บตัวเองที่ทำงานพิเศษตอนมหาลัย)  ในความหวังคือ อยากได้เงินเดือนสัก 14000 ขึ้นไป    เพราะจะต้องมีรายจ่ายเป็นค่าที่พัก ที่กิน และอย่างน้อยต้องให้ที่บ้าานสักสองสามพัน (ที่บ้านกำลังลำบาก)  โดยหนูคิดว่าหนูเป็นคนขยัน อดทนกับการทำงานอยู่แล้ว
              วันนี้เพิ่งไปสัมภาษณ์งานมา  เค้าบอกให้ได้ 12000 ค่ะ หัก 10 เปอเซนต์ต่อเดือน (เป็นกองทุนของบริษัท ถ้าแจ้งออกก่อน 30 วันจะได้คืน) แล้วหักประกันสังคมด้วย เหลือเดือนนึงประมาณ 10000  บาท  แล้วเค้าก็พูดเชิงมีปัญหากันในบริษัทบ้าง แล้วบอกว่าทุกที่มันก็มีปัญหากันทุกที่
             จริงๆ เค้ายังไม่ติดต่อมาหรอกค่ะ แต่เค้าพูดเหมือนจะรับ พอหนูมาคำนวณค่าใช้จ่าย มันน่าจะประมาณ
            ค่าหอพัก ค่าน้ำ ไฟ ประมาณ 3000 ไม่แน่ใจว่าจะสูงกว่ามั้ย
            ค่าเดินทางบ้าง  200
            ค่ากิน  3000 ต่อเดือน เฉลี่ย วันละร้อย
           จำเป็นต้องให้ที่บ้านจริงๆ 3000
           เหลือประมาณ 800 ซึ่งถ้าหนูคำนวณผิดพลาด หรือกรณีฉุกเฉินจะไม่มีเงินเลย
           หนูคิดแล้วคิดอีก จนรู้สึกว่าเจาะจงเรื่องเงินมากเกินไปรึเปล่า  แต่ถ้าได้ 15000 หนูจะดีใจมากเลย มันคิดไม่ตก จะเอายังไงดีก็ไม่รู้ เดือนหน้าก็จะรับปริญญาแล้ว ( ใจจริงไม่อยากรับ เสียดายตังค์ บวกกับเราต้องกังวลค่าใช้จ่ายอีก แต่แม่อยากให้รับ เราก็เข้าใจเขา)    

ปล. ตอนนี้ต้องคิดคนเดียว ไม่มีที่ปรึกษาเลย อยากขอคำแนะนำ ถือว่าเป็นการระบาย เพราะไม่ได้เปิดออกให้ใครฟังเลย ที่บ้านมีส่วนกดดันเราเยอะอ่ะ ไม่ได้กดดันด้วยคำพูด แต่เกิดจากสถานะตอนนี้ ใจหนูคิดว่ารอจังหวะอาจจะได้ดีกว่านี้ แต่ในความจริงมันเหมือนจะรอไม้ได้ ทำไงดีๆๆๆ

          หนูนึกถึงคำว่าอย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา แล้วก็ลำบากใจ หนูควรรับปากทำงานมั้ย รู้อยู่ว่าลักษณะงานต้องเครียด
          ใจจริงหนูชอบขายของมาก ขายของมาตั้งแต่เด็ก  แต่ก้พอใช้ทั่วไป ไม่ได้ต้องรับผิดชอบขนาดนี้ แต่ถ้าจะให้ขายจริงๆ ก็ไม่มีทุน ยังเสี่ยงอยู่กับภาระของเรา ไม่รู้จะได้หรือไม่ได้  มีใครแนะนำะหนูได้บ้าง  มีงานอะไรบ้างน้า ระบายๆๆๆ หรือหนูคิดเรื่องเงินมากเกินไป
           ทำไปก่อน ก็ดีกว่าไม่มีงานทำ TT