สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่ทุกท่าน

ดิฉันหาข้อมูลจากกูเกิ้ลมาบ้างแล้วค่ะ และดิฉันรบกวนสอบถามและช่วยแชร์ประสบการณ์ ใครมีวิธีหรือเคล็ดลับดีๆ บอกกันด้วยค่ะ

ดิฉันเป็น Single Mom ค่ะ เลี้ยงลูกคนเดียวตลอด 24 ชม. มีคุณยายช่วยดูแลบ้าง
แต่ลูกจะติดแม่มากๆค่ะ ตอนนี้ลูกสาวอายุ 2.8 ขวบแล้วค่ะ
ยังกินนมแม่อยู่ ไม่ค่อยมีน้ำนมหรอกค่ะแต่เค้าจะดูดเพื่อรับความอบอุ่น เช่นดูดก่อนนอน
ตอนร้องไห้ หรือ กลัวอะไรมากๆ ถ้าได้ดูดนแม่ จะมีความสุขทันทีค่ะ

ดิฉันไม่ได้ทำงานนอกบ้าน ที่ผ่านมาเลยเต็มที่กับลูก อะไรที่ทำให้ลูกรู้สึกอบอุ่นได้จะทำค่ะ
หลายคนบอกว่าโตแล้ว ควรจะเลิกให้กินนม แต่ก็อดสงสารไม่ได้จริงๆ  (เค้ากินนมผง+นมกล่อง เป็นกลักค่ะ)

1 เดือนก่อนนี้ ดิฉันมีแพลนว่าจะให้ลูกเข้า รร. ค่ะ เข้าเตรียมอนุบาล ดิฉันพยายามเริ่มให้ลูกห่างนม
ซึ่งก็ห่างได้นิดหน่อย คือ จะดูดนมแม่ครั้งละไม่เกิน 5 นาที  และเดินไปไหนมาไหนภายในบ้านได้โดยไม่มีลูกวิ่งตามไปทุกที่
ตอนเช้าเย็นไปรับส่งหลานชาย ป.1 จะเอาลูกไปด้วย แล้วพาลูกเล่นสนามเด็กเล่น เล่นกับเพื่อนรุ่นพี่บ้าง วัยเดียวกันบ้าง
ตอนแรกๆไม่กล้าคุยกับใครค่ะ หลังๆมาเริ่มกล้าเล่นมากขึ้น

เมื่อวันพุธที่แล้ว ดิฉันพาลูกไปสมัครเรียน และเริ่มพาไปโรงเรียนค่ะ เริ่มจากดิฉันไปเฝ้าด้วยวันแรก
ให้คุ้นกับเพื่อนในห้อง ประมาณ 2 ชม. ก็พากลับบ้าน วันพถหัสบดี ดิฉันพาลูกไปโรงเรียน คราวนี้ปล่อยลูกไว้กับคุณครูเลยค่ะ
เพราะเห็นลูกไม่ร้องไห้ คุณครูเลยบอกให้กลับเลย แต่กลับเป็นดิฉันเองที่น้ำตาไหลร้องไห้ เพราะรู้ว่าลูกเราไม่เหมือนชาวบ้าน
เดี๋ยวต้องแผลงฤทธิ์แน่ๆ(เวลาร้องไห้จะร้องสุดๆเลยค่ะ)  เพราะไม่เคยห่างแม่เลย มันหักดิบเกินไป สงสารความรู้สึกลูกมาก

ผ่านไป 3 ชม. คุณครูโทรเรียกดิฉันมารับกลับ ลูกร้องไห้หนักมากๆ เอาไม่อยู่ค่ะ
เค้าปวดฉี่และจะให้แต่แม่พาฉี่ค่ะ (ทั้งที่ตอนอยู่บ้าน ฉี่เองได้ ทำเองได้หมด)
ดิฉันรีบไปรับทันที กลับมาถึงบ้านก็ยังร้องอยู่ ร้องแบบเสียใจที่สุด ร้องโหยหาไม่หยุด เป็นชั่วโมงเลยค่ะ
จากนั้น ลูกกลายเป็น ผวากลัวแม่หนี วิ่งตามร้องหาตลอด แม้แต่เดินในบ้าน เข้าห้องน้ำ หรือทำอะไร คือต้องไปด้วย
ตามติดดว่าเดิม2เท่า ตอนกลางคืนละเมอร้องไห้ ร้องหาแม่ ไปไหนๆ ไปด้วยๆ

มาถึงวันศุกร์ ดิฉันพาลูกไปโรงเรียนอีก ลูกบอกว่า หนูไม่รักเพื่อน หนูไม่รักคุณครู จะรักแต่แม่คนเดียว -_-"
คราวนี้ดิฉันขอคุณครูอยู่ด้วยจนถึงเที่ยงค่ะ ลูกไม่กล้าเล่นกับเพื่อน และไม่ให้คุณครูเข้าใกล้อีกแล้วค่ะ
ดิฉันพาเค้าทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับเพื่อนๆและคุณครู เค้าให้ความร่วมมือถ้ามีแม่อยู่ด้วยค่ะ

และที่ดิฉันกลุ้มใจมาก คือวันพรุ่งนี้ค่ะ ดิฉันจะต้องปล่อยลูกไว้โรงเรียนทั้งวันแล้ว
ดิฉันทำถูกหรือไม่คะ ใจนึงคิดว่า หักดิบ สอนให้ลูกเข้มแข็งไปเลย และดิฉันเองต้องทำใจ อดทนให้ได้ด้วย
แต่อีกใจนึง ลูกดิฉันไม่เหมือนชาวบ้านค่ะ วันๆไม่ค่อยได้ไปไหน หรือเจอใครต่อใครมากมาย
เนื่องจากดิฉันทำงานที่บ้าน  และไม่มีรถส่วนตัว ไม่มีสามีด้วยค่ะ ลูกก็ไม่ติดใครเลย นอกจากแม่คนเดียว


ขอโทษที่เล่าซะยาวเลยนะคะ คือมันละเอียดอ่อนต่อจิตใจดิฉันมากๆเลยค่ะ  จะว่าดิฉันเป็นคนที่ติดลูกก็ได้นะคะ

รบกวนช่วยแนะนำ หรือ แชร์ประสบการณ์ด้วบนะคะ เพื่อดิฉันจะปรับมาใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อไปค่ะ

ขอบพระคุณล่วงหน้านะคะ

(ภาพประกอบจากเน็ตค่ะ)