หลังจากนั่งเครียดและกลัวกับการเจาะน้ำคร่ำ ในที่สุดเมื่อวันพุธที่ผ่านมา ก็ได้ไปขึ้นเขียงเจาะมาเรียบร้อย แต่อะไรๆมันไม่ค่อยเหมือนกับที่คิดไว้ เพราะมีเพื่อนเล่าให้ฟังว่า ในห้อง หมอจะดับไฟ จะให้เราดูลูกก่อน และหลังจากเจาะก็จะให้ดูลูกอีกครั้ง เพื่อให้เราแน่ใจว่า เค้ายังอยู่ดี และที่สำคัญคุณสามีสามารถเข้าไปได้ แต่ของเรา เริ่มแรก หมอให้เปลี่ยนชุดแบบถอดออกให้หมด ยกเว้นบรา และให้ใส่ชุดคลุมที่แบบบางจ๋อยมากๆ พอมาที่ห้อง เราก็ถามหมอว่าสามีอยู่ไหน หมอบอกเข้าไม่ได้ เราก็...ไม่เป็นไร ยังงัยก็ต้องเจาะ พอขึ้นไปนอนบนเตียง หมอก็เปิดเสื้อคลุมออก แล้วก็เดินหายไปไหนไม่รู้ เราก็นอนเปลือยอยู่บนเตียงแบบไฟสว่างจ้า สักพักหมอกับพยาบาลก็กลับมา และเริ่มซาวด์ เราพยายามมองหน้าจอ แต่ไม่เห็นอะไรเลย เพราะจอไม่ได้หันมาทางเรา แต่หมอก็ไม่ได้ใช้เวลานาน แล้วก็เริ่มทายาฆ่าเชื้อเย็นๆที่ท้องจนลงมาถึงหัวหน่าว ตอนนั้นเราสั่นมาก เพราะเป็นคนกลัวเข็ม แต่หมอกับพยาบาลก็บอกว่าหายใจลึกๆ ไม่ต้องกลัวนะ ไม่เจ็บ แล้วก็เจาะ จึ๊ก......ไม่เจ็บเท่าไหร่แฮะ เหมือนเจาะเลือด เฮ้อ...ค่อยโล่งอก พยายามหันไปดูหน้าจอก็เห็นลูกแว๊บๆ หมอบอกเสร็จแล้ว เราหันไปดูที่หมอ เห็นน้ำคร่ำสองหลอดสีเหลืองๆ รู้สึกโล่งอกที่เราผ่านมันมาได้ และดีใจที่ต่อสู้กับความกลัวเพื่อลูกได้ นอนนิ่งๆอยู่แป๊บหนึ่งหมอก็ให้เปลี่ยนชุด

เราเจาะวันพุธ และเลือกรับผลภายใน 48 ชม. และแล้ววันนี้ วันศุกร์หมอก็โทรมาบอกว่า ลูกเราปลอดภัยจากโรคดาวน์ แต่ผลอื่นๆจะได้รับอีก 2 สัปดาห์ถัดไป ถ้าอยากได้ผลทุกอย่างภายใน 48 ชม. จะต้องจ่ายเงินเพิ่มอีกหนึ่งเท่าตัว ก็เลยขอแค่ผลดาวน์ที่เรามีความเสี่ยงมากที่สุดก่อน