๐ ถึงคิด เพราะจิตตรม ไม่ชมชิด
ชิดชม ไม่ตรมจิต เพราะคิดถึง
ใจพึง ย่อมตรึงติด ให้จิตตรึง
ตรึงจิต ให้ติดตรึง ย่อมพึงใจ

๐ ไหวหวั่น ยามฉันไกล เธอใจพรั่น
พรั่นใจ เธอไกลฉัน ยามหวั่นไหว
ตัวไกล แต่ใกล้ชิด สองจิตใจ
ใจจิต สองชิดใกล้ แต่ไกลตัว

๐ ยั่วเย้า ยามเมาใจ จึงไร้เศร้า
เศร้าไร้ จึงใจเมา ยามเย้ายั่ว
ตายตัว แม้พัวพัน ไม่หวั่นกลัว
กลัวหวั่น ไม่พันพัว แม้ตัวตาย

๐ หายใจ ยามไร้รัก ถูกผลักไส
ไสผลัก ถูกรักไร้ ยามใจหาย
แพ้พ่าย ย่อมกายอ่อน ไม่ผ่อนคลาย
คลายผ่อน ไม่อ่อนกาย ย่อมพ่ายแพ้

๐ แผลเป็น แม้เร้นซ่อน กลับย้อนเห็น
เห็นย้อน กลับซ่อนเร้น แม้เป็นแผล
รักแพ้ พ่ายแค่ใจ หาใครแล
แลใคร หาใจแค่ พ่ายแพ้รัก

๐ รักรื่น เคยชื่นชม กลับขมขื่น
ขื่นขม กลับชมชื่น เคยรื่นรัก
ใจปัก ยามรักไกล คอยไสผลัก
ผลักไส คอยไกลรัก ยามปักใจ

๐ ไหวหวั่น กลับพลันเศร้า ยามเฝ้าฝัน
ฝันเฝ้า ยามเศร้าพลัน กลับหวั่นไหว
ปันใจ เพราะไร้รัก ยิ่งหนักใจ
ใจหนัก ยิ่งรักไร้ เพราะใจปัน

๐ ฝันสร้าง เพื่อทางเดิน ใยเมินหมาง
หมางเมิน ใยเดินทาง เพื่อสร้างฝัน
ไกลกัน จากมั่นรัก เกินผลักดัน
ดันผลัก เกินรักมั่น จากกันไกล

๐ ไหวเคลื่อน ยังเลือนลาง จนหมางเหมือน
เหมือนหมาง จนลางเลือน ยังเคลื่อนไหว
เกินไกล ห่างไร้รัก ยากหักใจ
ใจหัก ยากรักไร้ ห่างไกลเกิน.

เป็นบทสรุปของความรัก วกวน ยอกย้อน เหมือนกับชีวิตของผู้ประพันธ์ และ ชนิดของคำประพันธ์ (กลบทถอยหลังเข้าคลอง)

อยากจะบ่นว่าเป็นกลอนที่แต่งยากจริง ๆ แต่งได้วันนึงได้ไม่เกินสองบทก็อึดอัดจะแย่แล้ว หาคำยากมากที่จะทำให้อ่านจากหน้าไปหลังก็ได้ อ่านจากหลังไปหน้าก็ได้ และยังคงสัมผัสนอก สัมผัสในครบถ้วน แต่ให้ตายเถอะ สัมผัสซ้ำนี่เลี่ยงไม่พ้นจริง ๆ ครับ นี่ขนาดแต่งใน Excel แล้วนะเนี่ย (เขียนสูตรดักตรวจฉันทลักษณ์กันเลยทีเดียว 5555)