ปรับยา จากทาน. Remeron 45 mg + Valdoxan 25 mg
หมอให้เหลือ Remeron 30 +  Valdoxan 25 mg. สองสัปดาห์ก่อน
เอฟเฟคน้อย มีหดหู่บ้าง เครียดบ้างพอทนได้ ไปพบหมอเมื่อวาน
หมอให้ลดเหลือ Remeron. 15 +. Valdoxan. 25. Mg. เป้าหมาย
ให้เหลือ Valdoxan ตัวเดียว เมื่อคืนทานตามที่หมอสั่ง
เช้าลืมตาขึ้นมาอาการกระวนกระวายรุมเร้า หดหู่ทั้งวัน โดยที่ไม่ได้
คิดกังวัลอดีตหรืออนาคตเลย รู้สึกแย่พอสมควร
จนบ่ายตัดสินใจโทรหาหมอ คุณหมอก็ดีมากโทรกลับ
เลยถามคุณหมอว่าควรทำอย่างไร หมอเลยบอกให้อดทนไปก่อน
ผมก็พยายามเพราะทานยาหลายตัวค่ายาสูงมาก
อาจต้องคง Remeron 15 mg. ออกไปนานหน่อย
รู้สึกท้อเหมือนกัน ถ้าไม่มีใครให้ห่วงคงไม่ทนแล้ว
สงสารคนที่ต้องมากังวลกับเรา เคยทำงานได้
ก็กลับทำงานไม่ได้ ทั้งอดีตเป็นคนที่อดทนสู้ชีวิต
มากเป็นผู้นำครอบครัว วันนี้กลับเหมือนคนที่เหมือนต้อง
เจอชะตากรรมให้เกษียรณการทำงานทั้งที่อายุยังไม่ถึงเวลา
เคยโพสแบบน้องที่โพสในห้องต่างๆในเรื่องสนุกสนาน
ถามเรื่องสนุกๆเหมือนน้องๆที่เริ่มทำงาน
วันนี้ไม่เหลือความสนุกในหัวใจ. จำไม่ได้ว่ายิ้มและ
หัวเราะครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่.......
หากใครที่ได้อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกว่าเรื่องไกลตัว
จขกท. อยากจะบอกว่าเมื่ออดีตจขกท. เคยคิดแบบนี้
จขกท   ดิ้นรนไขว่คว้าจากพนักงานจนไปถึงผช ผอ ฝ่ายบัญชีบริษัมใหญ่
ผ่่านความกดดันในหลายๆ (อาจมีคนสงสัยว่าทำๆไมให้ตัวเองป่วย)
แต่ถ้าคนในสายงานนี้จะเข้าใจว่าตัวเนื้องานเอง
และสภาพสังคมที่ทำงานมันบีบให้เราต้องดิ้นรน
เพื่อให้มีชีวิตที่อยู่ได้. หากย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้
จขกท. จะขอเป็นแค้พนักงานทำมะดา. เงินเดือนน้อย
รับผิดชอบงานลูกน้องไม่ต้องมาก มีชีวิตที่รายได้น้อย
แต้หัวใจเต็มไปด้วยความหวัง. ความสุข
การดิ้นรนมากมันเหมือนบ่วงที่รัดให้กดดันเจ็บปวด
วันนี้พยายามไม่คิดอะไรเกินวันพรุ่งนี้.
เข้ามาอ่าน พันทิปทุกวัน. เหมือนเป็นเพื่อน
ขอโทษหากกระทู้นี้รบกวนบางท่านนะคับ