ก่อนอื่นผมต้องขอเกริ่นก่อนว่า แม่แฟนของผมเป็นคนที่รักใครรักจริง เวลาดีก็ดีใจหายเวลาร้ายก็ร้ายมากๆ ถ้าเกลียดใครก็เกลียดจริง เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง ใครว่าอะไรไม่ได้ แต่ตัวเองว่าคนอื่นได้ เอาใจตัวเองเป็นใหญ่เวลาโกรธจะไม่ฟังใครทั้งนั้น ตัวเองต้องชนะ จะไม่รับโทรศัพท์ ไม่คุยด้วย ไม่ออกมาเจอกัน ซึ่งแฟนผมก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันครับ ส่วนพ่อของแฟนผมเสียไปตั้งแต่แฟนผมยังเล็กๆครับ
ผมกับแฟนคบกันมาประมาน8-9เดือน เราคบกันผู้ใหญ่รับรู้ทั้ง2ฝ่ายครับ ซึ่งระหว่างนั้นความรักก็ดีครับ บางครั้งก็มีทะเลาะกันบ้าง(เป็นเพราะแฟนผมงี่เง่าแหละครับ) เวลาเธอทำอะไรผิด ผมก็ให้อภัยเขา แต่เวลาที่ผมผิด(เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ผมไม่ได้ตั้งใจเพราะไม่รู้จริงๆ)เขากลับโกรธและไม่ให้อภัย ผมแคร์ความรู้สึกเธอรวมทั้งแม่ของเธอ ตามง้อเธอ(ผมเป็นคนมีเหตุผลถ้ามีเรื่องอะไร ชอบรีบเคลียร์ให้จบไม่อยากปล่อยไว้นาน) แล้วก็ทำนิสัยอย่างที่ว่าไปเมื่อตอนต้นลากยาว3-4วันก็ไม่จบ เพราะเธอไม่คุย ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งสิ้น ผมก็ต้องไปคุยกับแม่เธอ(แม่เธอก็รักผมมากๆเหมือนกันครับ) แม่เธอก็ช่วยคุยกับแฟนผมให้ พอแฟนผมยอมคุยกับผม เธอก็มาว่าผม"แม่ไปเกี่ยวอะไร ทำไมต้องให้แม่มาเคลียร์ให้ทุกที แก้ปัญหาเองไม่เป็นหรอ" ผมก็คิดในใจ"เอ้าก็ผมทำทุกวิถีทางเธอก็ไม่ยอมรับฟังผมซักที จะให้ทำยังไง" จากนั้นพอคุยกันเรื่องก็จบครับ
ต่อมาผมก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ เรียนผมก็เรียนหนักอยู่แล้วครับ กลับบ้านทีก็ดึก แต่ผมก็ไม่ได้ทำตัวให้คนที่ผมรักคิดมาก เพื่อนผู้หญิงผมก็ไม่ได้คุย (แม้แต่ถ่ายรูปคู่กับพี่สาวผม เขายังหึงผมเลย --*) ผมแทบไม่ได้คุยกับใครเลย เพราะผมก็ทำตัวให้เธอไว้ใจ เธอแทบจะไม่ต้องระแวงอะไรเลยด้วยซ้ำเพราะผมก็รู้ตัวว่า ผมมีแฟนแล้วนะผมก็ต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น ต้องให้เวลากับเธอมากขึ้น ทำดีทุกอย่างครับ ไม่คิดนอกลู่นอกทาง และถ้ามีอะไรผมก็บอกตรงๆ ไม่โกหก ผมบริสุทธิ์ใจ และจริงใจกับเธอ รักเธอจริงๆครับ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เธอน่าจะสบายใจได้แล้ว
มีอยู่ช่วงนึงเธอมาบอกกับผมว่า เธอต้องทำงานกับเรียน(เป็นปกติอยู่แล้ว) เธอไม่มีเวลาให้ผม อยากให้ไปเจอคนใหม่ที่ดีกว่าเธอ และมีเวลาให้ผม ซึ่งผมบอกกับเธอว่า ไม่ต้องคิดมาก ถ้าไม่มีเวลาก็ไม่เป็นไร ผมเข้าใจเธอ ทำหน้าที่ของเธอก่อน เพราะผมเองก็มีหน้าที่ของผมเหมือนกัน ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองก่อนก็ได้ แต่ขอให้เชื่อใจกันก็พอ(ซึ่งผมก็เชื่อใจเธอนะครับ ถึงแม้ว่าเธอจะเคยโกหกผมก็ตาม แต่ผมก็ให้อภัยเธอ) เธอก็เข้าใจครับ แต่ทุกวันที่เราคุยกันเธอชอบพูดแต่เรื่องเดิมๆ พูดแล้วพูดอีก ไม่เข้าใจซักที ทั้งๆที่เราก็ตกลงกันไปเรียบร้อยแล้ว ผมก็เข้าใจ แต่เธอไม่จบ
ต่อมาผมกับเธอก็ไม่ได้เจอกันเลยครับ นานๆจะได้คุยกันทีนึง แต่ผมก็ได้คุยกับแม่เธอทุกวัน แม่เธอก็มาบอกข่าวคราวบ้างว่าเธอเป็นยังไง ผมก็สบายใจครับ ก็ไม่ได้เครียดอะไร เพราะเราก็คุยกันแล้ว จากนั้นระยะเวลานึง เธอก็คิดจะเปลี่ยนรูปเฟสบุ๊คจากรูปคู่ เป็นรูปเดี่ยว(ช่วงพึ่งเข้ามหาลัย อยากโชว์รูปชุดนักศึกษา) แล้วเปลี่ยนสถานะเป็นโสด เธอให้เหตผลว่า "เธอเหนื่อย เบื่อความรัก ความรักทำให้เธอเจ็บ(เมื่ออดีตกับคนเก่า) ความรักไม่มีอะไรดีเลย" ซึ่งผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้เธอนะ แต่เธอทำตัวของเธอเอง ผมก็งงเหมือนกัน บางวันเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ผมก็โอเคไม่ว่าอะไร เพราะผมก็ไม่อยากขัดใจเธอ
เวลาต่อมาก็มีเพื่อนผมชื่อ A กับ B ละกันครับ ซึ่งAก็เป็นเพื่อนผมที่เคยเรียนมาด้วยกัน และก็เป็นญาติกับแฟนผมด้วย แล้ว B ก็เป็นเพื่อนของผม B ไปเห็น เฟสบุ๊คแฟนผมเปลี่ยนสถานะเปลี่ยนรูป ด้วยความสงสัย ก็ไปถาม A ว่าแฟนผมเป็นไงไรงี้ ด้วยความที่ B เพื่อนผมก็หวังดีประมานว่าเพื่อนอยากช่วยเพื่อน ก็เคยพูดประมานว่า ผมเครียด ที่แฟนผมเปลี่ยนอะไรในเฟสบุ๊ค แล้ว A ก็นำไปบอกกับแม่แฟนผมว่า ผมเครียด โทรไปหาปรึกษา B ทุกวันเลย แต่จริงๆแล้วผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติของผม แล้วแม่แฟนก็มาว่าผม "ก็คุยกันไปเรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรอ ว่าต้องทำงานกับเรียน ไม่มีเวลาหรอก โทรไปหา B ทุกวันเลยหรอ เอาเรื่องไปบอกคนอื่นลับหลัง แม่ไม่ชอบนะ" ซึ่งผมก็งง ว่าเกิดไรขึ้น ผมยังไม่ได้ทำไรเลย ผมก็อธิบายไป แม่เขาก็ไม่ฟัง ไม่อะไรทั้งนั้น หาว่าผมทำแล้วไม่ยอมรับผิด ผมก็คิดในใจ เอ้าก็เราไม่ได้ทำจริงๆนิ งงเลยเรื่องเป็นมายัง จากนั้นแม่กับแฟน ก็ไม่ฟังผมเลยโทรไปไม่รับ เฟสบุ๊คไม่ตอบ(แต่อ่าน) ไม่ให้ไปที่บ้าน ซึ่งผมก็ไม่ได้ก็โกหก เพราะผมไม่ใช่คนโกหก ผมทำอะไรก็บอกหมดทุกอย่าง แม่เธอก็เคยบอกกับผมว่าเชื่อใจผม แต่พอญาติแม่หรือคนใกล้ตัวเขามาพูด เขาก็เชื่อไปเรื่อย แล้วไม่ฟังผมเลย จนตอนนี้เราก็ไม่ได้คุยกันเลยครับ ผมเองก็รักแฟนผมมากๆๆๆนะครับ แต่เจอแบบนี้ก็เหนื่อยเหมือนกัน ไม่เข้าใจสักที
ผมพูดไป เขาก็ไม่เชื่อผมครับ หาว่าผมทำแล้วไม่ยอมรับ ผมควรทำยังไงดีครับ T_T