คบกันมา 8 ปีแล้วค่ะพึ่งมาจริงจังเป็นแฟนสองปีหลังค่ะ  เรามักจะยอมอะลุ้มอะล่วยทุกอย่าง  เป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรมากค่ะ  แต่สองสามเดือนหลังมานี่  นางชักเริ่มชวนทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่อง   จะเอาแต่ใจ  เราก็อดทน พยายามไม่คิดต่อ  ก็ลืมๆไป  ครั้งล่าสุดคือวันอาทิตย์นัดกินข้าวกัน   คุยกันว่านัดเจอกันที่ปั้มน้ำมันแล้วไปร้านข้าวด้วยกัน  ปรากฎว่าดิชั้นไปรอนานสองนาน  นางก็ยังไม่มา จึงโทรไปถามนางบอกว่ารอที่ร้าน  หาว่าดิชั้นคุยไม่รู้เรื่อง  ตอนคุยโทรศัพท์แกคงไม่ตั้งใจคุยมั่วแต่เล่นไลน์ ทำนั่นทำนี่อยู่ล่ะสอ  แล้วก็ปิดสายใส่เรา   ไอ้เราก็คิดในใจ  ไรแว้ กรูกะคุยกะคนเดียว  ไม่ได้ทำไรเร้ยยย  นั่นแหล้ะะะ  ที่จำไม่ได้     เหตุการณ์นี้เป็นครั้งที่สองค่ะ    ครั้งแรกก็เคสเดียวกันนี้  เราก็เลย อ่ะขี้เกียจทะเลาะ  ขับรถตามไปร้านข้าว  นางก็สั่งอาหารไว้รอเรียบร้อย   เวลากินก็ดีนะคะ ร
ตักข้าวให้เรา  ตอนคุยกันก็พยายามคุยกันอย่างใจเย็น  ไม่อยากทะเลาะกัน  แต่นางก็บ่นๆๆค่ะ  ดิชั้นก็เล่นตลกกลบเกลื่อนไป   กินข้าวเสร็จก็พากันขึ้นรถไปซื้อกาแฟด้วยกัน    นั่งในรถ   นางก็หยิบเรื่องเดิมขึ้นมาพูดอีก  ดิชั้นก็เลยบอกว่า  เอาล่ะ ชั้นคงไม่ได้ฟังแกดีๆ  ชั้นผิดเองแหละ  ต่อไปชั้นจะถามแกสามครั้งนะ  ให้ชัดเจน ( ยอมเพราะขี้เกียจทะเลาะ)   ส่วนหนึ่งแอบคิดในใจแฟนตูเป็นอัลไซเมอร์ป่าวว่ะ  เป็นงี้มาสองครั้งแระ    แต่ก็ช่างเถอะดีกว่าทะเลาะกัน     แต่นางก็ไม่หยุดนะค่ะ พูดซ้ำเติมเรื่องเดิมอีก ขานั่งรถกลับมา   ดิชั่นเลยบอกว่า  เอาเถอะ พอได้แล้ว  พูดครั้งสองครั้งก็พอแล้ว   นางตอบว่าไม่ได้หรอก คนอย่างแกเนี่ยต้องพูดหลายๆครั้ง จะได้จำ   แกน่ะมันชอบคิดว่าตัววเองรับได้ทุกอย่างแต่จริงๆรับไม่ได้สักเรื่อง  พอพูดความจริงก็รับไม่ได้  ดิชั่นเซ็งมากค่ะ ตอบว่าไม่ใช่รับไม่ได้  รับได้แต่มาพูดหลายรอบมันก็เยอะเกิ้น แต่ก็ยังอดทนจนกลับมาที่รถตัวเอง   จากกันด้วยดีนะคะ เพราะดิชั้นอดทนไว้     พอขับรถแยกกัน  สักแป้ป  นางก็โทรมาค่ะ โทรมาจุกจิก หวานแหวว  ได้สักแป้ป เอาอีกล่ะค่ะ พูดเรื่องเดิมอีกล่ะ เรื่องดิชั้นขี้ลืม  นั่นนู่นนี่  ดิชั้นก็เลยบอกว่า    แก  พอเหอะ  เดี๋ยวมันจะทะเลาะกัน    นางตอบว่า อ๋อนี่แกเริ่มไม่พอใจแล้วใช่ไหมล่ะ   นี่ไงล่ะรับความจริงไม่ได้   วางโทรศัพท์ใส่ดิชั่นเลยค่ะ      ดิชั่นก็ไม่โทรกลับค่ะ  คิดว่านางงี่เง่ามาก   ไม่เข้าใจ นางว่าจะพูดซ้ำๆซากๆทำไม     หลายรอบมาก    แต่ก็คิดว่างี่เง่าตามเคย  ก่อนนอนเดี๋ยวคงโทรมากู้ดไนท์เอง  แต่ป่าวค่ะ   นางแปลกนางไม่โทรมาตามปกติ   ดิชั้นแอบน้อยใจ  งง  ไม่เข้าใจ  ว่ากรูทำไรผิดแวร้......พยายามใจเย็นไม่ชวนทะเลาะก็มางอนไรกูเนี่ย!      แต่ก็ยังอดทนค่ะ ไม่โทรจิก  รอดูว่สเช้าอีกวันจะโทรหากันไหม  ( ปกตินางจะต้องโทรหาดิชั่นวันละ สองสามรอบ โทรมามอนิ่งกะกูดไนท์)   สรุปวันนั้นทั้งวัน  นางก็ไม่โทรมาค่ะ  ผิดวิสัยมากกกก    ถ้าเป็นปกติดิชั้นจะต้องส่งไลน์ไปถามล่ะว่าเป็นไร    แต่นี่ดิชั้นคิดว่า  นางงี่เง่า  แล้วดิชั้นชักเซ็งความเป็นเด็กของนาง   การจิกไม่รู้จบ การวางสายใส่ ดิชั้นเลยเฉยๆ  นิ่งๆ    ปรากฎว่า  วันนี้ตอนเที่ยงนางโทรมา  ทำน้ำเสียงร่าเริง  ว่าเป็นไง  ทำไรอยู่นั่นนู่นนี่  ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ดิชั้นรู้สึกแย่อ่ะค่ะ ก็ตอบเป็บเซ็งๆไร้อารมณ์ว่า   ว่าไง  มีไรหรือเปล่า  แล้วดิชั้นก๋เงียบค่ะ  อารมณ์คือมันเซ็งมากๆแล้ว  เครียด  งานการก็ไม่ได้ทำ  คิดอยู่แต่ว่าทำไม เค้าเอาแต่ใจ  ไม่คิดเนอะว่าทำแบบนี้แล้วเราจะกังวล   ไม่มีอารมณ์จะคุยอ่ะค่ะ    ปกติเราจะถามสารทุกข์สุขดิบเขานะคะ  ถามตลอด  แต่คราวนี้เราคุยสองประโยคจริงๆ    นางก็เลยเสียงจ๋อยๆตอบว่า ไม่มีอะไรโทรหาเฉยๆ    เราคิดไม่ออกค่ะ ว่าจะทำไงกะนางดี   บอกตรงๆ รักเค้ามากค่ะ   แต่ก็เบื่อกับนิสัยแบบนี้  ถ้าขอโทษเราคำเดียวนะเราจะหายเลน   นี่กำลังคิดว่าจะดัดนิสัยไงดี   ใครมีวิธีช่วยแนะนำหน่อยนะค่ะ