ดูมาทุกคุณชาย แต่คุณชายรัชชานนท์เป็นออกแนวสาวห้าวๆ ปากก็จัด พูดตรง
ใช้กำลัง พระเอกกระหล่อน มันเลยเหมือนคอมมาดี้ฮาสุดโต่ง
แล้ววูบจบด้วยพระรอง-นางรองกินซีนเยอะเกินทำให้คนติกันเยอะ
ด้วยอารมณ์ที่คล้ายจะผิดหวัง พอมาเจอเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตาของคุณชายรณพีร์แล้ว
มันเลยกลายเป็นว่าเนื้อเรื่องเนือยๆ น่าเบื่อ เพลงประกอบก็เปิดซ้ำอยู่นั่น
(มองมุมกลับ)
รณพีร์เป็นชายเล็กที่ขี้เล่น บุคลิคคือเจ้าเล่ห์ ขี้เล่น เจ้าชู้มาตลอด
พอมาเป็นตอนของตัวเอง ต้องโตขึ้น สาเหตุที่ดูนิ่งมากขึ้นไม่กะล่อนเหมือนเก่าอาจจะเป็นเพราะว่า
1. ผู้ชายเจ้าชู้ คือผู้ชายที่ไม่ได้รู้สึกพิเศษกับผู้หญิงคนไหนเป็นตัวเป็นตน จะเหงาบ่อยครั้ง เพราะหาคนรักจริงหรือคนที่ใช่ไม่มี
2. พี่น้องรอบข้างมีคนรักหมดแล้ว ความรู้สึกโดดเดี่ยวคล้ายกับว่าไม่มีเพื่อนเที่ยว ไม่มีคนรักที่คอยให้กำลังใจ ดูแล และจะเป็นรักแท้
เหมือนอย่างที่พี่ชายมี เขาจึงรู้สึกขาด และอยากจะตามหาคนๆ นั้นให้เจอ
3. อายุมากขึ้น ความคิดความอ่านมากขึ้น อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แถมยังโดนเร่งเรื่องแต่งงานกับหญิงที่ตัวเองไม่ได้สนใจเลย
ทำให้ชายพีร์เร่งตามหาหญิงคนนั้น แต่กลายเป็นว่าพอเริ่มค้นหาอย่างจริงจัง เขาที่เคยคิดว่ารู้เรื่องความรักที่สุด กลับไม่เข้าใจอะไรเลย
ไม่เคยมีใครที่พอดี ที่สะกดใจ ทุกคนสวยแต่ทั้งเกินและขาด
เนื้อเรื่องเริ่มต้น เพลงเศร้า ชวนอึดอัด ด้วยมาจากการที่ รักครั้งนี้ไม่เหมือนรักครั้งไหนของคุณชายเลย
(เรามาลองเปรียบเทียบ)
คุณชายธราธร - รักอุปสรรคน้อยขั้นเทพ น้องสาวซึ่งมียศเดียวกัน คู่หมายมีจิตใจงดงาม ตัวร้ายที่คอยขัดขวางความรักไม่ปรากฏ
ย่อมเป็นรักเรียบๆ แต่อบอุ่น สบายใจ
คุณชายปวรรุจ - ดราม่าจัดหนักที่ย่า-หลาน (ซึ่งจุดนี้ไม่ได้หนักมากเพราะตัวหลานเองก็ฉลาด รับรู้ความรักของย่ามาตลอด)
อุปสรรคมี แต่ไม่มาก ย่าขัดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ท่านหญิงก็กล้าหาญ ข้ามกำแพงมาเพื่อพิสูจน์รักแท้ที่มีต่อพระเอก
เป็นรักที่เต็มอิ่ม ซาบซึ้ง ไม่ขาดไม่เกิน
คุณชายพุฒิภัทร - อุปสรรคเยอะขึ้น มีมารตี ซึ่งร้ายแบบแสดงออก แว๊ดๆ ย่าเองก็คงมองออก ท่านนายพลหื่นแต่ไม่บังคับฝืนใจ
จะมีก็หนีพวกแม่เล้ามาพบย่าก็สบายเพราะกรองแก้วไม่ได้ทำเป็นอาชีพ ไม่มีข่าวฉาว ทำเป็นงานแรกเพราะพ่อ ฝืนใจทำทั้งนั้น
แกะสลักสวยสมเป็นชาววัง ถึงจะเป็นแค่ลูกภารโรง และงามทั้งนอกทั้งใน หม่อมเอียดให้ผ่านค่ะ
เรียกได้ว่าเป็นรักหวานซึ้ง เป็นกำลังใจให้กัน ไม่ได้เศร้า
คุณชายรัชชานนท์ - อันนี้ต้องบอกว่าจริงๆ อุปสรรคทำไรสร้อยฟ้าบ่ได้เด้อ ชีโผงผาง พูดตรง ไม่กลัวใคร คือเข้าวังมาแบบไม่มี
กลัวเกรงอะไรเลย (ดูท่านั่งนาง) แมนกว่าพระเอกเสียอีก แถมสุดท้ายเป็นถึงเจ้าหญิง สูงศักดิ์ น้องนุชก็เป็นนางร้ายได้แม่ จิตใจได้พ่อ
(แต่)
คุณชายรณพีร์ - ชายคนเล็กสุด ซึ่งเป็นคนสุดท้ายที่จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว
1. หม่อมเอียดกับย่าอ่อนอาจจะดูเป็นคนแก่ที่ไม่เคยเข็ดหลาบ แต่สัญญาของผู้มีพระคุณของลูกชาย ถ้าฝ่ายนั้นไม่ยกเลิกเอง
ก็ยังคงต้องทำตาม และต้องรีบเร่ง เพราะชายพีร์เจ้าชู้ อาจไปคว้าหญิงในสถานที่อโคจรหรือเผลอติดร่างแหมีลูก ฯลฯ
2. วิไลรัมภา เธอรักชายพีร์นะเราว่า และด้วยความที่เป็นเด็กเอาแต่ใจ คิดว่าตัวเองเป็นลูกคุณหนูก็พูดจาเจื้อยแจ้วไปตามภาษา
แต่พอโตขึ้นและพบว่า เธออาจจะไม่สมหวังดังคาด เกษราที่พลาดเพราะตัวพี่สาวเอง แต่คนอื่นๆ โดยเฉพาะมารตี ก็สร้างความอับอาย
ให้กับวิไลรัมภาอยู่มาก เด็กช่างฝันถูกให้คำมั่นว่าจะได้พบรัก ไม่ได้หวังสบายอยากแต่งตัวหรูขนาดมารตี แต่หวังที่จะมีคู่รักที่สมเกียรติตนเอง อีกทั้งหากเธอไม่ได้แต่งงานกับรณพีร์ ต้องถูกนินทาแน่นอน
(ถือได้ว่าวิไลรัมภาถูกกดดันหลายทาง พี่สาวทำให้อับอาย เธอคือความหวังสุดท้าย และ หากชายพีร์ไม่เลือกเธอไปเลือกคนต่ำศักดิ์กว่า
ไม่แปลกเลยที่วิไลรัมภาจะสติแตก)
3. นางเอกเกิดมาในสถานที่ที่แม่ถูกเรียกว่าเมียน้อย พี่สาวแม่ก็ถูกผุ้ชายทิ้ง ทำให้เพียงขวัญสร้างกำแพงปิดกั้นตัวเองทุกหนทางเพื่อหนีจากความรัก นางเอกมีผู้ชายรุมล้อมมากมายด้วยการที่อยู่ในวงการบันเทิง จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้เพราะ "เสี่ย" คือผู้ค้ำชูตน "ชนะ" เป็นลุงแต่บอกไปก็คงไม่วายถูกหาว่ามาแสดงได้เพราะเป็นหลาน "ยอดยศ" มาติดพันโดยไม่เคยรู้ว่าฝ่ายชายมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ขนาด "อดุลย์" ผู้เป็นพ่อยังไม่วายโดนหาว่าเป็นผู้ชายอีกคน หนำซ้ำ "อัทธ์" พี่ชายต่างแม่ก็อยู่ในสถานะปิดบัง
เพียงขวัญจึงกลายเป็นผู้หญิงที่ดูไม่ดีในสายตาย่าอ่อน และคราวนี้ พ่วงหม่อมเอียดมาด้วย พบว่าชายพีร์โกหก รู้ตัวว่าไม่คู่ควร ข่าวฉาวประทังมา ทางบ้านก็มีเด็กที่แม่เก็บมาเลี้ยงเต็มไปหมด มีเรื่องกับเสี่ยก็ไม่มีงาน วิไลรัมภาก็วางแผนจะโยนความผิด เพื่อนร่วมงานก็คอยทับถม
นางเอกในคุณชายรณพีร์จึงรันทดแบบสุดเหวี่ยง รักเป็นรักที่อุปสรรคตีมาแทบทุกด้าน และนางร้ายคือร้ายลึก ร้ายหลอน ร้ายซ่อนเงื่อน
เราเลยคิดว่า บทมันไม่ได้เนือย มันไม่ได้เอื่อย แต่มันเป็นบทละครที่ถูกใจคนดูที่ชื่นชอบดราม่าจัดหนัก บีบหัวใจ และตัวบทเองก็มีเหตุผล
อยู่ในตัวของมัน เพลงประกอบถูกนำเข้ามาเรากลับคิดว่ามันไม่ได้ล้นเลยนะ มันกลับทำให้อึดอัด หน่วง เข้ากับละคร ส่วนตัวไม่ชอบดูเพราะมันบีบ มันหนึบ ปวดแบบหนึบๆ ที่ใจอะไรแบบนี้แต่คิดว่า ผู้กำกับ คนเขียนบท เขาก็ไม่ได้ตีโจทย์ผิดอะไรมากมายนะ
มันลงตัวในแบบของมัน จะให้มันแหวกแนวมันก็แหวกแบบที่ละครทุกข์ระทมจะสื่อออกมา
สำหรับการแสดงของรณพีร์ บอกไว้ก่อนเลยว่าเราไม่เคยเจอรณพีร์ในแบบที่ออกสื่อหรืออะไรก็ตาม ไม่รู้ว่าตอนออกสื่อเป็นยังไง
แต่เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย นิ่งๆ ขรึมๆ นิสัยราวกับพี่ชายใหญ่ผสมชายภัทรเลย แต่กลับแสดงในสิ่งที่ไม่ใช่ตนเองได้ทะเล้น
น่ารัก น่าหยิกสุดๆ อาจจะไม่ได้แสดงเก่งเทพ แต่เขาถูกเลือกมาแสดง เขาพยายามแสดงให้ได้ตามบทที่ได้รับ
บางคนอาจจะมองว่าหน้าตาแบบนี้ หาได้ตามไต้หวันหรืออะไรก็ตาม แต่เราคิดว่ารณพีร์ในแบบเจมส์มาร์นี่ล่ะ น่ารัก
หน้าตาอาจไม่ถูกจริตบางคน แต่เราชอบ และเป็นคุณชายคนแรกในห้าคนที่เดินมาแล้วเราชอบ คือดูปุ๊บเราสนใจแต่คนๆ นี้เลย
ปล. ถึงจะไม่ได้ชอบดูละครเศร้าหรือน่าอึดอัดแบบนี้ แต่จะคอยตามดูทุกตอนเป็นกำลังใจให้เสมอ
คุณชายรณพีร์อาจจะเป็นแค่เด็กชายขี้เล่นเมื่ออยู่กับพี่น้อง แต่พออยู่กับคนอื่นเขากลับเป็นชาติชาตรีให้สมกับหน้าที่
และเป็นชายคนนึงที่ทำทุกอย่างเพื่อหญิงที่รักอย่างจริงใจ เพื่อแสดงว่าเขาจะหยุดที่เธอตลอดไป
(ขอความกรุณา จะด่า จะกวน จะป่วน จะเสี้ยม หรือดราม่า หรือต่อว่าอะไรก็ตามแต่ ขอให้สุภาพด้วยค่ะ)
สุภาพบุรุษจุฑาเทพตอน คุณชายรณพีร์ เป็นตอนที่เนือยจริงหรือไม่
ใช้กำลัง พระเอกกระหล่อน มันเลยเหมือนคอมมาดี้ฮาสุดโต่ง
แล้ววูบจบด้วยพระรอง-นางรองกินซีนเยอะเกินทำให้คนติกันเยอะ
ด้วยอารมณ์ที่คล้ายจะผิดหวัง พอมาเจอเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตาของคุณชายรณพีร์แล้ว
มันเลยกลายเป็นว่าเนื้อเรื่องเนือยๆ น่าเบื่อ เพลงประกอบก็เปิดซ้ำอยู่นั่น
(มองมุมกลับ)
รณพีร์เป็นชายเล็กที่ขี้เล่น บุคลิคคือเจ้าเล่ห์ ขี้เล่น เจ้าชู้มาตลอด
พอมาเป็นตอนของตัวเอง ต้องโตขึ้น สาเหตุที่ดูนิ่งมากขึ้นไม่กะล่อนเหมือนเก่าอาจจะเป็นเพราะว่า
1. ผู้ชายเจ้าชู้ คือผู้ชายที่ไม่ได้รู้สึกพิเศษกับผู้หญิงคนไหนเป็นตัวเป็นตน จะเหงาบ่อยครั้ง เพราะหาคนรักจริงหรือคนที่ใช่ไม่มี
2. พี่น้องรอบข้างมีคนรักหมดแล้ว ความรู้สึกโดดเดี่ยวคล้ายกับว่าไม่มีเพื่อนเที่ยว ไม่มีคนรักที่คอยให้กำลังใจ ดูแล และจะเป็นรักแท้
เหมือนอย่างที่พี่ชายมี เขาจึงรู้สึกขาด และอยากจะตามหาคนๆ นั้นให้เจอ
3. อายุมากขึ้น ความคิดความอ่านมากขึ้น อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แถมยังโดนเร่งเรื่องแต่งงานกับหญิงที่ตัวเองไม่ได้สนใจเลย
ทำให้ชายพีร์เร่งตามหาหญิงคนนั้น แต่กลายเป็นว่าพอเริ่มค้นหาอย่างจริงจัง เขาที่เคยคิดว่ารู้เรื่องความรักที่สุด กลับไม่เข้าใจอะไรเลย
ไม่เคยมีใครที่พอดี ที่สะกดใจ ทุกคนสวยแต่ทั้งเกินและขาด
เนื้อเรื่องเริ่มต้น เพลงเศร้า ชวนอึดอัด ด้วยมาจากการที่ รักครั้งนี้ไม่เหมือนรักครั้งไหนของคุณชายเลย
(เรามาลองเปรียบเทียบ)
คุณชายธราธร - รักอุปสรรคน้อยขั้นเทพ น้องสาวซึ่งมียศเดียวกัน คู่หมายมีจิตใจงดงาม ตัวร้ายที่คอยขัดขวางความรักไม่ปรากฏ
ย่อมเป็นรักเรียบๆ แต่อบอุ่น สบายใจ
คุณชายปวรรุจ - ดราม่าจัดหนักที่ย่า-หลาน (ซึ่งจุดนี้ไม่ได้หนักมากเพราะตัวหลานเองก็ฉลาด รับรู้ความรักของย่ามาตลอด)
อุปสรรคมี แต่ไม่มาก ย่าขัดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ท่านหญิงก็กล้าหาญ ข้ามกำแพงมาเพื่อพิสูจน์รักแท้ที่มีต่อพระเอก
เป็นรักที่เต็มอิ่ม ซาบซึ้ง ไม่ขาดไม่เกิน
คุณชายพุฒิภัทร - อุปสรรคเยอะขึ้น มีมารตี ซึ่งร้ายแบบแสดงออก แว๊ดๆ ย่าเองก็คงมองออก ท่านนายพลหื่นแต่ไม่บังคับฝืนใจ
จะมีก็หนีพวกแม่เล้ามาพบย่าก็สบายเพราะกรองแก้วไม่ได้ทำเป็นอาชีพ ไม่มีข่าวฉาว ทำเป็นงานแรกเพราะพ่อ ฝืนใจทำทั้งนั้น
แกะสลักสวยสมเป็นชาววัง ถึงจะเป็นแค่ลูกภารโรง และงามทั้งนอกทั้งใน หม่อมเอียดให้ผ่านค่ะ
เรียกได้ว่าเป็นรักหวานซึ้ง เป็นกำลังใจให้กัน ไม่ได้เศร้า
คุณชายรัชชานนท์ - อันนี้ต้องบอกว่าจริงๆ อุปสรรคทำไรสร้อยฟ้าบ่ได้เด้อ ชีโผงผาง พูดตรง ไม่กลัวใคร คือเข้าวังมาแบบไม่มี
กลัวเกรงอะไรเลย (ดูท่านั่งนาง) แมนกว่าพระเอกเสียอีก แถมสุดท้ายเป็นถึงเจ้าหญิง สูงศักดิ์ น้องนุชก็เป็นนางร้ายได้แม่ จิตใจได้พ่อ
(แต่)
คุณชายรณพีร์ - ชายคนเล็กสุด ซึ่งเป็นคนสุดท้ายที่จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว
1. หม่อมเอียดกับย่าอ่อนอาจจะดูเป็นคนแก่ที่ไม่เคยเข็ดหลาบ แต่สัญญาของผู้มีพระคุณของลูกชาย ถ้าฝ่ายนั้นไม่ยกเลิกเอง
ก็ยังคงต้องทำตาม และต้องรีบเร่ง เพราะชายพีร์เจ้าชู้ อาจไปคว้าหญิงในสถานที่อโคจรหรือเผลอติดร่างแหมีลูก ฯลฯ
2. วิไลรัมภา เธอรักชายพีร์นะเราว่า และด้วยความที่เป็นเด็กเอาแต่ใจ คิดว่าตัวเองเป็นลูกคุณหนูก็พูดจาเจื้อยแจ้วไปตามภาษา
แต่พอโตขึ้นและพบว่า เธออาจจะไม่สมหวังดังคาด เกษราที่พลาดเพราะตัวพี่สาวเอง แต่คนอื่นๆ โดยเฉพาะมารตี ก็สร้างความอับอาย
ให้กับวิไลรัมภาอยู่มาก เด็กช่างฝันถูกให้คำมั่นว่าจะได้พบรัก ไม่ได้หวังสบายอยากแต่งตัวหรูขนาดมารตี แต่หวังที่จะมีคู่รักที่สมเกียรติตนเอง อีกทั้งหากเธอไม่ได้แต่งงานกับรณพีร์ ต้องถูกนินทาแน่นอน
(ถือได้ว่าวิไลรัมภาถูกกดดันหลายทาง พี่สาวทำให้อับอาย เธอคือความหวังสุดท้าย และ หากชายพีร์ไม่เลือกเธอไปเลือกคนต่ำศักดิ์กว่า
ไม่แปลกเลยที่วิไลรัมภาจะสติแตก)
3. นางเอกเกิดมาในสถานที่ที่แม่ถูกเรียกว่าเมียน้อย พี่สาวแม่ก็ถูกผุ้ชายทิ้ง ทำให้เพียงขวัญสร้างกำแพงปิดกั้นตัวเองทุกหนทางเพื่อหนีจากความรัก นางเอกมีผู้ชายรุมล้อมมากมายด้วยการที่อยู่ในวงการบันเทิง จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้เพราะ "เสี่ย" คือผู้ค้ำชูตน "ชนะ" เป็นลุงแต่บอกไปก็คงไม่วายถูกหาว่ามาแสดงได้เพราะเป็นหลาน "ยอดยศ" มาติดพันโดยไม่เคยรู้ว่าฝ่ายชายมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ขนาด "อดุลย์" ผู้เป็นพ่อยังไม่วายโดนหาว่าเป็นผู้ชายอีกคน หนำซ้ำ "อัทธ์" พี่ชายต่างแม่ก็อยู่ในสถานะปิดบัง
เพียงขวัญจึงกลายเป็นผู้หญิงที่ดูไม่ดีในสายตาย่าอ่อน และคราวนี้ พ่วงหม่อมเอียดมาด้วย พบว่าชายพีร์โกหก รู้ตัวว่าไม่คู่ควร ข่าวฉาวประทังมา ทางบ้านก็มีเด็กที่แม่เก็บมาเลี้ยงเต็มไปหมด มีเรื่องกับเสี่ยก็ไม่มีงาน วิไลรัมภาก็วางแผนจะโยนความผิด เพื่อนร่วมงานก็คอยทับถม
นางเอกในคุณชายรณพีร์จึงรันทดแบบสุดเหวี่ยง รักเป็นรักที่อุปสรรคตีมาแทบทุกด้าน และนางร้ายคือร้ายลึก ร้ายหลอน ร้ายซ่อนเงื่อน
เราเลยคิดว่า บทมันไม่ได้เนือย มันไม่ได้เอื่อย แต่มันเป็นบทละครที่ถูกใจคนดูที่ชื่นชอบดราม่าจัดหนัก บีบหัวใจ และตัวบทเองก็มีเหตุผล
อยู่ในตัวของมัน เพลงประกอบถูกนำเข้ามาเรากลับคิดว่ามันไม่ได้ล้นเลยนะ มันกลับทำให้อึดอัด หน่วง เข้ากับละคร ส่วนตัวไม่ชอบดูเพราะมันบีบ มันหนึบ ปวดแบบหนึบๆ ที่ใจอะไรแบบนี้แต่คิดว่า ผู้กำกับ คนเขียนบท เขาก็ไม่ได้ตีโจทย์ผิดอะไรมากมายนะ
มันลงตัวในแบบของมัน จะให้มันแหวกแนวมันก็แหวกแบบที่ละครทุกข์ระทมจะสื่อออกมา
สำหรับการแสดงของรณพีร์ บอกไว้ก่อนเลยว่าเราไม่เคยเจอรณพีร์ในแบบที่ออกสื่อหรืออะไรก็ตาม ไม่รู้ว่าตอนออกสื่อเป็นยังไง
แต่เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย นิ่งๆ ขรึมๆ นิสัยราวกับพี่ชายใหญ่ผสมชายภัทรเลย แต่กลับแสดงในสิ่งที่ไม่ใช่ตนเองได้ทะเล้น
น่ารัก น่าหยิกสุดๆ อาจจะไม่ได้แสดงเก่งเทพ แต่เขาถูกเลือกมาแสดง เขาพยายามแสดงให้ได้ตามบทที่ได้รับ
บางคนอาจจะมองว่าหน้าตาแบบนี้ หาได้ตามไต้หวันหรืออะไรก็ตาม แต่เราคิดว่ารณพีร์ในแบบเจมส์มาร์นี่ล่ะ น่ารัก
หน้าตาอาจไม่ถูกจริตบางคน แต่เราชอบ และเป็นคุณชายคนแรกในห้าคนที่เดินมาแล้วเราชอบ คือดูปุ๊บเราสนใจแต่คนๆ นี้เลย
ปล. ถึงจะไม่ได้ชอบดูละครเศร้าหรือน่าอึดอัดแบบนี้ แต่จะคอยตามดูทุกตอนเป็นกำลังใจให้เสมอ
คุณชายรณพีร์อาจจะเป็นแค่เด็กชายขี้เล่นเมื่ออยู่กับพี่น้อง แต่พออยู่กับคนอื่นเขากลับเป็นชาติชาตรีให้สมกับหน้าที่
และเป็นชายคนนึงที่ทำทุกอย่างเพื่อหญิงที่รักอย่างจริงใจ เพื่อแสดงว่าเขาจะหยุดที่เธอตลอดไป
(ขอความกรุณา จะด่า จะกวน จะป่วน จะเสี้ยม หรือดราม่า หรือต่อว่าอะไรก็ตามแต่ ขอให้สุภาพด้วยค่ะ)