น่าจะทำตามบทประพันธ์นะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โดนเฉพาะฉากแฉวิไลรัมภาสลับยาหม่อมย่า น่าจะทำตามบทประพันธ์ที่หม่อมย่า คุณชายและสะใภ้ร่วมมือกันเล่นละครตลบหลังวิไลรัมภา ไม่ใช่อยู่ดีๆ ก็ให้เเจ๋ว (คนใช้วังจุฑาเทพ) มาเฉลยความจริงซะงั้น กลายเป็นว่าเพียงขวัญถูกแจ๋วแย่งซีนเฉยเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
วิไลรัมภากลับมาวังเทวพรหมฟ้องพี่สาว
“ย่าหม่อมเอียด ดูแปลกๆไปคนหนึ่งแล้ว วันนี้ย่าอ่อนก็เป็นไปด้วยอีกคน ทำท่าเหมือนมีเรื่องอะไรกับนังเพียงขวัญ ดูสนิทสนมกัน น่าหมั่นไส้”
“เป็นไปได้ยังไง ย่าอ่อนเข้าข้างน้องมาตลอดไม่ใช่หรือ”
“พวกคุณชายมาแผนสูง สั่งให้นังเพียงขวัญเป็นคนจัดยาให้หม่อมย่า จะหาเรื่องให้มันได้ใกล้ชิดหม่อมย่า ยายแก่สองคนนั่น มีคนเอาใจเข้าหน่อย ทำเป็นปวกเปียก คนพวกนี้กำลังทรยศเรา”
มารตีคิดอะไรได้
“ก็ให้มันทรยศกันไป เพียงขวัญมีหน้าที่ให้ยาหรือ จัดให้ย่าเอียดใช่ไหม”
“ค่ะ พี่มารตี ถามทำไมคะ”
มารตียิ้มร้าย
“เธอลืมไปแล้วเหรอพี่เคยเป็นนางพยาบาล”
วิไลรัมภามาที่มุมเก็บยาของวังจุฑาเทพ อ่านฉลากยาขวดหนึ่งแล้วเทยาในขวดทิ้ง แล้วหยิบซองยาที่เตรียมมา เทยาเปลี่ยน ยารูปร่างคล้ายกันเพียงแต่มีขนาดใหญ่เล็กต่างกันเมื่อเปลี่ยนยาทั้งขวดใหม่แล้วก็เปลี่ยนยาในถ้วยด้วย วิไลรัมภามองผลงานยิ้ม
“คราวนี้ต่อให้สิบคุณชาย ก็ช่วยแกไม่ได้นังเพียงขวัญ”
แจ๋วแอบดูอยู่มุมหนึ่งโดยที่ วิไลรัมภาไม่เห็น
พุฒิภัทรอยู่ในห้องตรวจ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขารับสาย
“สวัสดีครับ นายแพทย์ พุฒิภัทร รับสายครับ...มีคนประสงค์ร้ายกับหม่อมย่า”
ย่าอ่อนยืนคุยกับวิไลรัมภาที่ชุดรับแขก ขนม ข้าวของวางบนโต๊ะ
“ย่าอ่อนขา”
“ขนอะไรมากันเยอะแยะจ๊ะ หนูรัมภา”
“ก็เตรียมมาให้หม่อมย่าเอียด กับ ย่าอ่อนนั่นแหละคะ ของพี่ชายพีร์ก็มีนะคะ”
“ไหนดูซิ…มีอะไรบ้างลูก”
“วันนี้ย่าอ่อนจะออกไปไหนรึเปล่าคะ ถ้าจะไปไหนบอกรัมภานะคะรัมภาจะพาไป”
“โอ๊ย...ไม่หรอกลูก คุณพี่ไม่ค่อยสบาย อยู่เป็นเพื่อนคุณพี่ดีกว่า”
“ถ้าอย่างนั้นรัมภาอยู่เป็นเพื่อนคุยนะคะ”
เพียงขวัญเดินเข้ามา จัดยาให้หม่อมเอียด และรณพีร์ ถาดเล็กถ้วยตะไล 2 ใบ เพียงขวัญหยิบยาออกไป รัมภาจิกตามองตาม
แจ๋วเก็บสำรับอาหารออกไป เพียงขวัญเดินมาหาหม่อมเอียด เอายามาให้ เพียงขวัญมองแจ๋วแต่แจ๋วหลบตา
“ยาหลังอาหารของท่านหม่อมย่าเอียดคะ”
“วางไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยว เพียงขวัญ…”
เพียงขวัญหันกลับมา
“ขอบใจมากนะ เพียงขวัญ”
หม่อมเอียดมองตามเพียงขวัญออกไป จนถึงวิไลรัมภาที่มองทั้งสองอยู่ก่อนแล้ว เธอยิ้มหวาน
รณพีร์นั่งอ่านหนังสือ เพียงขวัญมาหา ถือยามาให้กับน้ำในแก้ว
“หายไปไหนนานจัง ผมเหงานะ”
“เพิ่งเอายาไปให้ท่านหม่อมย่าเอียดมาค่ะ แล้วนี่ของคุณชายพีร์คะ”
“ขอบคุณครับ”
รณพีร์ยิ้มดื่มน้ำกับยา
หม่อมเอียดนั่งอยู่ที่ตั่งเริ่มหายใจขัด โลกหมุนมือปัดป่ายโดนของบนโต๊ะตกกระจาย หมดสติไป วิไลรัมภา หันมาเห็น ร้องกรี๊ดเสียงหลง ย่าอ่อนหันตาม
“หม่อมย่า”
“คุณพี่”
วิไลรัมภากับย่าอ่อน เข้ามาประคองหม่อมเอียด แจ๋ววิ่งตามเข้ามา หน้าซีดอยู่ที่ประตู พุฒิภัทรวิ่งพรวดพราดเข้ามา เห็นหม่อมเอียดอาการไม่ดี พุฒิภัทรประคอง
“อย่าเพิ่งเข้าไปขอผมตรวจอาการหม่อมย่าก่อน”
ทั้งหมดหน้าเครียด ถอยออกไปสังเกตการณ์อยู่รอบๆ พุฒิภัทรตรวจอาการจับชีพขจรที่ข้อมือ เขาเริ่มเข้าใจว่าอาการเป็นยังไงจับหน้าเรียกสติหม่อมเอียดที่สิ้นสติ พุฒิภัทรจับชีพขจรอีกครั้งที่คอ เขาครุ่นคิด พึมพำ
“คนจัดยา”
เพียงขวัญถูกย่าอ่อนผลักลงนั่ง รณพีร์ตามลงไปอยู่ข้างๆ หมู่มวลยืน นั่ง ล้อมวงเพียงขวัญอยู่ พุฒิภัทรหยิบขวดยาออกมาเทดู งงมาก
“คุณขวัญ คุณไปเอายานี่มาจากไหน” พุฒิภัทรเสียงเครียด
“ยาลดความดันที่คุณหมอให้ไว้ไงคะ”
“ยาลดความดันน่ะใช่ แต่มันไม่ใช่แบบเดียวกับที่ผมเคยให้ไว้ยาตัวนี้แรงกว่าตัวที่ผมให้สีคล้ายกันแต่ปริมาณยาไม่เหมือนกันถ้าหม่อมย่าทานไป ความดันจะลดต่ำมาก จะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้”
วิไลรัมภาเข้ามาตบเพียงขวัญทันที
“นังงูพิษ แกคิดจะทำร้ายหม่อมย่าหรือ”
รณพีร์ลุกขึ้นกันเพียงขวัญ ธราธรดึงวิไลรัมภาออก
“หยุดนะ น้องรัมภา ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก่อนซิครับ มีเหตุผลหน่อยซิ...เรายังไม่รู้ว่าเรื่องราว มันเป็นยังไงกันแน่”
“ทุกคนก็รู้ก็เห็นกันแล้วนี่คะ ว่านังคนนี้เป็นคนวางยาหม่อมย่า”
เพียงขวัญเถียง
“ขวัญไม่ได้ทำคะ ยาพวกนั้นก็เป็นยาที่คุณชายหมอให้ขวัญเอาไปให้หม่อมย่ากินตามปกติเหมือนทุกวันนั่นแหละค่ะ”
ย่าอ่อนขยับเข้าหาเพียงขวัญ ฟูมฟาย ต่อว่า
“เธอไม่น่าทำอย่างนี้เลยนะเพียงขวัญ ฉันผิดหวังในตัวเธอจริงๆ”
รณพีร์ไม่เชื่อ
“ขวัญจะทำอย่างที่ถูกกล่าวหาได้ยังไงล่ะครับ มันไม่มีเหตุผลนะครับ”
วิไลรัมภามองเพียงขวัญเอาเรื่อง
“ทำไมจะไม่มีเหตุผลล่ะคะพี่ชายพีร์ ใครๆก็รู้ว่า หม่อมย่าไม่ยอมให้พี่ชายพีร์คบกับเธอ เธอก็เลยแค้น คิดวางยาให้หม่อมย่าตาย หมดหม่อมย่าไปเสียคนหนึ่งทางรักของเธอก็สะดวกโยธิน เธอคิดอย่างนี้ใช่ไหมเพียงขวัญ”
เพียงขวัญหันไปหารณพีร์
“ขวัญไม่ได้ทำจริงๆนะคะ ขวัญสาบานได้”
วิไลรัมภาใส่ไฟต่อ
“ยานี่ พี่ชายภัทรบอกเองว่าเป็นยาอันตราย เธอจะเถียงอะไรอีก พี่ชายพีร์ผู้หญิงคนนี้ ธาตุแท้ เป็นคนจิตใจต่ำ พี่ต้องรู้ความจริงเสียทีนะคะ”
ธราธรพูดขึ้น
“ผมว่าเรื่องนี้ต้องมีการสอบสวนให้เป็นเรื่องเป็นราว”
พุฒิภัทรบอกกับทุกคน
“มีคนโทรศัพท์มาถึงผมว่ามีคนปองร้ายหม่อมยา เพราะฉะนั้นต้องมีใครคนใดคนหนึ่งในที่นี้เป็นคนทำ”
พุฒิภัทรมองกราด ทั้งหมดเครียดเขม็งมองกันเองไปมา วิไลรัมภากอดแขนย่าอ่อน
“รัมภาว่าไม่ต้องหรอกคะ มันเห็นชัดๆกันอยู่แล้วว่าใครเป็นคนทำ”
“คดีพยายามฆ่า เราคงปล่อยเอาไว้ไม่ได้เรื่องนี้ต้องให้ตำรวจเป็นคนจัดการ” ธราธรน้ำเสียงจริงจัง
รัชชานนท์ชะงัก
“คดีพยายามฆ่าเนี่ยติดคุกเป็นสิบปีนะครับ พี่ชายใหญ่”
ระวีรำไพขอร้องธราธร
“เรื่องนี้เรื่องในวัง มีแต่คนกันเองทั้งนั้น อย่าให้ถึงโรงถึงศาลเลยนะคะ”
“คนคิดชั่วทำชั่วแบบนี้ มันต้องติดคุกค่ะ” สร้อยฟ้าเสียงแข็งจริงจัง
ธราธรเดินไปที่โทรศัพท์ หมุนโทรศัพท์ หม่อมเอียดเดินเข้ามาพร้อมแจ๋ว ทุกคนหันไปมอง
“หม่อมย่า”
อ่านเรื่องย่อตอนจบของคุณชายรณพีร์ฝีมือเจ๊บ๊วยแล้วเพลียมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้