อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา...นะ
คือเรื่องมีอยู่ว่า เราอกหักมาตลอด ไม่เคยสมหวังกะความรักเลยยย หน้าตาเราก้อจัดว่าดี มะสวยเวอร์แต่เก๋ หน้าที่การงานก้อดี มีอันกินดี นิสัยดี คุยภาษาคนรู้เรื่อง ไม่โง่ ลุคออกแร้ง..เอ๊ยแรงแต่ จิงๆต๊องง..ไรงี้
ถึงเจ็บสักกี่ครั้ง อกเดาะก้อดาม เราก้อมะเคยหยุดที่จะรักอีกครั้ง เพราะเราเป็นหญิงคิดบวก ว่าชั้นคงได้เจอพ่อชายที่แสนดีคนนั้นซะที (สินะ)
ถึงวันนี้ก้อยังหาต่อไป มิได้ย่อท้อ..แต่ด้วยอายุที่เยอะขึ้น จึงได้ย้อนกลับถึงรักในสมัยเรียน แอบรักเค้าอยู่ห่างๆ แบบมะให้เค้ารู้ ม.1 ถึง ม.3 เป็นเวลา 3 ปี คุยกันได้ 3 ประโยค ยังประทับใจอยู่เลย. จิงๆเค้าก้อดูเหมือนมีใจนะ แต่ตอนนั้นมะรู้อ่ะ ยังเด็ก เพ่งตีความออกก้อตอนแก่นี่แระ..ตอนนั้นความเขิลเข้าตานะ..
จากความอกเดาะครั้งนี้ ทำให้นึกถึงความรักสมัยเรียน ทำให้เราจำเรื่องวีรกรรมเราขึ้นมา..
เราเคยขี้แตกด้วย เพื่อนๆ อาจจะเคยขี้แตกกันแต่อาจเป็นตอนเด็กๆ แต่เราตอนมัธยมเบย ตอนนั้นกะลังอย่างน่ารัก แบบว่าหนุ่มจีบตึมมม..
เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นเด็กใหม่ เกิดปวดขี้อย่างหนัก ตอนนั้นนั่งคู่กะเพื่อนหญิงซึ่งยังมะรู้จักชื่อกัน เราเป็นเด็กขี้อายมะกล้าบอกอาจารย์ขอไปห้องน้ำ เลยข่มใจรอเบรคคาบเรียนแรกก่อน..
แต่สถานการณ์มันดันโจมตีหนักเหลือเกิน เราก้อรวบรวมความกล้าขออาจารย์แล้ว ใส่ตีนผีโกยออกมา วิ่งมาได้สองวิ ...แแแแปปปป๊ดดด ป๊าาาาาสดดด ปู๊ดดดด..โอ๊ยมะทันแระ..
ความรู้สึกเหมือนอะไรอุ่นๆ หนักๆ ที่น้องลิงตัวเก่งของเรา ประมาณนั้น
ทำไงดี ถามนักเรียนที่เดินผ่านไปมา ..เทอๆห้องนำ อยู่หน่าย..ทำหน้าเนียน แต่ขนลุกซุ่ พอเจอห้องน้ำก้อ รีบถอดน้องลิงออก รักนะแต่ต้องตัดใจทิ้ง เพราะคงซัก ทำความสะอาดมะไหว..เยอะเกิ๊น (ข้าวโพด) ^^
หลังจากสั่งลาน้องลิง ก้อแบบมั่น เปิดประตูห้องน้ำออกมา โอ้โหเจอนักเรียนชายยืนเรียงฉ่องกันเป็นแนว.
ทุกคนหันมามองเราและอ้าปากค้างกัน เหมือนในหนังอ่ะ เราก้อค่อยๆ ย่องออกมาจากห้องน้ำ แล้วก้อตะโกน แบบสวยๆว่า ขอโทษค่ะเข้าห้องน้ำผิดดด..(ในใจก้อเป็นห่วงน้องลิงอยู่นะตอนนั้น)
พอมาถึงห้องเรียน ก้อโล่งอกเลย ถึงแม้จะรู้สึกเย็น วาบๆ เวลาลมพัด. แต่แล้วเรื่องยังมะจบ เพื่อนที่นั่งข้างๆ เรากลับ ถามเราว่า เทอๆ เทอสังเกตุมะว่า ทำไมอยู่ดีๆ แมลงวันมาจากไหนเต็มไปหมด แล้วมันก้อมาตอมแต่ตรงโต๊ะเราอ่ะเทอ.. แล้วเหมือนเราจะได้กลิ่นเหมือนขี้ (หมา) ด้วย..! เท่านั้นแหละ หัวใจเราตกไปที่ตาตุ่มเบย มองไปที่ตาตุ่มจิงๆ
โอ้แม่เจ้า..ขี้มันหยดไปติดถุงเท้าเราด้วย เรามิทันสงเกตุก่อนหน้านี้ เป็นดวงๆอยู่ แต่เราต้องใช้ความพยายาม อันเป็นเลิศ ทำเป็นมะมีไรเกิดขึ้นจนโรงเรียนเลิก.
นั่นแหละ..รักในวัยเรียน เป้นความทรงจำที่สวยงาม เพราะเก็บไว้แค่ตรงนั้น ....มะรู้ว่าน้องลิง จะเป็นยังงัยบ้างนะ..อิอิ
หรือว่ารักที่สวยงามที่สุด คือรักที่ไม่เคยได้แตะต้อง
คือเรื่องมีอยู่ว่า เราอกหักมาตลอด ไม่เคยสมหวังกะความรักเลยยย หน้าตาเราก้อจัดว่าดี มะสวยเวอร์แต่เก๋ หน้าที่การงานก้อดี มีอันกินดี นิสัยดี คุยภาษาคนรู้เรื่อง ไม่โง่ ลุคออกแร้ง..เอ๊ยแรงแต่ จิงๆต๊องง..ไรงี้
ถึงเจ็บสักกี่ครั้ง อกเดาะก้อดาม เราก้อมะเคยหยุดที่จะรักอีกครั้ง เพราะเราเป็นหญิงคิดบวก ว่าชั้นคงได้เจอพ่อชายที่แสนดีคนนั้นซะที (สินะ)
ถึงวันนี้ก้อยังหาต่อไป มิได้ย่อท้อ..แต่ด้วยอายุที่เยอะขึ้น จึงได้ย้อนกลับถึงรักในสมัยเรียน แอบรักเค้าอยู่ห่างๆ แบบมะให้เค้ารู้ ม.1 ถึง ม.3 เป็นเวลา 3 ปี คุยกันได้ 3 ประโยค ยังประทับใจอยู่เลย. จิงๆเค้าก้อดูเหมือนมีใจนะ แต่ตอนนั้นมะรู้อ่ะ ยังเด็ก เพ่งตีความออกก้อตอนแก่นี่แระ..ตอนนั้นความเขิลเข้าตานะ..
จากความอกเดาะครั้งนี้ ทำให้นึกถึงความรักสมัยเรียน ทำให้เราจำเรื่องวีรกรรมเราขึ้นมา..
เราเคยขี้แตกด้วย เพื่อนๆ อาจจะเคยขี้แตกกันแต่อาจเป็นตอนเด็กๆ แต่เราตอนมัธยมเบย ตอนนั้นกะลังอย่างน่ารัก แบบว่าหนุ่มจีบตึมมม..
เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นเด็กใหม่ เกิดปวดขี้อย่างหนัก ตอนนั้นนั่งคู่กะเพื่อนหญิงซึ่งยังมะรู้จักชื่อกัน เราเป็นเด็กขี้อายมะกล้าบอกอาจารย์ขอไปห้องน้ำ เลยข่มใจรอเบรคคาบเรียนแรกก่อน..
แต่สถานการณ์มันดันโจมตีหนักเหลือเกิน เราก้อรวบรวมความกล้าขออาจารย์แล้ว ใส่ตีนผีโกยออกมา วิ่งมาได้สองวิ ...แแแแปปปป๊ดดด ป๊าาาาาสดดด ปู๊ดดดด..โอ๊ยมะทันแระ..
ความรู้สึกเหมือนอะไรอุ่นๆ หนักๆ ที่น้องลิงตัวเก่งของเรา ประมาณนั้น
ทำไงดี ถามนักเรียนที่เดินผ่านไปมา ..เทอๆห้องนำ อยู่หน่าย..ทำหน้าเนียน แต่ขนลุกซุ่ พอเจอห้องน้ำก้อ รีบถอดน้องลิงออก รักนะแต่ต้องตัดใจทิ้ง เพราะคงซัก ทำความสะอาดมะไหว..เยอะเกิ๊น (ข้าวโพด) ^^
หลังจากสั่งลาน้องลิง ก้อแบบมั่น เปิดประตูห้องน้ำออกมา โอ้โหเจอนักเรียนชายยืนเรียงฉ่องกันเป็นแนว.
ทุกคนหันมามองเราและอ้าปากค้างกัน เหมือนในหนังอ่ะ เราก้อค่อยๆ ย่องออกมาจากห้องน้ำ แล้วก้อตะโกน แบบสวยๆว่า ขอโทษค่ะเข้าห้องน้ำผิดดด..(ในใจก้อเป็นห่วงน้องลิงอยู่นะตอนนั้น)
พอมาถึงห้องเรียน ก้อโล่งอกเลย ถึงแม้จะรู้สึกเย็น วาบๆ เวลาลมพัด. แต่แล้วเรื่องยังมะจบ เพื่อนที่นั่งข้างๆ เรากลับ ถามเราว่า เทอๆ เทอสังเกตุมะว่า ทำไมอยู่ดีๆ แมลงวันมาจากไหนเต็มไปหมด แล้วมันก้อมาตอมแต่ตรงโต๊ะเราอ่ะเทอ.. แล้วเหมือนเราจะได้กลิ่นเหมือนขี้ (หมา) ด้วย..! เท่านั้นแหละ หัวใจเราตกไปที่ตาตุ่มเบย มองไปที่ตาตุ่มจิงๆ
โอ้แม่เจ้า..ขี้มันหยดไปติดถุงเท้าเราด้วย เรามิทันสงเกตุก่อนหน้านี้ เป็นดวงๆอยู่ แต่เราต้องใช้ความพยายาม อันเป็นเลิศ ทำเป็นมะมีไรเกิดขึ้นจนโรงเรียนเลิก.
นั่นแหละ..รักในวัยเรียน เป้นความทรงจำที่สวยงาม เพราะเก็บไว้แค่ตรงนั้น ....มะรู้ว่าน้องลิง จะเป็นยังงัยบ้างนะ..อิอิ